Επιλεγμένα κείμενα σχετικά με το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας



Στην ενότητα αυτή περιέχεται σειρά επιλεγμένων κειμένων που αφορούν το φλέγον ζήτημα του δημογραφικού προβλήματος της χώρας σε συνδυασμό με το μεταναστευτικό ζήτημα. Η ενότητα αυτή θα συμπληρώνεται σταδιακά και με νέα επιλεγμένα άρθρα από έγκριτες πηγές, προκειμένου να “φωτιστούν” κατά το δυνατό τα καίρια αυτά, αλλά παραμελημένα από την αρμόδια Πολιτεία, πολυεπίπεδα ζητήματα. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν ευχαρίστως να συμβάλλουν στον εμπλουτισμό αυτής της ενότητας με την αλίευση σχετικών κειμένων:
—————-

Το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας: Τα συντριπτικά στατιστικά στοιχεία

του
Παύλου Καρούσου *
Το δημογραφικό είναι το σημαντικότερο εθνικό, κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα, που αντιμετώπισε το νεότερο ελληνικό κράτος. Και, ενώ όλοι το αναγνωρίζουν, κρατικοί, δημοτικοί και επιχειρηματικοί φορείς, διαπιστώνουμε ότι όλο αυτό το ενδιαφέρον δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας ατέρμων διάλογος δίχως ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Υπολογίζεται ότι οι Έλληνες, το 2050, θα είναι λιγότεροι από 8 εκατομμύρια, σύμφωνα με το παγκόσμιο Αλμανάκ. Θα έχει δηλαδή η Ελλάδα πληθυσμό 3 εκατομμύρια λιγώτερους κατοίκους από όσους έχει σήμερα.
Οι επιπτώσεις σε όλους τους τομείς θα είναι συγκλονιστικές.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, η Ελλάδα, μαζί με την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, κατέχει μία από τις τελευταίες θέσεις μεταξύ των δυτικοευρωπαϊκών χωρών όσον αφορά τις γεννήσεις.
Γενικά στην Ε.Ε. υπολογίζεται ότι το 2050 το εργατικό δυναμικό θα είναι μειωμένο κατά 20 εκατομμύρια άτομα..

Το 1980 ο δείκτης γονιμότητας ήταν στην Ελλάδα 2,21%, όμως το 2003 έπεσε στο 1,28% και το 2004 στο 1,29%.
Αντιστοίχως στην Ε.Ε. των 25, το 1980 αντιστοιχούσε 1,88 παιδιά ανά μητέρα, ενώ το 2003 ήταν 1,48 και το 2004 1,50.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ιδρύματος για την Επίλυση του Δημογραφικού Προβλήματος, μέχρι το 1980, οι γεννήσεις ήταν σχετικά σταθερές. Γεννιούνταν γύρω στα 140.000 άτομα. Από το 1950 μέχρι το 1980, οι γεννήσεις ήταν της τάξης των 150.000.
Μετά το 1981, παρατηρείται μια σταδιακή μείωση της γεννητικότητας – γονιμότητας του πληθυσμού με ρυθμό που δεν έχει ξανασημειωθεί, όχι μόνο στον ελληνικό χώρο, αλλά και στο σύνολο των αναπτυγμένων χωρών σε ολόκληρο τον κόσμο. Ενώ οι γεννήσεις παρέμειναν σχεδόν σταθερές σε απόλυτους αριθμούς σε όλη τη διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου (περίπου 148 χιλιάδες το χρόνο, όσες ήταν και το 1980), μετά το 1980 άρχισαν να μειώνονται, φθάνοντας το 2001 στις 102 χιλιάδες, μια μείωση που φθάνει το 32% κατά τη διάρκεια 20 μόνο ετών.
Από την άλλη μεριά, οι θάνατοι αυξήθηκαν σταδιακά σε όλη τη διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου, φθάνοντας τις 102 χιλιάδες το 2001, από 53 χιλιάδες που ήταν το 1951. Ενώ το 1980 είχαμε 54.000 περισσότερες γεννήσεις από θανάτους, γεγονός που σημαίνει ότι ο πληθυσμός παρουσίαζε αύξηση, να φτάσουμε στο 2000 όπου οι γεννήσεις είναι λιγότερες ή οριακά στον ίδιο αριθμό με τους θανάτους.
Το 1998 για πρώτη φορά οι θάνατοι ήταν περισσότεροι από τις γεννήσεις.
Περισσότερο συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία που αφορούν τους ηλικιωμένους. Σύμφωνα με την Ελληνική Γεροντολογική Εταιρεία το 2002, οι γέροντες (άνω των 65 ετών) αποτελούσαν το 19% του πληθυσμού, ενώ το 2020 θα φθάσουν το 25% και το 2035 το 31,7%.Το 1980, οι ηλικιωμένοι ήταν το 12,7% του πληθυσμού.
Αντίθετα, οι νέοι – δηλαδή ηλικίας μεταξύ 0 και 14 ετών – ενώ ήταν σχεδόν στο 24%, σήμερα φτάσαμε στο 15%.
Τα Ελληνόπουλα μέχρι 14 ετών (δημοτικό) θα αποτελούν το 2020 το 14,9% του πληθυσμού των Ελλήνων, από 16,4% σήμερα.
Το σημαντικό που παρατηρείται είναι ότι υποδιπλασιάζεται η νεανικότητα και σχεδόν διπλασιάζονται οι ηλικιωμένοι. Έχουμε σοβαρή γήρανση του πληθυσμού, που οδηγεί στην αύξηση των θανάτων.
Εκείνο όμως που είναι σημαντικότερο είναι ότι η αύξηση των θανάτων δεν προήλθε από την αύξηση της νοσηρότητας του πληθυσμού, αλλά είναι αποτέλεσμα της γήρανσής του.
Πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι μία από τις συνέπειες της δημογραφικής κρίσης που περνάει τα τελευταία 25 χρόνια η Ελλάδα είναι η δραματική μείωση των πολύτεκνων οικογενειών.
Mόνο στο διάστημα της δεκαετίας 1994 – 2004, ο αριθμός των οικογενειών αυτών μειώθηκε από 108.606 το 1994 σε 88.837 το 2004 (μείωση 18,2%) και ο αριθμός των παιδιών των οικογενειών αυτών που παίρνουν το επίδομα αυτό από 362.300 το 1994 μειώθηκε στις 287.572 το 2004 (μείωση 20,6%).
Το δημογραφικό πρόβλημα είναι σαν ένα νόμισμα με δύο όψεις. Η μία όψη είναι η ελάττωση της γεννητικότητας και η άλλη είναι η γήρανση του πληθυσμού.
Η χώρα βρίσκεται σε επικίνδυνο σημείο. Σε τέτοιο σημείο που δεν θα πρέπει να σκεφτόμαστε αν πρέπει να εξισώσουμε τους τρίτεκνους με τους πολύτεκνους, αλλά αν θα πρέπει να εξισώσουμε τους δίτεκνους με τους πολύτεκνους. Αυτό που έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα είναι να υπάρξει μια γενικευμένη πολιτική κινήτρων όσον αφορά τις γεννήσεις, τη μητρότητα και τα νέα ζευγάρια.
Το κράτος πρέπει να αντιμετωπίσει το δημογραφικό ως μέγιστο εθνικό πρόβλημα και να θέσει άμεσες προτεραιότητες εφαρμογής ρεαλιστικών και αποτελεσματικών πολιτικών. Αυτό πού έχει σημασία στη συζήτηση γύρω από το δημογραφικό είναι να υπάρξουν έμπρακτα αποτελέσματα
Η βάση της ανάπτυξης μιας τέτοιας πολιτικής πρέπει να στηριχθεί πάνω στην οικογένεια. Ο θεσμός της οικογένειας πρέπει να στηριχθεί από την πολιτεία, καθώς στην Ελλάδα τα περισσότερα παιδιά γεννιούνται μετά το γάμο, σε αντίθεση με άλλες χώρες.
Μην ξεχνάμε πόσο εύκολο είναι να υπάρξει εθνική αλλοίωση, ιδίως σε ευαίσθητες περιοχές έχοντας πολλαπλά παραδείγματα από την παγκόσμια ιστορία.
Η ελληνική διοίκηση υποβάθμισε συστηματικά το δημογραφικό από το 1993, που εκδόθηκε το πόρισμα της διακομματικής επιτροπής της βουλής και εντεύθεν.
Αντί όμως για προώθηση ενός σχεδίου για την αντιμετώπιση του δημογραφικού τα αποτελέσματα που καταγράφονται είναι τραγικά.
• Η στατιστική υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας ανακοίνωσε το κλείσιμο 586 σχολείων από το 1995 έως το 2000. Μόνο το 2000 έκλεισαν 136 δημοτικά σχολεία και συγχωνεύτηκαν 176 γυμνάσια και λύκεια (900 οι συγχωνεύσεις την επταετία που πέρασε).
• Η Ελλάδα είχε 813.353 μαθητές στο δημοτικό το 1990. Το 2000 οι μαθητές δημοτικού έφθασαν στις 643.457, δηλ. 170.000 λιγότεροι μέσα σε μια δεκαετία! Τα δημοτικά το 1999 ήταν 7.653, ενώ το 2000 έφθασαν τα 5.367, χίλια τριακόσια λιγότερα σε μια δεκαετία.
Οι αλλοδαποί μαθητές αυξήθηκαν σε μια 5ετία κατά 300%. Το 2000 φοιτούσαν στα ελληνικά σχολεία όλων των βαθμίδων 112.877 αλλοδαποί μαθητές, με προοπτική να φτάσουν τις 450.000 το 2020 και τις 600.000 το 2031, ενώ τότε οι Έλληνες μαθητές θα ξεπερνούν μετά βίας τις 300.000.
Όλα τα ανωτέρω δείχνουν ότι έχουμε ήδη περάσει την κόκκινη γραμμή. Δεν χρειάζονται απλά βοηθητικά μέτρα αλλά ριζοσπαστικά, επαναστατικά θα λέγαμε.
Η δημογραφική βιωσιμότητα της Ελλάδος είναι ο αριθμός 2,1 παιδιά ανά γυναίκα στην αναπαραγωγική ηλικία, ώστε η μία γενεά να αντικαθιστά την άλλη.
Μέχρι το 1980 το δημογραφικό αποτέλεσμα ήταν 2,1. Μέχρι το χρόνο αυτό, οι γενεές που έρχονταν μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις γενεές που θα έφευγαν.
Το 2007 ο δείκτης γονιμότητας είναι 1,29, που σημαίνει ότι τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα δεν θα αναπληρώσουν τους γονείς τους.
Υπάρχει ένα ερώτημα που αφορά τον πληθυσμό της χώρας και την καταγραφή του ως αυξάνουσα στις τελευταίες απογραφές. Η εικόνα που παρουσιάζει η ΕΣΥΕ είναι πλαστή, διότι στις στατιστικές του πληθυσμού καταγράφονται οι αλλοδαποί οι οποίοι αυξάνονται με πολλαπλάσιους ρυθμούς από αυτούς των Ελλήνων. Έτσι ενώ τό 1991, είμαστε 10 εκατομμύρια, το 2001 φτάσαμε σχεδόν τα 11 εκατομμύρια.
Οι παράγοντες οι οποίοι δημιούργησαν και συμβάλλουν στην αύξηση του προβλήματος είναι:
• Η κατάρρευση του αγροτικού πληθυσμού. Η δεξαμενή των γεννήσεων ήταν η ύπαιθρος. Αυτή σταδιακά, και με επιδοτήσεις της Ε.Ε. ερημώνεται με αποτέλεσμα ο πληθυσμός να την εγκαταλείπει.
• Η μετακίνηση των Ελλήνων προς τις πόλεις, στο αστικό περιβάλλον, μετασχηματίζει τη συμπεριφορά των κατοίκων απέναντι στην οικογένεια. Οι συνθήκες στέγασης δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη πολυμελών οικογενειών στις πόλεις. Οι λόγοι, χωροταξικοί, κοινωνικοί, οικονομικοί.
• Η ανυπαρξία της μητρότητας ως θεσμός και η απομάκρυνση της γυναίκας από την οικογένεια και η ενασχόλησή της με την προσωπική της καριέρα μείωσαν τη δυναμική του οικογενειακού περιβάλλοντος ως εν δυνάμει πρωτογενές στοιχεία αύξησης των γεννήσεων. Το συνεχώς αυξανόμενο ανταγωνιστικό εργασιακό της περιβάλλον και η ανυπαρξία κρατικών θεσμών υποστήριξης των νέων ζευγαριών (βρεφοκομειακοί σταθμοί, νηπιαγωγεία, κλπ), έφεραν τη γυναίκα σε σοβαρό προβληματισμό για την εν δυνάμει μητρότητα.
• Η ανυπαρξία κινήτρων και μηχανισμών στήριξης των νέων ζευγαριών. Η μείωση του οικογενειακού εισοδήματος και η δυσκολία στην απόκτηση στέγης. Η ανύπαρκτη πολιτική στήριξης απόκτησης κατοικίας από το κράτος.
• Η προβληματική και υπονομευτική συμπεριφορά του κράτους και των ΟΤΑ προς την ύπαρξη δημογραφικής πολιτικής έχει σαν συνέπεια την μη επέκταση σημαντικών θεσμών στήριξης της μητρότητας και διευκόλυνση των νέων ζευγαριών, όπως οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, αλλά και άλλες υποδομές στήριξης των νέων οικογενειών που αποκτούν παιδία.. Η ανυπαρξία αυτών των δομών, κύρια στις πόλεις που οι γυναίκες εργάζονται είναι αποτρεπτικές και υπονομευτικές οποιασδήποτε φιλόδοξης πολιτικής για το δημογραφικό.
Είναι χαραχτηριστικό να καταγραφεί ότι η πρώτη φορά που παίρνονται μέτρα για την αντιμετώπιση του δημογραφικού είναι το 2007, με την στήριξη του τρίτου παιδιού, μετά από τέσσερα χρόνια υποσχέσεων από την Κυβέρνηση.
Η προηγούμενη φορά που πάρθηκαν μέτρα για την αντιμετώπιση του δημογραφικού ήταν το 1980, που αφορούσε την ένταξη των τετραμελών οικογενειών στους πολύτεκνους.
Προηγήθηκε η Εκκλησία της Ελλάδος η οποία επιδότησε με ένα σημαντικό ποσό το τρίτο παιδί στις περιοχές της Θράκης (117,38 ευρώ (40.000 δρχ.) κατά μήνα μέχρις ότου το παιδί συμπληρώσει το δωδέκατο έτος) με πολύ αισιόδοξα αποτελέσματα.
Ο νέος νόμος 3454/2006 φέρνει θεσμικά, νομοθετικά, οικονομικά και διοικητικά οικονομικά, θεσμικά και εργασιακά μέτρα ενίσχυσης των τρίτεκνων οικογενειών. Ο στόχος εξίσωσης των τριτέκνων με τους πολύτεκνους, ο οποίος έπρεπε να εφαρμοστεί άμεσα για να δώσει μια ανάσα δημογραφική, δεν εφαρμόστηκε και η γενίκευση ενός αισιόδοξου αποτελέσματος θα καθυστερήσει.
Υπάρχουν σειρά μέτρων τα οποία μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα θεσμικά, οικονομικά και διοικητικά τα οποία έχουν μικρό κόστος και μπορούν να υλοποιηθούν σε σχετικά μικρό χρόνο:
• Αναγνώριση του επαγγέλματος ΜΗΤΕΡΑ και ΟΙΚΟΚΥΡΑ για κάθε Ελληνίδα που αποκτά από τρία παιδιά και άνω, με μισθό ανειδίκευτου εργάτη, προσαυξανόμενο κατά 20% ανά τέκνο έως ενηλικιώσεως των τέκνων (μεγαλώνοντας το παιδί σε σπίτι χωρίς οικονομικά προβλήματα και με τη μητέρα δίπλα του έχει λιγότερες πιθανότητες να πέσει στα ναρκωτικά, να προσβληθεί από ασθένειες πνευματικές και σωματικές, να πάθει κατάθλιψη και ψυχασθένεια κλπ.).
• Εξάλειψη των εκτρώσεων με παράλληλα γενναία μέτρα υποστήριξης (μισθός ανειδίκευτου αρχικά, εργασία – κατοικία κατόπιν) της άγαμης μητέρας και του παιδιού (η Ελλάδα είναι η τρίτη χώρα στον κόσμο με εκτρώσεις που πιθανολογείται ότι ξεπερνούν τις 200.000 τον χρόνο).
• Δημιουργία ειδικού «δημογραφικού ταμείου», το οποίο θα δίνει τους μισθούς και τα επιδόματα μόνο στους Έλληνες υπηκόους. Τα πρόσφατα κυβερνητικά μέτρα με το 1.000.000 δρχ. για κάθε τρίτο παιδί δίνονται μέσω των ασφαλιστικών ταμείων, πράγμα που σημαίνει ότι το μεγαλύτερο ποσοστό τους θα το εισπράξουν αλλοδαποί, οι οποίοι συνήθως κάνουν το τρίτο παιδί.
• Στήριξη του θεσμού της οικογένειας μέσα από κάθε κρατική και εκπαιδευτική λειτουργία. Να εφαρμοστεί εκτεταμένο πρόγραμμα προβολής των πολυμελών οικογενειών.
• Δημιουργία ειδικού κλάδου οικογενειακής ασφάλισης στα πρότυπα των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.
• Γενικευμένη πολιτική κινήτρων στα νέα ζευγάρια της επαρχίας και των πόλεων. Πρόγραμμα παροχής άτοκων δανείων και πρόγραμμα κατασκευής από το κράτος κατοικιών με μικρό κόστος στην επαρχία. Παραχώρηση δημοσίων αγροτικών κτημάτων σε νέους αγρότες.
Υπάρχει η αξιολογότατη έκθεση της διακομματικής επιτροπής της βουλής, που σύνταξαν βουλευτές όλων των κομμάτων το 1993, η οποία δυστυχώς ουδέποτε εφαρμόστηκε παρά τις φοβερές επισημάνσεις της, και σήμερα είναι πλέον αργά ακόμα και για τα σοφά μέτρα που πρότεινε τότε η διακομματική.
Η εφαρμογή κάθε μέτρου σοβαρής αντιμετώπισης του δημογραφικού προβλήματος απαιτεί φιλόδοξα μέτρα αλλά και αποφασιστική πολιτική βούληση με εθνική στρατηγική δίχως να φύεται εμποδίων από το πολιτικό κόστος.
Είναι χαραχτηριστικό ότι το ζήτημα που αφορά τις οικογένειες με τρία παιδιά, στην διεθνή επιστημονική κοινότητα της δημογραφίας αποτελεί το τεκμηριωμένο μέτρο αντιμετώπισης του δημογραφικού. Παρ΄ ότι αποτελούσε από τά πρώτα μέτρα εφαρμογής του Πορίσματος της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για την αντιμετώπιση του δημογραφικού από το 1993 δεν εφαρμόστηκε. Το 2004 αποτέλεσε από τις προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης η οποία όμως έπρεπε να γίνει και δεύτερη εκλογική αναμέτρηση το 2007 για να δηλωθεί ότι θα εφαρμοστεί το 2008.
Ποιο είναι, όμως, το οικονομικό κόστος της ένταξης των οικογενειών με 3 παιδιά; Στο ερώτημα αυτό δεν έχει δοθεί καμιά συγκεκριμένη απάντηση.
• Σύμφωνα με τον κ. Μανώλη Δρεττάκη το κόστος δεν υπερβαίνει το 0,10% (δηλαδή το ένα δέκατο του ενός τοις εκατό ή το ένα χιλιοστό!) του Aκαθάριστου Eγχώριου Προϊόντος, το οποίο το 2006 ανέρχονταν στα 193.427 εκατ. ευρώ
Tο ότι η αύξηση του επιδόματος για τις οικογένειες με 3 παιδιά βοηθάει στην αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος φαίνεται από τα πιο πρόσφατα στοιχεία για τους νομούς της Θράκης στους οποίους, εκτός από το επίδομα 3ου παιδιού που καταβάλλεται από τον OΓA, καταβάλλεται και ένα επιπλέον επίδομα 117 ευρώ τον μήνα από την Eκκλησία της Eλλάδος. Πιο συγκεκριμένα, οι οικογένειες με 3ο παιδί που επιδοτούνταν από τον OΓA:
• Στο Σύνολο Xώρας από 51.830 το 2003 αυξήθηκαν σε 52.036 το 2004 (αύξηση μόλις 0,4%).
• Στον νομό Eβρου από 699 αυξήθηκαν σε 758 (αύξηση 8,4%).
• Στον νομό Pοδόπης από 438 σε 475 (αύξηση 8,5%)
• Στον νομό Ξάνθης από 864 σε 906 (αύξηση 4,8%).
Aπό την πιο πάνω ανάλυση φάνηκε καθαρά ότι το οικονομικό κόστος από την ένταξη των οικογενειών με 3 παιδιά στις πολύτεκνες, με παράλληλη αύξηση των πολυτεκνικών επιδομάτων, είναι πραγματικά ασήμαντο μπροστά στο εθνικό όφελος που θα προκύψει από την υλοποίηση της πρότασης της διακομματικής επιτροπής της Bουλής για το δημογραφικό πρόβλημα που περιλαμβάνεται στο ομόφωνο πόρισμά της το 1993.
Άλλη θα ήταν η θέση της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο, αν διέθετε τη μέση δημογραφική πυκνότητα των χωρών της Ε.Ε. Δυστυχώς, όπως πάμε θα είναι πολύ χειρότερη όταν ο γηρασμένος πληθυσμός της Ελλάδας θα μειωθεί στα 8 εκατομμύρια, μέσα στα προσεχή 40-50 χρόνια. Βασική επίπτωση της δημογραφικής κρίσεως είναι η ποσοτική και ποιοτική αποδυνάμωση της εθνικής μας άμυνας, διότι μειώνουμε το ανθρώπινο αμυντικό δυναμικό της Πατρίδας μας, που αποτελεί βασικό ψυχολογικό παράγοντα αποτροπής οποιασδήποτε ξένης επιβολής.
ΠΗΓΕΣ:
- Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδος (ΕΣΥΕ).
- Βουλή των Ελλήνων. Πόρισμα Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για το Δημογραφικό (Φεβρουάριος 1993).
- Ίδρυμα για την Αντιμετώπιση του Δημογραφικού Προβλήματος.
- Άρθρα Μανώλη Γ. Δρεττάκη στην εφημερίδα «Καθημερινή».
- Ελληνική Γεροντολογική Εταιρεία..
- Σύλλογος Αγέννητου Παιδιού.
- Κέντρο Στήριξης Οικογένειας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
( * Περιοδικό ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, τεύχος 25, Δεκέμβριος 2007)
———
ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Διακομματική Κοινοβουλευτική Επιτροπή
Για τη μελέτη του δημογραφικού προβλήματος της χώρας και διατύπωση προτάσεων
για την αποτελεσματική αντιμετώπισή του.
ΠΟΡΙΣΜΑ
Πρόεδρος: Βασίλειος Σωτηρόπουλος, Βουλευτής Αργολίδας, Νέας Δημοκρατίας
Αντιπρόεδρος: Βασίλειος Γερατίδης, Βουλευτής Β΄ Θες/νίκης, ΠΑΣΟΚ
Γραμματέας: Μανόλης Δρεττάκης, Βουλευτής Α΄ Αθηνών, Συνασπισμού
ΑΘΗΝΑ
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1993
ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ
Σελ. 1.
Στην χώρα μας, στην οποία σήμερα η γεννητικότητα είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη, το δημογραφικό πρόβλημα παίρνει τεράστιες εθνικές διαστάσεις, που μπορεί να απειλήσουν την εθνική μας ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα.
Σελ. 2.
Στην Εθνική Αντιπροσωπεία συνεζητήθηκαν, επίσης, δύο επερωτήσεις του κ. Μανόλη Δρεττάκη (12/2/79 και 14/2/86) και πρόταση νόμου βουλευτών του ΠΑΣΟΚ «κίνητρα για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας» στις 7 και 28 Νοεμβίου 1991.
Την επιτροπή αποτέλεσαν αρχικά οι βουλευτές:
1. Σωρηρόπουλος Βασίλειος
2. Ανδρακτάς Παναγιώτης
3. Βαρδαρινός Βασίλειος
4. Γεωργολιός Κωνσταντίνος
5. Κανελλοπούλου Κρινιώ
6. Καραγκούνης Ανδρέας
7. Μπακογιάννη Ντόρα
8. Πάλλη Πετραλιά Φάνη
9. Παπαγεωργόπουλος Ελευθέριος
10. Παπανικολάου Ελευθέριος
11. Τατούλης Πέτρος
12. Χωματάς Ιωάννης
13. Γερανίδης Βασίλειος
14. Κρητικός Παναγιώτης
15. Κωνσταντινίδης Ελευθέριος
16. Μπαλτάς Αλέξανδρος
17. Παπαδόπουλους Βασίλειος
18. Παπαθεμελής Στυλιανός
19. Πάχτας Χρήστος
20. Σμπώκος Ιωάννης
21. Δρεττάκης Μανόλης (ΕΑΡ)
22. Κοσιώνης Παναγιώτης (ΚΚΕ)
Τα μέλη της επιτροπής Καραγκούνης Ανδρέας, Μπακογιάννη Ντόρα, Πάλλη Πετραλιά Φάνη αντικαταστάθηκαν αργότερα, λόγω αναλήψεως από μέρους τους υπουργικών καθηκόντων, από τους βουλευτές Γεωργιάδη Θεόδωρο, Δημόπουλο Δημήτριο και Κατσίκη Θεόδωρο, ενώ τη θέση του αποβιώσαντος τον Ιούλιο του 1992 Παπαδόπουλου Βασιλείου έλαβε ο βουλευτής Σκουλάκης Εμμανουήλ.
Σελ. 15.
Ο επαναπατρισμός των πολιτικών προσφύγων και η μαζική έλευση ομογενών (Ποντίων και Βορειοηπειρωτών) με σωστή πολιτική παρέμβαση θα έχει θετικά αποτελέσματα. Η πολιτεία πρέπει να τους βοηθήσει να εγκατασταθούν και να εργαστούν, όχι μόνο στα αστικά κέντρα αλλά κυρίως σε αγροτικές και ημιαστικές περιοχές και να δώσουν μία νέα δυναμική σε πολλές αγροτικές περιοχές κυρίως της Βορείου Ελλάδος. Οι κοινές πολιτιστικές ρίζες και η Ορθοδοξία βοηθούν πολύ στην προσαρμογή και αφομοίωση τους από την ελληνική κοινωνία.
Ιδιαίτερη προσοχή απαιτεί η είσοδος και η απασχόληση εκατοντάδων χιλιάδων ξένων μεταναστών νομίμως (και παρανόμως κυρίως) εισελθόντων στη χώρα μας στις δύο τελευταίες δεκαετίες. Αν και το ποσοστό ανεργίας στη χώρα μας είναι 8% περίπου σε πολλούς κλάδους υπάρχει έλλειψη εργατικών χειρών, που καλύπτεται κυρίως από ξένους λαθρομετανάστες.
Με την αθρόα είσοδο λαθρομεταναστών – αλλοδαπών κυρίως μουσουλμάνων από Αφρικανοασιατικές χώρες, η Ελλάς μεταβάλλεται σε τόπο υποδοχής μεταναστών που δημιουργούν σοβαρά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα (προστριβές στην αγορά εργασίας, αύξηση της εισφοροδιαφυγής με μεγάλες συνέπειες στους ασφαλιστικούς οργανισμούς, αύξηση εγκληματικότητας, διακίνηση ναρκωτικών κλπ) και δεν μπορούν να προσαρμοστούν προς την ελληνική κοινωνία λόγω του τελείως διαφορετικού πολιτισμού του Ισλάμ, που δεν είναι μόνο θρησκεία αλλά και τρόπος ζωής.
Κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες που επιδρούν στο δημογραφικό πρόβλημα.
Σελ. 24.
-Η απομάκρυνση από τα παραδοσιακά πρότυπα ζωής και η κοινωνική παρακμή με την υπονόμευση των αξιών γάμου, της οικογένειας και των τέκνων έχουν σημαντική επίδραση στο δημογραφικό.
-Ο υπέρμετρος ευδαιμονισμός, η χαλάρωση των ηθών, τα ναρκωτικά, το AIDS και γενικά η κοινωνική υποβάθμιση και η παγκόσμια ανασφάλεια επιδρούν αρνητικά στο δημογραφικό.
Μελλοντική πληθυσμιακή εξέλιξη της Ελλάδος
Σελ. 27.
Αν όμως οι δημογραφικοί δείκτες δεν βελτιωθούν και διατηρηθεί ο ίδιος δείκτης γεννήσεων του 1990 (1,4 μέσος όρος τέκνων ανά γυναίκα) και αν δεν προκύψουν σημαντικά γεγονότα (πόλεμος, μετανάστευση) τότε ο συνολικός πληθυσμός της χώρας μας το 2015 θα είναι μειωμένος κατά 500.000 άτομα από το σημερινό αριθμό. Η επιδείνωση αυτή των δημογραφικών δεικτών που άρχισε από το 1985 δημιουργεί σοβαρά πληθυσμιακά προβλήματα στη χώρα μας. Τα κενά που δημιουργούνται καλύπτονται κατά το μεγαλύτερο μέρος από Πόντιους και Βορειοηπειρώτες αλλά και από μουσουλμάνους της Ασίας και της Αφρικής και από άλλους που εισδύουν παράνομα στον Ελληνικό χώρο (και παραμένουν με ποικίλες ψευτοϊδιότητες, προσθέτοντας νέα προβλήματα).
Δημογραφικές επιπτώσεις
Σελ. 30.
Η χώρα μας με τη δραματική μείωση των γεννήσεων την τελευταία δεκαετία διατρέχει μεγάλους κινδύνους (που επιτείνονται λόγω της γεωγραφικής της θέσης και της έλλειψης συγγενικών λαών):
- Η μείωση των γεννήσεων στην δεκαετία του 80 κατά την οποία ο δείκτης έπεσε από 2,09 παιδιά ανά γυναίκα το 1982 σε 1,4 το 1990, απειλεί πλέον σοβαρά την ανανέωση και διαιώνιση της ελληνικής μας φυλής.
- Τα πληθυσμιακά κενά που δημιουργούνται σε διάφορα γεωγραφικά διαμερίσματα (Νησιά Αιγαίου, Ιονίου κλπ) υπάρχει ο κίνδυνος να καλυφθούν από αλλοδαπούς (κυρίως Μουσουλμάνους) με εξαιρετικά απώτερα επακόλουθα.
- Στις ένοπλες δυνάμεις θα δημιουργηθεί σοβαρό πρόβλημα λόγω της μείωσης του αριθμού των στρατευσίμων.
Σελ. 31.
Εάν για την ανανέωση του εργατικού μας δυναμικού και γενικά την πορεία της οικονομίας μας και των ασφαλιστικών ταμείων στηριχθούμε στους μετανάστες της Ασίας και της Αφρικής πολύ γρήγορα θα δημιουργηθούν προβλήματα σοβαρά με κοινωνικές και εθνικές προεκτάσεις σύμφωνα με την εμπειρία των περασμένων 10ετιών σε χώρες της Δ. Ευρώπης. Οι μουσουλμάνοι έχουν άλλα πρότυπα, άλλα ιδανικά και διαμορφώνουν άλλες κοινωνίες διαφορετικές του δυτικού πολιτισμού.
Στόχοι της Ελληνικής Δημογραφικής πολιτικής – Προτάσεις
Σελ. 36.
- Να τονώνεται σε κάθε κατάλληλη στιγμή η Ελληνική παράδοση και το θρησκευτικό συναίσθημα (πρακτικά με πρωτοβουλία της Εκκλησίας).
Διοικητικά μέτρα
Σελ. 40.
- Η αθρόα και εύκολη είσοδος λαθρομεταναστών από τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής είτε απ’ ευθείας είτε μέσω των χωρών της ΕΟΚ πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα για πολλούς κοινωνικοοικονομικούς και εθνικούς λόγους. Πρέπει να γίνεται αυστηρός έλεγχος για την νομιμότητα της εισόδου στη χώρα μας και για την νόμιμη παραμονή και απασχόληση.
Αθήνα 10 Φεβρουαρίου 1993
Τα αποσπάσματα αυτά τα επέλεξε φίλη που διάβασε την μελέτη και τις προτάσεις της διακομματικής κοινοβουλευτικής επιτροπής (ολόκληρος τόμος). Είχε την ευγενή καλοσύνη να μας τα δώσει για δημοσίευση. Απ’ το έγγραφο αυτό διαπιστώνεται ότι όλα τα κόμματα γνώριζαν και το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας και τις κοινωνικοοικονομικές και εθνικές συνέπειες της λαθρομετανάστευσης, αρκετά πριν αρχίσει να τις νιώθει στο πετσί της η ελληνική κοινωνία. Κι όμως οι πολιτικοί ταγοί(!) μας όχι μόνο δεν πήραν μέτρα στην κατεύθυνση των συμπερασμάτων της μελέτης, αλλά έπραξαν και συνεχίζουν να πράττουν τα ακριβώς αντίθετα, μέχρι που σκέπτεται κανείς αν ανατέθηκε η μελέτη αυτή για να δουν κάποιοι ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός και γρήγορος τρόπος για να μας αφανίσουν ως έθνος από προσώπου γης.
————————————-
του
Γιάννη Κολοβού *
 8. Αυγούστου 2008
Πώς βλέπουν τα κόμματα την μεταναστευτική πολιτική της Ελλάδας για το μέλλον
Πολύ αποκαλυπτική για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται το μεταναστευτικό πρόβλημα της χώρας αλλά και για τον τρόπο με τον οποίον ευελπιστούν να το «λύσουν» είναι η Έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για την παρακολούθηση της πολιτικής της μετανάστευσης (1). Η έκθεση αυτή δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο του 2007 και στην επιτροπή συμμετείχαν τα κόμματα που αποτελούσαν την προηγούμενη Βουλή (της περιόδου από τον Μάρτιο 2004 μέχρι τον Σεπτέμβριο 2007), δηλαδή η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στην έκθεση υπογραμμίζεται ότι «η Ελλάδα βρέθηκε σε ελάχιστο χρόνο να έχει το υψηλότερο ποσοστό αλλοδαπών στο σύνολο του πληθυσμού από κάθε άλλη χώρα. Η Πολιτεία ήταν ανέτοιμη να υποδεχθεί τα κύματα των μεταναστών, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν λαθραίοι» (σελ. 107). Η επιτροπή παραδέχεται ότι «δεν είναι ακόμη γνωστός ο ακριβής αριθμός των «νομίμων» και «μη νομίμων» μεταναστών» (σελ. 108), ενώ τονίζει ότι «το φαινόμενο της λαθραίας εισόδου μεταναστών … εξακολουθεί και υπάρχει. Καθημερινά στους αδήλωτους και ανομιμοποίητους αλλοδαπούς προστίθενται και άλλοι» (σελ. 109).
Η διακομματική επιτροπή όχι μόνο δεν ασκεί καμία κριτική στις εκ των υστέρων νομιμοποιήσεις των παρανόμων μεταναστών στις οποίες προχώρησαν οι κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ αλλά, αντιθέτως, τις χαρακτηρίζει ως «θετικές» και «χρήσιμες» (σελ. 107). Επιπλέον, χαρακτηρίζει ως «αρνητικό το γεγονός ότι … εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαπών, που ζουν στην Ελλάδα δεν νομιμοποιήθηκαν» (σελ. 109). Πάντως, κατά την επιτροπή «η [ελληνική] κοινωνία συνολικά … αποδέχθηκε τελικά την συμβίωση [με τους μετανάστες]» (σελ. 109).
Η επιτροπή υποστηρίζει ότι η μεταναστευτική πολιτική της χώρας θα πρέπει να λάβει υπ’ όψιν ότι «το φαινόμενο [της παράνομης μετανάστευσης] δεν θα ανακοπεί … και οι αναπόγραφοι [μετανάστες] θα παραμείνουν αορίστως δίπλα μας» (σελ. 111). Γι’ αυτό και προτείνει ότι «όσοι αλλοδαποί βρέθηκαν ή βρίσκονται εδώ πρέπει να διευκολυνθούν στη νομιμοποίησή τους» (σελ. 111). Το πώς αντιλαμβάνεται η επιτροπή την διευκόλυνση φαίνεται από τις παρακάτω προτάσεις της (σελ. 112):
* η χορήγηση άδειας παραμονής και εργασίας στη δεύτερη γενιά μεταναστών χωρίς όρους
* η χωρίς όρους διευκόλυνση της οικογενειακής επανένωσης
* οι μειωμένες απαιτήσεις για παιδιά, που γεννώνται και μεγαλώνουν εδώ
Στην έκθεση δεν γίνεται η παραμικρή εκτίμηση για τις παρούσες και μελλοντικές ανάγκες της αγοράς εργασίας σε αλλοδαπό εργατικό δυναμικό, αλλά ούτε και για τις προτιμητέες χώρες προέλευσης των μελλοντικών μεταναστών. Επιπλέον, δεν εκφράζεται ο παραμικρός προβληματισμός για την αύξηση του αριθμού των εισερχομένων στην χώρα (παρανόμων και εκ των υστέρων νομιμοποιημένων) μουσουλμάνων μεταναστών και μάλιστα σε μία περίοδο εξάπλωσης του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις σοβαρές ανησυχίες που διατυπώνονταν στο πόρισμα της διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας το 1993 (2).
Ακόμη, η επιτροπή όχι μόνον δεν εκφράζει κανέναν προβληματισμό για τον μεγάλο αριθμό Αλβανών μεταναστών στην χώρα μας, αλλά θεωρεί ότι στην ουσία δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα καθώς «σε προβλέψιμο χρόνο» (σελ. 108) η Αλβανία θα ενταχθεί στην ΕΕ, επομένως «δεν θα ομιλούμε για μεταναστευτική πολιτική, αλλά για ελεύθερη διακίνηση πολιτών της ΕΕ» (σελ. 108) και άρα «η κατάσταση εκείθεν θα ομαλοποιηθεί» (σελ. 111). Βεβαίως, η έκθεση δεν καθορίζει πόσος είναι αυτός ο «προβλέψιμος χρόνος» (10 χρόνια; 20 χρόνια; 30 χρόνια;). Επιπλέον, υπονοεί ότι μέχρι να παρέλθει ο «προβλέψιμος χρόνος» και να ενταχθεί η Αλβανία στην ΕΕ, η διαμορφωθείσα κατάσταση δεν χρήζει άλλης αντιμετώπισης και άρα θα συνεχίσει να υφίσταται. Τέλος, παραβλέπει την δυνατότητα των χωρών μελών της ΕΕ να θέτουν περιορισμούς στο δικαίωμα εγκατάστασης και εργασίας πολιτών νεοενταχθεισών χωρών στο έδαφός τους για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Ένα τέτοιο δικαίωμα έχει ασκήσει η χώρα μας ως προς τους πολίτες της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, οι οποίοι δεν έχουν δικαίωμα εγκατάστασης και εργασίας στην χώρα μας μέχρι το τέλος του 2008 οπότε και η Ελλάδα θα επανεξετάσει το θέμα.
Η ανυπαρξία έστω και μίας χονδρικής εκτίμησης για τις ανάγκες της οικονομίας σε αλλοδαπό εργατικό δυναμικό (πόσοι, από ποιές χώρες, για ποιές θέσεις, για πόσο χρονικό διάστημα), η παραδοχή ότι η εισροή παρανόμων μεταναστών θα συνεχιστεί επ’ αόριστον, η έλλειψη κριτικής αποτίμησης της πρακτικής των εκ των υστέρων νομιμοποιήσεων, ο στρουθοκαμηλισμός της επιτροπής για το θέμα της αυξανόμενης εισροής μουσουλμάνων μεταναστών στην χώρα αλλά και οι ευσεβείς πόθοι της για την «διευθέτηση» του θέματος του μεγάλου αριθμού Αλβανών μεταναστών καταδεικνύουν ότι τα πολιτικά κόμματα που συμμετείχαν στην Επιτροπή αρνήθηκαν να ασχοληθούν με την ουσία του θέματος, το οποίο αντιλαμβάνονται από μία εντελώς διαφορετική οπτική γωνία από ότι η Κοινή Γνώμη. Δυστυχώς, η στάση αυτή της πολιτικής ελίτ της χώρας δεν προοιωνίζεται την λήψη των απαιτούμενων μέτρων για την αντιμετώπιση του προβλήματος αλλά, αντιθέτως, προϊδεάζει για την συνέχιση μίας κατ’ επίφασιν πολιτικής η οποία μας έφερε στην σημερινή κατάσταση.
Παραπομπές
1) Βουλή των Ελλήνων «Έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για την παρακολούθηση της πολιτικής της μετανάστευσης», Αθήνα: Ιούλιος 2007.
2) Βουλή των Ελλήνων «Πόρισμα της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την μελέτη του δημογραφικού προβλήματος της χώρας και διατύπωση προτάσεων για την αποτελεσματική αντιμετώπισή του», Αθήνα: Φεβρουάριος 1993.
* Ο Γιάννης Κολοβός είναι επικοινωνιολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Το Κουτί της Πανδώρας: Παράνομη Μετανάστευση και Νομιμοποίηση στην Ελλάδα». Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Το τέλος μίας Ουτοπίας: η κατάρρευση των πολυπολιτισμικών κοινωνιών στην Δυτική Ευρώπη» μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πελασγός.
——-
Παραθέτουμε ένα από τα πιό εμπεριστατωμένα άρθρα – Ανακοίνωση της ΑΣΠΕ, που συνοψίζει το Δημογραφικό πρόβλημα της Χώρας και τον συστηματικό πόλεμο του κράτους κατά της Πολύτεκνης Οικογένειας και της δημογραφικής μας ανάπτυξης.

Εκτός από αυτό το άρθρο , για περισσότερες πληροφορίες σε βάθος χρόνου , παρακαλούμε μεταβείτε στην κατηγορία :  ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ 
και την υποκατηγορία : Πολυτεκνία – Υπογενητικότητα – Δημογραφικό :  http://www.tideon.org/index.php/2012-01-20-17-55-40/2012-02-16-20-47-48 
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΣΠΕ
Με την ευκαιρία του εορτασμού της πολύτεκνης οικογένειας,
την Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011
   Αθήνα, 31/10/2011
Εξ αφορμής της εορτής της Ημέρας της  Πολύτεκνης οικογένειας, που η Πολιτεία έχει θεσμοθετήσει να εορτάζεται την 1η Κυριακή του Νοεμβρίου και στα πλαίσια του εορτασμού της μνήμης των προστατών μας Αγίων Μαρτύρων Τερεντίου, Νεονίλλης και των επτά τέκνων τους ανακοινώνονται στοιχεία για την δημογραφική κατάρρευση της χώρας, καταγράφεται η ακολοθούμενη αντιδημογραφική, αντιπολυτεκνική και αντιοικογενειακή πολιτική καθώς και οι προτάσεις της Συνομοσπονδίας μας για την επιβράδυνση της δημογραφικής κατάρρευσης με την ελπίδα της σωτηρίας για τη συνέχιση του έθνους μας.

-Α-
ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Η φετινή απογραφή πληθυσμού που διενήργησε η Ελληνική Στατιστική Αρχή ανέδειξε το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας σε απόλυτους αριθμούς. Από τη μεταπολίτευση και μετά έχουν διενεργηθεί τέσσερις απογραφές:
-         1981: 9.739.589
-         1991: 10.258.364
-         2001: 10.934.097
-         2011: 10.787.690

Καταγράφεται λοιπόν μείωση του πληθυσμού κατά 1,34%, δηλαδή 146.407 λιγότερα άτομα. Ήδη πέρυσι οι γεννήσεις μειώθηκαν κατά 7%.
Δείγμα της δημογραφικής κατάρρευσης αποτελεί και το γεγονός ότι οι ηλικιωμένοι άνω των 65 ετών έφθασαν το 20% και τα παιδιά μέχρι 14 ετών το 14%.
Έτος Παιδιά έως 14 ετών Άνω των 65 ετών
1971 2.243.962 25,36% 957.116 10,92%
2010 1.623.752 14,00% 2.141.786 19,00%
Δηλαδή το διάστημα των 40 αυτών ετών τα παιδιά μειώθηκαν κατά 620.210 και οι άνω των 65 ετών αυξήθηκαν κατά 1.184.670. Το έγκριτο περιοδικό Οικονομικός Ταχυδρόμος σε έρευνα του το 1998 προέβλεπε ότι το 2025 οι άνω των 65 θα αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού, ενώ το ποσοστό αυτό έχει σημειωθεί ήδη, το 2011, δηλαδή 15 χρόνια ενωρίτερα απ’ ότι προέβλεπε η έρευνα! Αυτό και μόνο αρκεί για να καταδείξει ότι ο δρόμος δεν φαίνεται να έχει επιστροφή.
Με βάση τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο ρυθμός γονιμότητας (δηλ. πλήθος παιδιών ανά γυναίκα αναπαραγωγικής ηλικίας) στην Ελλάδα από το 1980 μειώνεται, ενώ σημείωσε αύξηση από το 2004 έως το 2009 λόγω του σημαντικού αριθμού γεννήσεων των μεταναστών από το 2000 και μετά, και δευτερευόντως λόγω ορισμένων δημογραφικών μέτρων, όπως ο διορισμός των πολύτεκνων εκπαιδευτικών:
-         1980:               2,23
-         1990:               1,40
-         2000:               1,26
-         2003:               1,28
-         2009:               1,52
  
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Έκθεση Δημογραφίας (European Demography Report 2010), η Ελλάδα ανήκει στις χώρες που οι γυναίκες αρχίζουν να γεννούν μετά τα 30, κάτι που προφανώς μειώνει το διαθέσιμο χρόνο απόκτησης παιδιών.
Το πιο ανησυχητικό στοιχείο όμως που δείχνει το μέγεθος του δημογραφικού προβλήματος της Ελλάδος είναι ο δείκτης εξάρτησης από την 3η ηλικία (Old age dependency ratio) που ορίζεται ως το ποσοστιαίο κλάσμα με αριθμητή τον πληθυσμό που ανήκει στην 3η ηλικία (65 και άνω) προς τον πληθυσμό που ανήκει στις εργασιακά ενεργές ηλικίες 15-64 ετών. Είναι προφανές ότι η δεύτερη αυτή ηλικιακή ομάδα πρέπει να είναι σε θέση να παράγει πλούτο για να συντηρήσει την 3η ηλικία. Ο δείκτης λοιπόν αυτός για την Ελλάδα είναι απόλυτα απογοητευτικός με βάση την Ευρωπαϊκή Έκθεση:
-         1970:               17,2
-         2000:               24,2
-         2009:               27,8
-         2030:               38,5
-         2050:               57,0.
Είναι δυνατόν να συντηρηθεί οποιοδήποτε συνταξιοδοτικό σύστημα με πλήρη ανατροπή της πληθυσμιακής σύνθεσης όπως δραματικά αποτυπώνεται με τους τραγικούς αυτούς αριθμούς; Όταν το 2050 οι συνταξιούχοι θα είναι περισσότεροι από τους εργαζόμενους;
Είναι δυνατόν η Ελλάδα ΑΚΟΜΗ να μην έχει δημογραφική πολιτική, και, τα λίγα, μέτρα που είχαν ληφθεί, να ακυρώνονται και να καταργούνται στο δήθεν όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής;
Είναι δυνατόν να αγνοείται η έκκληση στα Κράτη – Μέλη να ασχοληθούν με το θέμα της δημογραφικής αλλαγής, δηλαδή, επί της ουσίας, της γήρανσης του πληθυσμού στην Ευρώπη, το οποίο διατυπώθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2011 στο Λουξεμβούργο στην 3114η Σύνοδο των Υπουργών Εργασίας, Κοινωνικής Πολιτικής, Υγείας και Υποθέσεως Καταναλωτών της Ε.Ε;
Τα ανωτέρω στοιχεία είναι εύγλωττα και δυστυχώς δείχνουν ότι ο γκρεμός είναι μπροστά μας και κανένα μέτρο δεν λαμβάνεται για να μην πέσουμε σ’ αυτόν ανεπιστρεπτί.
-Β-
ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΑΡΡΕΝΩΝ ΚΑΙ ΘΗΛΕΩΝ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΤΟΣ 2005 ΕΩΣ ΤΟ 2050
Παρατίθενται παρακάτω γραφήματα για τη δημογραφική πυραμίδα αρρένων και θηλέων από το 2005 έως το 2050
-Γ-
Η ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΑΝΗΚΕΙ
ΣΤΙΣ ΕΥΠΑΘΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ
Ενάντια στην κοινή λογική, ορισμένοι έχουν πρόσφατα ισχυρισθεί ότι οι πολύτεκνοι δεν αποτελούν ευάλωτη κοινωνική ομάδα, με σκοπό να υποστηρίξουν τα διάφορα μέτρα αντιδημογραφικής και αντιπολυτεκνικής πολιτικής που έχουν ληφθεί.
Σε απάντηση αυτών, επισημαίνουμε ότι σε επίσημα κείμενα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναγνωρίζεται η πολύτεκνη οικογένεια ως ευπαθής κοινωνική ομάδα, για την οποία ο κίνδυνος να περιέλθει σε φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό είναι ιδιαίτερα αυξημένος. Για του λόγου το αληθές, παρατίθενται ενδεικτικά κατωτέρω δύο από τις πρόσφατες σχετικές αναφορές:
(Σημειώνεται ότι η όρος large family που στην Ελληνική διατύπωση αποδίδεται ως «μεγάλη οικογένεια» αφορά την πολύτεκνη οικογένεια.)
1. Στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το ευρωπαϊκό έτος κατά της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και ειδικότερα στην κατηγορία ευπαθείς ομάδες αναφέρεται:
«Ευπαθείς ομάδες.
Ορισμένες κοινωνικές ομάδες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να βιώσουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Για παράδειγμα οι οικογένειες με παιδιά – ειδικά οι μεγάλες και οι μονογονεϊκές οικογένειες – οι ηλικιωμένοι, οι ανάπηροι και οι μετανάστες.
Οι ευπαθείς αυτές ομάδες αντιμετωπίζουν συχνά χαμηλά ποσοστά απασχόλησης, είναι πιο πιθανό να εγκαταλείψουν το σχολείο και να βιώσουν οικονομικό αποκλεισμό σε σχέση με άλλες κοινωνικές ομάδες.»
(http://www.2010againstpoverty.eu/about/tackling.html?langid=el)
2. Επίσημο κείμενο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τίτλο: Ευρωπαϊκή πλατφόρμα για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού: ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο για κοινωνική και εδαφική συνοχή – COM(2010) 758 τελικό, 16.12.2010
«Στην Ευρώπη σήμερα, περισσότερα από 20 εκατομμύρια παιδιά κινδυνεύουν από τη φτώχεια. Ο κίνδυνος αυξάνεται στο 25% για τα παιδιά που ζουν σε μεγάλες οικογένειες και υπερβαίνει το 30% για τα παιδιά που ζουν με έναν μόνο γονέα.
(http://eur- lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=COM:2010:0758:FIN:EL:PDF) 2.2»
-Δ-
Η ΑΝΤΙΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΗ-ΑΝΤΙΠΟΛΥΤΕΚΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ  ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
Παρότι λοιπόν η πολύτεκνη οικογένεια είναι σαφώς μια από τις περισσότερο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες με πολύ υψηλό κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, οι πολιτικές της Κυβερνήσεως και το 2011 αποδείχθηκαν ιδιαίτερα αντιδημογραφικές και αντιπολυτεκνικές.
Με τα οικονομικά μέτρα που έλαβε η Κυβέρνηση εξομοίωσε τους πολυτέκνους με τους αγάμους, εκλαμβάνοντας κατά λέξη ότι «τα παιδιά είναι πλούτος».

Στη φορολογία της ακίνητης περιουσίας, καθιέρωσε το ίδιο αφορολόγητο για τον άγαμο, τον οικογενειάρχη και τον πολύτεκνο, με όσα παιδιά κι αν έχει αυτός!!
Κατάργησε τα δώρα Χριστουγέννων-Πάσχα κ.λπ. όσων έχουν μεικτές αποδοχές άνω των 3.000 ευρώ (δηλ. καθαρά 2.000 με 2.200), είτε αυτός είναι άγαμος, είτε οικογενειάρχης με 1 ή 2 ή 3 παιδιά, είτε είναι πολύτεκνος με 4,5,6,7 κ.λπ. παιδιά!!! Έτσι προστατεύει την οικογένεια και φροντίζει τους πολυτέκνους;
Μείωσε τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων κατά το ίδιο ποσοστό 8% στον  άγαμο, στον οικογενειάρχη και στον πολύτεκνο.
Μείωσε τις συνολικές αποδοχές των εργαζομένων στο Δημόσιο (μετά και την ψήφιση του νέου Μισθολογίου) που φθάνουν μέχρι και το 30%, χωρίς καμία εξαίρεση ή διάκριση μεταξύ αγάμου και πολύτεκνου.
Χορηγεί επίδομα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας, το ίδιο ποσό στον  άγαμο, στον οικογενειάρχη και στον πολύτεκνο.
Το ίδιο γίνεται και σε όλες τις περιπτώσεις που αναφέρονται σε περικοπές επιδομάτων κλπ. ακόμη και στην τακτοποίηση των ημιυπαιθρίων χώρων και αυθαιρέτων, όταν μάλιστα οι πολύτεκνοι πλήττονται πολλαπλασίως περισσότερο από τους άλλους με την αύξηση του ΦΠΑ.

Ο Υπουργός Οικονομικών κ. Βενιζέλος, κατάργησε το αφορολόγητο όριο των 23.000 ευρώ, που ο ίδιος είχε θεσπίσει (από τα 25.500€ που ήταν πέρυσι), και το περιόρισε στις 15.000 ευρώ, για όσους έχουν 4 προστατευόμενα τέκνα, υποχρεώνοντάς τους να πληρώσουν επί πλέον 1.930 ευρώ, ενώ σε σχέση με πέρυσι επί πλέον 2.750€!!! Αυτό λέγεται σχεδιασμός δημογραφικής πολιτικής! 

Ο θλιβερός απολογισμός της κατάργησης των δικαιωμάτων των πολύτεκνων οικογενειών τους τελευταίους και μόνο μήνες, είναι δυστυχώς πολύ μακροσκελής!

-Ι-
Υπουργείο Οικονομικών:
  • Δραματική μείωση του αφορολογήτου και την αύξηση του φόρου εισοδήματος με το νέο, εξοντωτικό για τους πολύτεκνους φορολογικό νομοσχέδιο με αύξηση φορολογικών συντελεστών, περιορισμού πλήθους εκπτώσεων από αποδείξεις αγορών προϊόντων, ενοικίων  παιδιών, τόκων στεγαστικών δανείων, ιατρικών αποδείξεων, φροντιστηρίων παιδιών…
  • Αύξηση του ΦΠΑ των προϊόντων καθημερινής χρήσης που αγοράζει ο πολύτεκνος για την οικογένεια του.
  • Επιδεικτική αγνόηση του πλήθους των προστατευόμενων τέκνων για τον καθορισμό του ύψους των έκτακτων εισφορών με το ποσό αλληλεγγύης…  αλλά και για το νέο χαράτσι ακινήτων  μέσω της ΔΕΗ που τους εμπαίζει, αφού δεν απαλλάσσει κανένα πολύτεκνο…, τους υποχρεώνει να πληρώσουν όλοι πρώτα το χαράτσι και μετά να τρέχουν  στις εφορίες προσκομίζοντας πλήθος δικαιολογητικών για να έχουν  την επιστροφή εάν και όποτε αυτή γίνει!
  • Εφεδρεία  και στους πολύτεκνους Δ.Υ…,  αφού ο νόμος απαιτεί για να εξαιρεθεί ο πολύτεκνος πρέπει να έχει 4 προστατευόμενα τέκνα…
  • Μείωση των συντάξεων κατά 40% και στους πολύτεκνους κάτω των 55 ετών…!
  • Κατάργηση του επιδόματος Γάμου στο Δημόσιο και μείωση του επιδόματος παιδιού μετά το τέταρτο.
  • Άρνησή του, για ειδική πρόβλεψη για τους πολυτέκνους σχετικά με:
  1. Τα τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτων, όπως γίνεται με τους αναπήρους,
  2. την επιβολή φόρου πολυτελείας σε πολυτέκνους για αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, που εξ ανάγκης έχουν, λόγω των πολλών παιδιών τους.
-ΙΙ-

Υπουργείο Παιδείας:
  • Κατάργηση του διορισμού των πολύτεκνων εκπαιδευτικών, αφού διόρισε φέτος μόλις 31 πολύτεκνους, παρά τις δεσμεύσεις της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου περί μεταβατικών διατάξεων και ότι θα τους διόριζε όλους…
  • Κατάργηση των μετεγγραφών των παιδιών πολύτεκνων οικογενειών στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, στο όνομα του δήθεν εξορθολογισμού του συστήματος… με αποτέλεσμα να κατασυκοφαντήσει τα παιδιά μας, ενώ έγκαιρα τους είχαμε προειδοποιήσει για τα παιδαριώδη λάθη και αδικίες που πήγαιναν να κάνουν!
  • Αποκλεισμός της εγγραφής των παιδιών πολυτέκνων στις Σχολές, λόγω των ηλικιακών ορίων και των Διοικητικών Περιφερειών  που έθεσε αυθαίρετα η Εγκύκλιος του Υπουργείου.
  • Κατάργηση από το ΙΚΥ της ευνοϊκής διάταξης χορήγησης Υποτροφιών στους Μεταπτυχιακούς πολύτεκνους φοιτητές που είναι επιτυχόντες σε διαγωνισμούς του.
-ΙΙΙ-

Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης,
  • Επαναφορά ορίων εισοδήματος για τη λήψη του πολυτεκνικού επιδόματος, παρότι είναι αντισυνταγματικό και όπως  δηλώνει ο ίδιος ο Υπουργός το γνωρίζει αυτό, αλλά το βάζει…!
  • Περιορισμός του επιδόματος στην πολύτεκνη μητέρα στα 44 ευρώ μηνιαίως όταν έχει ένα παιδί κάτω των 23 ετών, και στα 88 ευρώ μηνιαίως όταν έχει δύο παιδιά κάτω των 23 ετών.



-IV-

Υπουργείο Περιβάλλοντος:
  • Εξομοίωση των άγαμων και των πολύτεκνων στις ρυθμίσεις των αυθαιρέτων και των ημιυπαίθριων χώρων τους οποίους οι πολύτεκνοι εξ ανάγκης χρησιμοποιούν για να στεγάσουν τα πολλά παιδιά τους.
-V-
Υπουργείο Δικαιοσύνης, Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη:
  • Τη μη εφαρμογή του νόμου 2527/1997 και 3260/2004 («ποσοστό 20% των προκηρυσσομένων θέσεων τακτικού προσωπικού καλύπτονται από πολυτέκνους και τέκνα πολυτέκνων) για την πρόσληψη δικαστικών επιμελητών και στην πρόσφατη προκήρυξη για πρόσληψη προσωπικού στο Λιμενικό Σώμα.

-VI-

Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

Στο πλαίσιο της αντιδημογραφικής, αντιπολυτεκνικής και αντιοικογενειακής επιδρομής που έχει εξαπολύσει η Κυβέρνηση κατά των Πολυτέκνων το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων με την υπ’ αριθμ. 22830/2011 Κ.Υ.Α. περιόρισε το ετήσιο ατομικό ή οικογενειακό εισόδημα  από 15.000 που ήταν σε 12.000 ευρώ για τη χορήγηση των προϊόντων παρεμβάσεως της Ε.Ε.
Περαιτέρω με την ίδια απόφαση ζητήθηκαν από τις πολύτεκνες οικογένειες επιπρόσθετα δικαιολογητικά που έπρεπε να υποβληθούν σε ασφυκτική ημερομηνία με αποτέλεσμα πολλές πολύτεκνες οικογένειες να αποκλεισθούν από το πρόγραμμα, καίτοι είχαν τις νόμιμες προϋποθέσεις να ενταχθούν σ’ αυτό.



-Δ-

ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΜΑΣ
Ζητάμε το αυτονόητο, δηλαδή το σεβασμό στο Σύνταγμα και την άμεση εφαρμογή των άρθρων:
  • Άρθρου 4, παρ. 5.: «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους».

  • Άρθρου 21, παρ. 2. «Πολύτεκνες οικογένειες, … έχουν δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το Κράτος».
  • Άρθρου 21, παρ. 5: «Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί υποχρέωση του Κράτους».
Ως εκ τούτου, απαιτούμε:
  • Στη φορολογία εισοδήματος, το συνολικό οικογενειακό φορολογητέο εισόδημα να διαιρείται δια του αριθμού των μελών της οικογένειας και το προκύπτον ποσό να φορολογείται αυτοτελώς για κάθε μέλος.
  • Εφαρμογή του άρθρου 4, παρ. 5 του Συντάγματος για τη συμμετοχή στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις μας, δηλαδή, τον αριθμό των παιδιών μας και κατάργηση όλων των διατάξεων και χαρατσιών που εξομοιώνουν τους πολύτεκνους με τους αγάμους.
Ενδεικτικά, απαιτούμε ελάφρυνση των πολύτεκνων οικογενειών σε κάθε μορφής φορολόγηση, τελών, έκτακτων εισφορών, μείωση ή περικοπή επιδομάτων, μισθών, συντάξεων  κ.λπ.
  • Άμεση κατάργηση των ορίων εισοδήματος στο επίδομα των πολυτέκνων και επαναφορά του επιδόματος στο ύψος του ποσού της ισόβιας σύνταξης για όσες πολύτεκνες μητέρες έχουν ένα ή δύο τέκνα κάτω των 23 ετών.
  • Επαναφορά σε ισχύ όλων των διατάξεων που καταργήθηκαν για τις μετεγγραφές των πολυτέκνων στα ΑΕΙ/ΤΕΙ της χώρας και  του νόμου για το διορισμό των πολυτέκνων  εκπαιδευτικών.
  • Τη θέσπιση περαιτέρω κινήτρων για την απόκτηση παιδιών και ειδικά για το 4ο παιδί, αφού μόνο με το 4ο παιδί εξασφαλίζεται η αύξηση του πληθυσμού των Ελλήνων. Για αυτό πρέπει να γίνει άμεση  σύγκλιση των οικογενειακών επιδομάτων που ισχύουν στη χώρα μας  με το μέσο όρο αυτών που ισχύουν στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επαναφορά επίσης του επιδόματος Γάμου που πρόσφατα καταργήθηκε στο Δημόσιο… εκτός και αν σκοπεύουν να γίνουν όλες οι οικογένειες μας Μονογονεϊκές!
Σημειώνεται ότι, εάν είχε υιοθετηθεί η από ετών πρόταση της ΑΣΠΕ για άμεση έκδοση της Υπουργικής Αποφάσεως όπως ορίζεται από το Ν. 1566/1985 περί επιστροφής σε καλή κατάσταση των σχολικών βιβλίων, το κράτος θα είχε εξοικονόμηση 40 εκατ. ευρώ ετησίως και επομένως κάθε περικοπή στα επιδόματα των πολυτέκνων και τους μισθούς τους θα ήταν περιττή. Εάν η έκδοση της Υπουργικής Αποφάσεως αφορούσε μόνο τα παιδιά των πολυτέκνων είναι απολύτως βέβαιο ότι αυτό θα είχε πραγματοποιηθεί αμέσως από την Υπουργό Παιδείας κ. Άννα Διαμαντοπούλου. Επειδή όμως αφορά το σύνολο των μαθητών και όχι μόνο τα παιδιά των πολυτέκνων, δεν αποτολμάται η έκδοση τέτοιας Υπουργικής αποφάσεως!.
Καλύτερο συμπέρασμα δεν υπάρχει, από τη δήλωση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Γ. Μπούζεκ στους Έλληνες Βουλευτές κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα: η επίλυση του δημογραφικού προβλήματος είναι ίσως η καλύτερη λύση για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα σας.
ΠΗΓΗ:
http://www.tideon.org/index.php/2012-04-29-14-20-57/217-%CE%94%CE%95%CE%9D%20%CE%9E%CE%95%CE%A7%CE%9D%CE%A9…/2639-2011-11-07-08-26-26-v15-2639
———————————
Πολύτεκνες οικογένειες στην Ελλάδα
Τους αποκαλούν «ραχοκοκαλιά του κοινωνικού ιστού» και «αντίδοτο στο δημογραφικό πρόβλημα». Ο λόγος για τους πολύτεκνους, που στη χώρα μας αποτελούν απλώς μια μικρή μειονότητα. Η φιλοσοφία ζωής έχει αλλάξει και μαζί και ο οικογενειακός προγραμματισμός.
Πολύτεκνες οικογένειες στην Ελλάδα
Για τις παλαιότερες γενιές, ο αριθμός των παιδιών σε μια οικογένεια ήταν δείκτης ευτυχίας, οι σύγχρονοι όμως Ελληνες που ασπάζονται τη ρήση στην πράξη αποτελούν μειονότητα.
Για τους περισσότερους, το σύγχρονο καταναλωτικό μοντέλο ζωής, η οικονομική δυσπραγία και η αύξηση της συμμετοχής των Ελληνίδων στην αγορά εργασίας είναι οι κύριες αιτίες που γενικότερα τα παιδιά -και ιδίως τα πολλά παιδιά- έχουν σταματήσει να είναι σκοπός ζωής, όπως ήταν για τις προπολεμικές γενιές.
Εκείνες έκαναν και 4 και 5 και 6 αλλά και περισσότερα παιδιά, με τη γεννητικότητα στη χώρα, ήδη από τις πρώτες μεταπολεμικές γενιές να παίρνει σταδιακά τον κατήφορο. Κάπως έτσι φτάσαμε στις μέρες μας να έχουμε μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα, καθώς τα παιδιά που γεννιούνται δεν αρκούν για να αναπληρώσουν τους γονείς, που κάποια στιγμή φεύγουν από τη ζωή. Κόντρα στο πνεύμα των καιρών, υπάρχουν λίγες οικογένειες που επιμένουν παραδοσιακά, με 3 ή παραπάνω παιδιά.
Οι αριθμοί δεν αφήνουν περιθώρια για διαφορετική σκέψη. Σύμφωνα με την Ανώτατη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος (ΑΣΠΕ), μόλις 1 στους 10 Ελληνες προέρχεται από πολύτεκνη οικογένεια. > eνώ οι πολύτεκνοι με 4 τουλάχιστον ανήλικα παιδιά είναι το 2-3% του πληθυσμού, όταν ήταν διπλάσιοι σε ποσοστό (6%) στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Η τάση των Ελλήνων να κάνουν συνεχώς λιγότερα παιδιά ήταν ήδη εμφανής από τότε, με τον αριθμό παιδιών ανά Ελληνίδα δύσκολα να ξεπερνά τα 2 παιδιά, κοινωνική εξέλιξη που ακολούθησε και η νομοθεσία της εποχής.
Ετσι, ενώ έως τα τέλη σχεδόν της δεκαετίας ο νόμος όριζε ως πολύτεκνες οικογένειες όσες είχαν τουλάχιστον 5 παιδιά, με τον νόμο 860 του ’79 το κριτήριο για να θεωρείται μια οικογένεια πολύτεκνη μειώθηκε κατά ένα παιδί. Από τότε μέχρι σήμερα πολύτεκνες θεωρούνται οι οικογένειες με τουλάχιστον 4 παιδιά. Την τελευταία δεκαπενταετία όμως τα πράγματα άλλαξαν και πάλι ριζικά.
Οι Ελληνίδες μετά βίας ξεπερνούν όλο αυτό το διάστημα το 1 παιδί με τον σχετικό δείκτη γονιμότητας να είναι στην ουσία καθηλωμένος μεταξύ του 1,3 με 1,4. Κάπως έτσι η απόκτηση τρίτου παιδιού που ξεφεύγει από την πρακτική του μέσου όρου, έχει οδηγήσει σήμερα τους τρίτεκνους -περίπου 160.000 οικογένειες που έχουν παιδιά κάτω των 23 ετών- να ζητούν αλλαγή της νομοθεσίας ώστε να συμπεριληφθούν στους πολύτεκνους. Συνολικά, οι πολύτεκνες οικογένειες στην Ελλάδα υπολογίζονται σε 180.000 με τις 78 χιλιάδες να διαθέτουν παιδιά κάτω των 23 ετών, επί συνόλου 2 εκατομμυρίων οικογενειών.
Με βάση στοιχεία που προκύπτουν από τις φορολογικές δηλώσεις των πολύτεκνων οικογενειών, οι ελληνικές πολύτεκνες οικογένειες με τέσσερα παιδιά είναι περίπου 25.000, με πέντε παιδιά 4.000 και με έξι ή και παραπάνω παιδιά περίπου 2.000. Ας σημειωθεί ότι το επίπεδο ζωής τους, με οικονομικούς όρους, δεν είναι το καλύτερο δυνατό, αφού σύμφωνα με στοιχεία της ΓΣΕΕ, το επίπεδο της φτώχειας για νοικοκυριά με τρία τέκνα φτάνει στο 38%.
Περιορισμοί και προνόμια
Μετά την αλήθεια των αριθμών το Reportage μίλησε με τον Βασίλη Θεοτοκάτο, πρόεδρο της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδας. Ο ίδιος πολύτεκνος με 5 παιδιά και 12 εγγόνια σήμερα, μας ξεκαθαρίζει ευθύς αμέσως ότι εάν ήταν και πάλι νέος θα έκανε τον ίδιο αριθμό -ίσως και περισσότερα. Διότι, όπως αναφέρει, παιδιά μπορεί να σημαίνει σειρά ευθυνών και δυσκολιών στη ζωή ενός ζευγαριού, το δώρο ζωής όμως που προσφέρουν στους γονείς τους αξίζουν όλο τον κόπο και την προσπάθεια. Μετά του ζητάμε να μας σκιαγραφήσει το προφίλ των ανθρώπων που επιλέγουν να κάνουν πολλά παιδιά. «Είναι κυρίως άνθρωποι που ανήκουν στη μεσαία οικονομική τάξη και οι ίδιοι προέρχονται από πολύτεκνες οικογένειες, αλλά αρκετοί από αυτούς υπήρξαν μοναχοπαίδια που βίωσαν τη μοναξιά και την έλλειψη ενός ή περισσοτέρων αδελφών και δεν θέλουν το παιδί τους να έχει ανάλογα βιώματα. Αυτές είναι οι δύο βασικές κατηγορίες Ελλήνων πολύτεκνων.
Παράλληλα, υπάρχει και μια μικρή μερίδα που ακολουθώντας τη θρησκευτική πίστη, δεν κάνουν εκτρώσεις, με αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς να γίνονται πολύτεκνοι». Στη συνέχεια περνάμε στο δια ταύτα και στο γιατί οι Ελληνες σήμερα περιορίζονται κυρίως στο ένα παιδί. «Οι σύγχρονοι Έλληνες δεν έχουν όραμα ζωής και δεν έχουν θέσει συγκεκριμένους στόχους. Αναλώνονται στον καταναλωτισμό και στην εφήμερη απόλαυση της ζωής. Παλαιότερα, θυμάμαι, οι άνθρωποι παντρεύονται για να δημιουργήσουν οικογένεια. Και οικογένεια σημαίνει πολλά παιδιά.
Τότε εάν η γυναίκα πάνω στον πρώτο χρόνο μετά τον γάμο της δεν έκανε παιδί, αυτός ήταν λόγος για να ανησυχεί. Σήμερα δεν είναι έτσι. Οι νεότεροι θέλουν πρώτα να αποκατασταθούν επαγγελματικά, να αποκτήσουν το δικό τους σπίτι και αυτοκίνητο και μετά να σκεφτούν εάν θα κάνουν και ένα παιδί. Οι παλαιότερες γενιές, πιστεύω, ήταν πιο θαρραλέες σχετικά. Δεν γύρευαν επίσης την καταναλωτική πολυτέλεια. Παραδείγματος χάρη με ένα μπουφάν μεγάλωναν 3 και 4 παιδιά.
Γιατί το μπουφάν του μεγαλύτερου παιδιού το φορούσε στη συνέχεια το επόμενο παιδί κ.ο.κ. Αυτό ισχύει και σήμερα για πολλές πολύτεκνες οικογένειες. Και τότε και σήμερα οι οικογένειες αυτές είχαν και έχουν μία αλληλεγγύη να μοιράζονται τα πάντα», υπερθεματίζει σχετικά ο Β. Θεοτοκάτος. Για το τέλος αφήσαμε το επίμαχο ζήτημα ερώτημα των τελευταίων ετών. Η ΑΣΠΕ είναι αντίθετη στο να χαρακτηρισθούν οι τρίτεκνοι ως πολύτεκνοι -εξαγγελία που έχει γίνει από επίσημα χείλη ήδη από το 2004- και ο Β. Θεοτοκάτος διευκρινίζει το γιατί: «Εάν διαρκώς χαμηλώνουμε τα όρια με βάση τα οποία θεωρούμε μία οικογένεια πολύτεκνη, τότε στην ουσία δεν δίνουμε κίνητρα για την αύξηση των γεννήσεων. Γιατί όταν μία οικογένεια θα μπορεί με τρία παιδιά να έχει τις ίδιες παροχές που θα δικαιούτο με 4 παιδιά, για ποιο λόγο να κάνει το τέταρτο παιδί;».
Κατόπιν, ήρθαμε σε επαφή με την πρόεδρο του Συλλόγου Τριτέκνων Νομού Αττικής, Θεοκλήτη Μεσουρίδου. Οι τρίτεκνοι αν και έχουν σήμερα κάποιες παροχές από την πολιτεία σε σχέση με τις οικογένειες που έχουν ένα ή δύο παιδιά, δεν απολαμβάνουν τις ίδιες παροχές και δεν θεωρούνται βάσει νόμου πολύτεκνοι.
Η Θ. Μεσουρίδου επισημαίνει ότι η ενσωμάτωση των τριτέκνων στους πολύτεκνους σκοντάφτει στην ατολμία της πολιτικής ηγεσίας, παρά το ότι πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων ήδη από το 1993, περιλαμβάνει σχετική εισήγηση:
Πάντα όσον αφορά τον χαρακτηρισμό της οικογένειας με τρία παιδιά ως πολύτεκνης και παρά τις σχετικές προτάσεις νόμου το 2002 και 2007. «Η ίδια άποψη διατυπώθηκε και πρόσφατα στις 13 και 14 Μαρτίου ‘09 στο Συνέδριο για το δημογραφικό ζήτημα που διοργάνωσαν η Ακαδημία Αθηνών και η Ελληνική Εταιρεία Δημογραφικών Μελετών. Μέχρι τώρα όμως δεν έχει προχωρήσει.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι υπάρχουν σοβαρές αντιρρήσεις από την ΑΣΠΕ. Εμείς πάντως διεκδικούμε τον χαρακτηρισμό των γονέων με τρία τέκνα ως πολυτέκνους, ανεξαρτήτως ηλικίας και την ένταξή τους στις διατάξεις των νόμων περί πολυτεκνίας. Οποιαδήποτε σοβαρή οικονομική επιβάρυνση από την εφαρμογή κάποιας επί μέρους διάταξης μπορεί να εφαρμοσθεί σταδιακά και σε εύλογο χρονικό διάστημα», εξηγεί η ίδια, υπεραμυνόμενη της προσφοράς των Ελληνίδων που κάνουν τρία παιδιά σε μια χώρα που ο κανόνας τείνει να είναι το ένα ή το κανένα παιδί.
Κοινωνία και ψυχή
Η μαρία μουλά είναι κοινωνική λειτουργός και ψυχοθεραπεύτρια και έχει έρθει σε επαφή στην επαγγελματική της δραστηριότητα με πολύτεκνες οικογένειες. Της ζητάμε να μας περιγράψει το προφίλ των παιδιών που είναι μέλη πολύτεκνων οικογενειών. Πόσο διαφέρουν από τα μοναχοπαίδια και τι σημαίνει για μια οικογένεια να ανατρέφει 4 παιδιά. «Σημαίνει ένα τεράστιο ψυχολογικό βάρος για τη μητέρα, καθώς αυτή είναι κυρίως που αναλαμβάνει να λύσει τα όποια προβλήματα.
Αν και δεν υπάρχουν συνταγές και οι γενικεύσεις είναι επικίνδυνες, καθώς κάθε περίπτωση οικογένειας πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μοναδική, το σίγουρο είναι ότι η ψυχολογική ισορροπία τής μητέρας είναι κλειδί για την ομαλή ανάπτυξη και κοινωνικοποίηση των παιδιών ιδίως στα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Κυρίως οι μητέρες που έχουν πολλά παιδιά πρέπει να φροντίζουν να κρατούν ισορροπημένη στάση προς αυτά και με βάση πάντοτε την ηλικία τους.
Γιατί συμβαίνει σε πολύτεκνες οικογένειες να χάνεται στην πράξη ο πραγματικός ρόλος του παιδιού. Δηλαδή, στα μεγάλα αδέλφια αποδίδεται ένας γονεϊκός ρόλος όταν τους ανατίθεται πολλές φορές να βοηθήσουν στο μεγάλωμα των μικρότερων αδελφών λόγω έλλειψης του απαιτούμενου χρόνου από τους γονείς. Κάπως έτσι, αυτά τα παιδιά μπορεί να χάσουν το παιδικό τους πρόσωπο, καθώς οι συνθήκες απαιτούν στην ουσία να μεγαλώσουν πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι η ηλικία τους.
Για τον λόγο αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό οι γονείς να μπορούν να κρατούν τις ισορροπίες, να μη φορτώνουν τα παιδιά με περισσότερα από όσα αντιστοιχούν στην κάθε φορά ηλικία τους και κυρίως να εξηγούν στα μεγαλύτερα παιδιά τούς λόγους για τους οποίους το μικρότερο παιδί χρειάζεται περισσότερο την προσοχή των γονιών του σε σχέση με το μεγαλύτερο».
Για το τέλος αφήσαμε τη Λάουρα Μαράτου – Αλιπράντη, ειδικευμένη ερευνήτρια στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ). Η ίδια έχει ένα παιδί, καθώς οι συνθήκες στη ζωή της δεν ήταν τόσο ευνοϊκές για να κάνει περισσότερα. Θαυμάζει απεριόριστα τους ανθρώπους με πολλά παιδιά, αν και στη σύγχρονη Ελλάδα αυτό είναι ένα μοντέλο οικογένειας που σταδιακά μειώνεται. Οι λόγοι είναι πολλοί: «Το να μεγαλώνεις σήμερα πολλά παιδιά σημαίνει πολλές οικονομικές ευθύνες, ιδίως στις μέρες μας. Δεν είναι όμως μόνον αυτή η αιτία.
Οι αξίες και τα πρότυπα των παλαιοτέρων έχουν εξασθενήσει στη συνείδηση των σημερινών Ελλήνων, ενώ αυξάνεται συνεχώς το ποσοστό των Ελληνίδων που εργάζονται όλο και περισσότερο. Επίσης, οι σημερινοί παππούδες και γιαγιάδες δεν είναι τόσο πρόθυμοι, όπως παλαιότερα, να μεγαλώσουν τα εγγόνια τους. Θεωρούν ότι οι ίδιοι έχουν συνεισφέρει κοινωνικά και αρκετοί από αυτούς μετά τη σύνταξή τους, και καθώς νιώθουν ότι γερνάνε, θέλουν να απολαύσουν τις χαρές της ζωής και όχι να μείνουν κλεισμένοι μέσα σε ένα σπίτι, επαναλαμβάνοντας έναν ρόλο που έχουν ήδη ζήσει στη ζωή τους, αυτόν του γονέα»…
Χωρισμένοι- πολύτεκνοι…
Μία άλλη διάσταση του φαινομένου δίνει ο Νίκος Σπιτάλας, πρόεδρος του Συλλόγου για την Ανδρική και την Πατρική Αξιοπρέπεια (ΣΥΓΑΠΑ). Είναι δύσκολο να είσαι πολύτεκνος, ιδιαίτερα αν είσαι και χωρισμένος: «Το να είσαι πολύτεκνος σήμερα στην Ελλάδα αποτελεί μίασμα και όχι προνόμιο.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει κοινωνικός – οικογενειακός προγραμματισμός, εκπαίδευση στα σχολεία και υποστηρικτικές υπηρεσίες. Ακόμα περισσότερο, όταν τα ζευγάρια χωρίζουν και έχουν περισσότερα από τρία παιδιά -υπολογίζεται ότι στη χώρα μας υπάρχουν περίπου 5.000 χωρισμένα ζευγάρια με τρία ή και περισσότερα παιδιά-, τότε απουσιάζει παντελώς η μέριμνα της Πολιτείας.
Η μητέρα αγωνίζεται να τα καταφέρει μόνη και ο πατέρας δεν θεωρείται γονέας από το Κράτος. Ειδικά το να είσαι πολύτεκνος χωρισμένος πατέρας αποτελεί ένα επιπλέον βάσανο διότι και δεν χαίρεσαι τη γονεϊκή σου ιδιότητα και είσαι χαμένος οικονομικά. Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που ο χωρισμένος πατέρας είναι πολίτης τρίτης κατηγορίας και δεν μπορεί ούτε στην εφορία να δηλώσει τα παιδιά του και να τύχει κάποιων ελαφρύνσεων».
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΘΩΜΗ ΜΕΛΙΔΟΥ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ
——————-

Ο ελληνικός πληθυσμός μεταβάλλεταικυρίως από τη μετανάστευση

Το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας αντικατοπτρίζεται στα στοιχεία που δημοσίευσε την Δευτέρα η Ελληνική Στατιστική Αρχή για τον πληθυσμό της χώρας και τις μεταβολές του το 2009. Αυξηθήκαμε κατά 9.1617 από τις γεννήσεις, αλλά συνολικά κατά 44.716 άτομα
Ο ελληνικός πληθυσμός μεταβάλλεται κυρίως από τη μετανάστευση
Το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας αντικατοπτρίζεται στα στοιχεία που δημοσίευσε την Δευτέρα η Ελληνική Στατιστική Αρχή για τον πληθυσμό της χώρας και τις μεταβολές του το 2009.
Ο συνολικός πληθυσμός εκτιμάται ότι την 1η Ιανουαρίου του 2010 έφτανε τα 11.305.118 άτομα, αυξημένος κατά 44.716 άτομα ή 0,4% σε σχέση με την 1η Ιανουαρίου του 2009.
Η αύξηση αυτή είναι προϊόν του τελικού ισοζυγίου της μετανάστευσης, που οδήγησε σε αύξηση του πληθυσμού κατά 35.099 άτομα, αλλά και της φυσικής αύξησης λόγω των γεννήσεων, που ήταν 9.617 άτομα.
Η προσδοκώμενη ζωή κατά τη γέννηση, ανήλθε το 2009 σε 77,7 έτη για τους άνδρες και 82,8 για τις γυναίκες, ενώ το 1985 ήταν 73,5 και 78,4 έτη αντίστοιχα.
Γεννήσεις
Το 2009 γεννήθηκαν 117.933 παιδιά, αριθμός αντίστοιχος της προηγούμενης χρονιάς.
Ο δείκτης ολικής γονιμότητας ανέκαμψε ελαφρά στα 1,5 παιδιά ανά μητέρα, από τα 1,3 του 2005 και 1,4 του 2007. Απέχει ωστόσο πολύ από τα 2,2 παιδιά του 1980 και φυσικά από το όριο όριο αντικατάστασης γενεών που είναι τα 2,1.
Η μέση ηλικία της μητέρας κατά τη γέννηση ήταν 31,1 έτη το 2009, έναντι 25,9 έτη το 1975.
Η μέση ηλικία των γυναικών κατά τον πρώτο γάμο αυξήθηκε βαθμιαία από 24,1 έτη το 1991 στα 28,9 έτη το 2009.
Γάμοι
Οι γάμοι το 2009 έφτασαν τους 5,3 ανά 1.000 κατοίκους. Ο αριθμός αυτός βαίνει σταθερά μειούμενος, καθώς στην αρχή της 10ετίας του 1980 ήταν 7,3 και του 1960 9.
Τα σύμφωνα συμβίωσης, που νομοθετήθηκαν με τον Ν.3719/2008, δεν είχαν ιδιαίτερη απήχηση στους πολίτες, αν αναλογιστεί κανείς ότι το 2009 πραγματοποιήθηκαν 104, από τα οποία 54 στην Αττική και τα υπόλοιπα σε 16 νομούς της χώρας.
Τα σύμφωνα συμβίωσης, που νομοθετήθηκαν με τον Ν.3719/2008, δεν είχαν ιδιαίτερη απήχηση στους πολίτες, αν αναλογιστεί κανείς ότι το 2009 πραγματοποιήθηκαν 104, από τα οποία 54 στην Αττική και τα υπόλοιπα σε 16 νομούς της χώρας.
Θάνατοι
Μικρές ήταν οι μεταβολές στα μεγέθη της θνησιμότητας με τους αποβιώσαντες να είναι 108.316 άτομα το 2009.
Ο ακαθάριστος δείκτης θνησιμότητας, παρουσιάζει αύξηση από 9,3 θανάτους ανά 1.000 κατοίκους το 1991, σε 9,6 θανάτους το 2009, στοιχείο που οφείλεται στη γήρανση του πληθυσμού.
Η μέση ηλικία κατά τον θάνατο, που το 1995 ήταν 71,8 έτη για τους άντρες και 77,6 έτη για τις γυναίκες, παρουσιάζει αύξηση και το 2009 ήταν 74 έτη για τους άνδρες και 80 έτη για τις γυναίκες.
Ο δείκτης βρεφικής θνησιμότητας εμφανίζει συνεχή πτώση και από 18 που ήταν το 1980, έφθασε στα επίπεδα του 2,7 το 2008 και στο 3,1 το 2009.
ΕΘΝΟΣ, 31.01.2011
——-
Αποσπάσματα από «Δημογραφικά νέα» Μάιος-Ιούνιος 2012, τ.19
 [Η συμβολή των αλλοδαπών στο δημογραφικό δυναμισμό της Ελλάδας
 Βύρων Κοτζαμάνης*, Μαρί-Νοέλ Ντυκέν**
 * Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας,
** Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας,
 H συμβολή των αλλοδαπών στη μεταβολή του πληθυσμού της χώρας μας ήταν καθοριστική την εικοσαετία 1991-2010 καθώς η συνολική αύξηση του μόνιμου πληθυσμού ανήλθε σε 1.112.000 άτομα (εκτίμηση ΕΛΣΤΑΤ) και το ισοζύγιο γεννήσεις-θάνατοι ήταν πλεονασματικό κατά μόνον 405.000 άτομα.
 Στο άρθρο αυτό θα επιχειρήσουμε, με βάση τα στοιχεία γεννήσεων και θανάτων που αναφέρονται στην εξαετία 2004-20093 να αναδείξουμε την συμβολή αυτή των αλλοδαπών στις δυνάμεις φθοράς και ανανέωσης του πληθυσμού της χώρας τόσο σε εθνικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο.
 Ειδικότερα, με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα για την εξαετία 2004-2009 διαπιστώνουμε ότι, σε εθνικό επίπεδο, οι προερχόμενες από αλλοδαπές μητέρες γεννήσεις αποτελούν το 17,6 % του συνόλου ενώ αντιθέτως οι θάνατοι των αλλοδαπών μόλις το 1,7%.
 Η προαναφερθείσα σημαντική αυτή διαφορά ανάμεσα σε γεννήσεις και θανάτους αλλοδαπών δίδει έτσι ένα σημαντικό θετικό ισοζύγιο σε απόλυτες τιμές (108.000), εν αντιθέσει με το ισοζύγιο των Ελλήνων που είναι αρνητικό (-76.000).
 Οι διαφορές ανάμεσα στους δύο πληθυσμούς οφείλονται κυρίως στις εξαιρετικά διαφοροποιημένες δημογραφικές τους πυραμίδες, καθώς η πυραμίδα των Ελλήνων είναι σχετικά γερασμένη, ενώ αντιθέτως αυτή των αλλοδαπών εξαιρετικά νεανική.
Σε εθνικό επίπεδο, όπως ήδη αναφέραμε  το ισοζύγιο γεννήσεις-θάνατοι στον πληθυσμό των εχόντων ελληνική υπηκοότητα είναι αρνητικό, εν αντιθέσει με αυτό των αλλοδαπών που είναι ισχυρά πλεονασματικό.
Από τις αναλύσεις μας προκύπτει ότι, εν απουσία αλλοδαπών, οι περισσότεροι από τους δήμους μας θα ευρίσκονταν σε δεινή θέση.
Και το συμπέρασμα:
Με βάση τα προαναφερθέντα δυνάμεθα βάσιμα να ισχυρισθούμε ότι η συμβολή των αλλοδαπών τα τελευταία χρόνια είναι καθοριστική για την δημογραφική μας ισορροπία τόσο σε εθνικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο, και όλα δείχνουν ότι, άνευ συνταρακτικών αλλαγών, θα συνεχίσει να είναι και την επόμενη δεκαετία. 
Στους έχοντες την ευθύνη λήψης μέτρων πολιτικής επαφίεται η εξαγωγή των συμπερασμάτων και η λήψη των προσηκόντων μέτρων πολιτικής…]

(Επιμέλεια: Ελευθέριος Δικαίος)

κανένα σχόλιο

Leave a Reply