«Οὐκρανικὰ μαθήματα»

Τὶ μᾶς διδάσκουν τὰ συμβάντα σὲ Αἴγυπτο, Συρία, Γεωργία καὶ,τελευταίως, στὴν Οὐκρανία; Ὅτι ἡ ἀμυντικὴ πολιτικὴ (ἀσφάλεια, ἔνοπλες δυνάμεις, παιδεία) καὶ ἡ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ, ἑνὸς σοβαροῦ κράτους, εἶναι κάτι ποὺ πρέπει νὰ ἀπασχολῇ καὶ ἀνησυχῇ συνεχῶς κάθε κυβέρνησή. Καὶ ἐκεῖ νὰ τοποθετοῦνται οἱ ἱκανὠτεροι, ποὺ πρέπει νὰ ἔχουν ἕνα χαρακτηριστικό: Τήν, χωρὶς προϋποθέσεις, φιλοπατρία, ποὺ εἶναι ἀνασχετικὸ φάρμακο κάθε ἀπειλῆς, ἀκόμη καὶ τῆς “ἀσθένειας” τῆς ... ὀσφυοκαμψίας.

Ὅλες οἱ παραπάνω χῶρες, ἔγιναν θέατρο συγκρούσεων γεωστρατηγικῶν συμφερόντων ἄλλων χωρῶν, ποὺ μέ κάθε μέσο προσπάθησαν νὰ ἐπιβάλουν αὐτά. Εἰς βάρος τῶν λαῶν αὐτῶν, ποὺ έξωθήθηκαν σὲ ἐμφύλιες συρράξεις, μὲ ἀνυπολόγιστες καταστροφὲς, διχασμοὺς, νεκρούς. Μὲ διείσδυση ξένων κέντρων ποὺ χρησιμοποίησαν, μὲ τὸ ἀζημίωτο, ντόπιους δωσίλογους σὲ περίεργους ὀργανισμοὺς καὶ ΜΜΕ, καθὼς καὶ πρόθυμους ἠλίθιους, ἔτσι ὥστε νὰ προκληθοῦν «πορτοκαλί» δῆθεν ἐξεγέρσεις, μὲ στόχο τὴν παραπλάνηση τοῦ λαοῦ, ποὺ θὰ ἐκδιώξῃ «λαϊκῶς» τὶς μὴ ἀρεστές, πλὴν νόμιμες κυβερνήσεις. Καλοῦ κακοῦ μάλιστα, κάθε «λαϊκή» ἀντίδραση ὑποβοηθεῖτο κατάλληλα, ἀπὸ σῶμα ἐνόπλων (μὲ πυρῆνα ξένων συνήθως) ποὺ «ὅλως τυχαίως» ἤτο παρόν, ὥστε νὰ ὑπάρξη τὸ ἀπαραίτητο γιὰ ἐξελίξεις αἷμα.

Τό εἴδαμε στὴν Συρία, ποὺ γλύτωσε τὸν διαμελισμὸ χάρις στὴν Ρωσσία. Τὸ βλέπουμε νὰ ἐπαναλαμβάνεται στὴν Οὐκρανία. Ἐπειδὴ ἀποφάσισε ὁ Πρόεδρός της νὰ μὴν (ξανα) πέση στά χέρια .... δανειστῶν (ΕΕ καὶ ΔΝΤ) ἡ χώρα. Φυσικά, τὰ πραγματικὰ αἴτια εἶναι ἄλλα: ἡ Οὐκρανία εἶναι χῶρος συγκρούσεων τῆς γερμανικῆς προσπάθειας ἐπαναφορᾶς τῆς μεσευρώπης (Mitteleuropa). Τὸ ἀπέδειξε μὲ τὴν πολιτικὴ της στὰ Βαλκάνια, μετὰ τὴν πτώση τοῦ ὑπαρκτοῦ, τῷ ’90, ποὺ ἀφρόνως ἀντρεοσημίτηδες ἀποδέχθηκαν. Καὶ τῆς ἀμερικανικῆς στρατηγικῆς ἀνάσχεσης τῆς, ἐπανακάμπτουσας γεωστρατηγικῶς, Ρωσσίας.  Ἀνάσχεση, ποὺ προσπάθησαν νὰ ἐπιφέρουν, ἀρχικὰ μὲ τὴν Πολωνία καὶ τὶς ἄλλες πρώην ἀνατολικοῦ μπλόκ, χῶρες. Καὶ ἐν συνεχείᾳ μέ τὴν Γεωργία (ὅπου ἀπέτυχαν παταγωδῶς) καὶ μὲ τὴν Οὐκρανία, τώρα.

Ἡ Ούκρανία ὅμως ἀποτελεῖται ἀπὸ ἕνα τμῆμα (Δυτικό) ποὺ συνήθως ἀνῆκε σὲ Αὐστρία καὶ Πολωνία, καὶ ἕνα τμῆμα (Ἀνατολικό) στὴν Ρωσσία. Ἀντίστοιχη παραλλαγή ὑπάρχει καὶ στὸ Θρήσκευμα. Χωρὶς τὴν Οὐκρανία ἡ Ρωσσία εἶναι εὐρασιατικό κράτος. Μὲ τὴν Ούκρανία καθίσταται καὶ Εὐρωπαϊκό. Κάτι ποὺ τρέμουν Ἀμερικανοί, Βρεττανοί (ποὺ δὲν εἶναι γεωστρατηγικοὶ παῖκτες), Γερμανοί. Μετὰ τὸν ὑπαρκτό, ἡ Οὐκρανία παραδόθηκε στὴν «βοήθεια» ΔΝΤ, Παγκόσμιας Τράπεζας, ΕΕ καὶ ΗΠΑ. Ἀποτέλεσμα, ἡ διάλυση τῆς οἰκονομίας, ἀποβιομηχάνιση, κατάρρευση τῆς παραγωγῆς σιτηρῶν πρὸς ὄφελος τῶν ... ἀμερικανικῶν, 8-χρονη ὕφεαη. Ἀκόμη κι ὁ ἀποχωρήσας κάθε ἄλλο παρὰ δημοκράτης, πρόεδρὸς της, μπροστὰ στὴν τελειωτικὴ διάλυση τῆς χώρας, ἀρνήθηκε νὰ ὑπογράψῃ τὴν σύνδεση μὲ τὴν ΕΕ. Καὶ ἀμέσως ἐπιστρατεύθηκαν ἀναβιωμένοι ούκρανοὶ ναζιστὲς. Μὲ ἐπαπειλούμενο, γενικευμένο τεχνητὸ ἐμφύλιος, πρὸς ὄφελος ἀδίστακτων ἀμερικανῶν, Γερμανῶν καὶ ἄθλιων Βρυξελλιωτῶν.

Φυσικὰ ἡ Ρωσσία δὲν θὰ ἀνεχθῆ ἀπορρόφηση ὁλόκληρης τῆς Οὐκρανίας ἀπὸ τὴν Δύση. Καὶ εἶναι πιθανὸν ἡ Ἀνατολικη Οὺκρανία νὰ ἀποσχισθῇ καὶ νὰ συμμετάσχῃ στὴν Κοινοπολιτεία Ἀνεξάρτητων κρατῶν μὲ προεξάρχουσα τὴν Ρωσσία. Ἡ ὁποία θὰ τῆς ἐγγυηθῆ τὴν ἀκεραιότητα, μιὰ καὶ οἱ ἔνοπλες δυνάμεις τὴς Οὐκρανίας εἶναι διαλυμένες ἀπὸ τὶς «βοήθειες» τὶς πορτοκαλλί ἐπαναστάσεις, τὶς «παγκοσμιοποιημένες» οίκονομίες.
Τὰ γνωρίσαμε καλὰ στὸ πετσί μας, ὡς χώρα.  Δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ τὰ ξαναζήσουμε. Γι’ αὐτὸ ἄς ξεκινήση ἄμεσο ξεσκαρτάρισμα ὁ Ἀντώνης. Ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο ἐξωτερικῶν τεμενάδων. Καὶ ἄς τὸ μετατρέψη στὸ παραγωγικώτερο ὑπουργεῖο τῆς χώρας. Ξηλώνοντας ὅλο τὸ πασοκο- συριζο- ντορικό σύμπλεγμα. Δηλαδὴ ὅπως λέμε ‘complex’.
Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη
Καθηγητοῦ Ἐφαρμογῶν στὴν Ἐπιχ. Ἒρευνα & Στατιστικὴ τοὒ ΤΕΙ Πατρῶν
kakarelidis@gmail.com