Προβλέψεις για το μέλλον

Η εξέλιξη με την κυβέρνηση συνεργασίας (επίσημα) και Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (ανεπίσημα) και με Πρωθυπουργό έναν εξωκοινοβουλευτικό τεχνοκράτη, είναι ομολογουμένως κάτι που δεν περίμενε κανείς. Αιφνιδιαστήκαμε όλοι…Και αυτό γιατί στις Δημοκρατίες ο πολίτης κρίνει αυτόν που βλέπει και έβαλε με την ψήφο του στο Κοινοβούλιο, και όταν αυτός αυθαιρετεί, αντιδρά απέναντί του αλλάζοντάς τον με εκλογές και βάζοντας στην θέση του άλλον.

Στην προκειμένη περίπτωση ο πολίτης βλέπει ως Πρωθυπουργό κάποιον που δεν γνωρίζει (εξωκοινοβουλευτικό) και κάποιον τον οποίο δεν ψήφισε με εκλογές. Με τελολογική ερμηνεία του Συντάγματος και του πνεύματος των αρχών του (Συντ. αρ. 1 παρ. 3, 38 παρ. 1, 37 παρ. 3), εξωκοινοβουλευτικός πρωθυπουργός μπορεί να υπάρξει μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις ακυβερνησίας, όπου προηγουμένως έχει ήδη εξαντληθεί η λύση των εκλογών. Είναι παράλογο, ανήθικο και αντιδημοκρατικό να παραιτείται ένας Πρωθυπουργός και μερικά κόμματα της Βουλής να μαγειρεύουν μεταξύ τους έναν εξωκοινοβουλευτικό αντικαταστάτη του, χωρίς να έχουν γίνει προηγουμένως εκλογές.

Κατά συνέπεια η επιλογή του κ. Παπαδήμου ως Πρωθυπουργού ως άμεση λύση, μαζί με προκλητική παράκαμψη των εκλογών αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα αντισυνταγματικότητας. Γι’ αυτό και συνταγματικά, το παρόν Κυβερνητικό μόρφωμα μόνο ως Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, την οποία στηρίζουν η ΝΔ και το ΛΑΟΣ, μπορεί να εκληφθεί (Συντ. αρ. 38 παρ. 2), αλλά και πάλι με άλλα προβλήματα αντισυνταγματικότητας, γιατί οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ το θεωρούν μόνο ως Κυβέρνηση συνεργασίας και κρυπτόμενοι πίσω από αυτό, προστατεύουν το ΠΑΣΟΚ από μεγαλύτερη φθορά από την λαϊκή αντίδραση.

Είναι επίσης σαφές ότι αυτό το Κυβερνητικό μόρφωμα δεν είναι ούτε μεταβατική Κυβέρνηση που θα οδηγήσει την χώρα σε εκλογές (Συντ. αρ. 37 παρ. 3) γιατί μεταβατικές Κυβερνήσεις δεν κάνουν προγραμματικές δηλώσεις και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να δεσμεύουν την χώρα έναντι τρίτων. Τι είναι τέλος πάντων αυτό το Κυβερνητικό μόρφωμα του κ. Παπαδήμου;

Ο ρόλος των Ευρωπαίων «εταίρων»

Ο τοίχος στον οποίο έπεσε ο λαός με την απαγόρευση προκήρυξης εκλογών, έχει να κάνει με την ωμή παρέμβαση των Ευρωπαίων (ιδίως των Γερμανών) στα εσωτερικά μας με την ευθεία απειλή ότι θα μας χρεοκοπήσουν …αν κάνουμε εκλογές. Με ποιο βέβαια δικαίωμα η «Δημοκρατική» Ευρώπη μας απαγόρευσε να κάνουμε εκλογές προκειμένου να ανεβάσουμε έναν άξιο διαπραγματευτή για τις τύχες μας, από την στιγμή που οι ίδιοι παραδέχτηκαν ότι το μνημόνιο απέτυχε και αποδεδειγμένα ο κ. Παπανδρέου «περιέργως» δεν διαπραγματεύτηκε τίποτα, γεννά ερωτηματικά, τα οποία μπορούν να απαντηθούν ποικιλοτρόπως.

Η πιο πειστική ερμηνεία είναι η αυτή της αποικιοκρατικής επίδειξης δυνάμεως του ισχυρού προς τον αδύναμο. Που θα ξαναβρούν ευκαιρία οι πάσης φύσεως τοκογλύφοι, να νομιμοποιήσουν παράλογες απαιτήσεις (ακόμα δεν γνωρίζει κανείς με βεβαιότητα πόσο είναι το κεφάλαιο που υποτίθεται έχουμε δανειστεί και πόσο οι τόκοι που κεφαλαιοποιούν), παράνομες πρακτικές (σορτάρισμα κρατικών ομολόγων), παράτυπες διαδικασίες (φήμες για πληθωριστικό χρήμα που μας δίνουν ως πακέτο βοήθειας), καθώς και παρανομίες του κοινού ΠΚ (ξέπλυμα βρόμικου χρήματος από πληθώρα καταχρηστικών, επαχθών συμβάσεων με το ελληνικό Δημόσιο); Ο κ. Παπανδρέου ήταν ένα απρόσμενο δώρο προς αυτούς, ενώ ένας άλλος διαπραγματευτής θα μπορούσε να ξετινάξει ολόκληρο το οικοδόμημα που έχτισαν, επί 2 χρόνια, στον αέρα.

Δυστυχώς, γίνεται ολοένα πιο ξεκάθαρο ότι το μόνο έρεισμα της Κυβέρνησης Παπαδήμου είναι οι ωμές απαιτήσεις των Ευρωπαίων «εταίρων». Δηλαδή μας επέβαλαν οι ίδιοι οι «εταίροι» τον κ. Παπαδήμο γιατί τον βρίσκουν αξιόπιστο για να διαχειριστεί τα λεφτά που μας δίνουν.

Όμως, βασική λεπτομέρεια που παραγκωνίζεται είναι το γεγονός ότι τα λεφτά που μας δίνουν πηγαίνουν πάλι πίσω σε αυτούς για εξόφληση τοκοχρεωλυσίων και όχι στην πραγματική ελληνική οικονομία. Δηλαδή, η βοήθεια προς την Ελλάδα δεν γίνεται για να στηρίξουν την δήθεν «ευρωπαϊκή της ολοκλήρωσή της» (όπως προπαγανδιστικά επιμένουν μερικοί), αλλά για να μην τρωθεί η αξιοπιστία του ευρώ. Μία ελληνική παύση πληρωμών θα ξετίναζε στον αέρα των δανεισμό των υπόλοιπων κρατών της ευρωζώνης και θα ενεργοποιούσε τα ασφάλιστρα κινδύνου στα οποία έχουν εκτεθεί πανίσχυρες χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Γαλλία.

Μήπως τελικά με την βοήθεια που μας δίνουν οι «εταίροι» σώζουν πρώτα τον εαυτό τους..;;  Από ότι φαίνεται από τα μέτρα που παίρνουν, είναι διατεθειμένοι να διατηρήσουν τον ετοιμοθάνατο ασθενή που λέγεται Ελλάδα στην εντατική, ακόμα και αν έχει μείνει μόνο ο σκελετός πάνω στο κρεβάτι του πόνου. Αυτά δε τα μέτρα (οριζόντιες περικοπές) δεν έχουν καμία οικονομική λογική και παίρνονται μόνο ως τιμωρία (βλ πρόσφατες δηλώσεις του κ. Στρος Καν) και παραδειγματισμό των άλλων κρατών, που δεν διατηρούν μικρό έλλειμμα.

Λογική λοιπόν πρόβλεψη είναι, ότι οι δανειστές μας θέλουν να δουν από εμάς αίμα προς γνώση και συμμόρφωση των υπολοίπων. Γι’ αυτό και είναι βέβαιο ότι τα εξοντωτικά μέτρα εις βάρος μας θα αυξηθούν το 2012. Ορισμένοι αφελείς αναλυτές που επιμένουν στην «θεωρία του σοκ» περί προσπάθειας των Ευρωπαίων εταίρων να μας οδηγήσουν σε διαρθρωτικές αλλαγές και δημοσιονομικό συγύρισμα, δείχνουν απλά ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν σχέση με την πιάτσα, κατά το κοινώς λεγόμενο.

Αν κυκλοφορούσαν στον δρόμο θα έβλεπαν αμέτρητους Έλληνες επαγγελματίες να αγωνίζονται καθημερινά για το μεροκάματο. Από τους εστιάτορες και τα αναρίθμητα γκαρσόνια που τρέχουν πάνω κάτω ασταμάτητα, μέχρι τους εκπαιδευτικούς, τους γιατρούς και νοσοκόμους στο ΕΣΥ, τους οδηγούς, τους δικηγόρους, τους φωτοτυπάδες, τους πωλητές στα καταστήματα, τους υπαλλήλους γραφείου στον ιδιωτικό τομέα με τα ατελείωτα ωράρια, τους επαγγελματίες στα τεχνικά επαγγέματα, τον τουρισμό, τους βιοτέχνες κτλ. Επομένως είναι εντελώς παράλογο και ανήθικο όσοι μασούν την καραμέλα του «τεμπέλη Έλληνα» να κρύβονται πίσω από κάμποσους άχρηστους που μασουλούν κρατικό χρήμα, παρακάμπτοντας μάλιστα και την πληθώρα των δημοσίων υπαλλήλων που παράγουν έργο λιώνοντας στον κισέ.

Αν κατέβουν οι «αναλυτές της γυάλας» στο πεζοδρόμιο και συγκρίνουν τους βιοπαλαιστές με τους όντως υπάρχοντες άχρηστους (είτε είναι δημόσιοι υπάλληλοι που παίζουν πασιέντες, είτε δήθεν ανάπηροι που παίρνουν σύνταξη, δήθεν αντιστασιακοί κτλ) θα καταλάβουν δύο πράγματα: α) ότι οι Έλληνες που παράγουν είναι ασύγκριτα περισσότεροι με τους Έλληνες που κάθονται και β) ακόμα και η άθροιση των εισοδημάτων αυτών που κάθονται δεν οδηγούν σε καμία περίπτωση στο χρέος των 300 δις ευρώ που υποτίθεται ότι παρέλαβε ο «σωτήρας» κ. Παπανδρέου. Ενώ ταυτόχρονα, ένα μεγάλο μέρος από αυτό το χρήμα επαναδιοχετεύτηκε στην αγορά με την κατανάλωση.

Παράλληλα, θα πρέπει να λιώσει κάποια στιγμή και η καραμέλα του "Έλληνα φοροφυγά", γιατί με το ελεεινό και τρισάθλιο φορολογικό σύστημα, το οποίο επί πάρα πολλά χρόνια αλλάζει κάθε έξι μήνες εντελώς αυθαίρετα, η φοροδιαφυγή έχει (δυστυχώς) καταστεί νόμιμη άμυνα απέναντι σε ένα αρπακτικό, εχθρικό και επικίνδυνο κράτος.

Το μέλλον της πολιτικής μας σκηνής.

Δυστυχώς, η ανωτέρω αντιδημοκρατική παράκαμψη των εκλογών και ο απροκάλυπτος εκβιασμός των δανειστών μας, ξεκίνησαν να εθίζουν τον ελληνικό λαό με απολυταρχικούς «σωτήρες», που θα σφετερίζονται την εξουσία όπως όπως και θα την διατηρούν μοιράζοντας καρβέλια ψωμί στην εξαθλιωμένη πλέμπα.

Η λογική του σωτήρα είναι η εξής: αφού νόμος = διανέμω τα αγαθά στους πολλούς, τι να τον κάνεις τον νόμο (Δημοκρατία-κράτος δικαίου), όταν δεν έχεις αγαθά να μοιράσεις στον κόσμο…;; Άρα τι να την κάνεις την Δημοκρατία, όταν δεν έχεις να φας και η αξιοπρέπεια δεν τρώγεται..;; Άρα έχεις ανάγκη πρώτα από έναν σωτήρα που θα σου εξασφαλίσει αγαθά, και αφού εξασφαλίσεις τα αγαθά που έχεις ανάγκη, τότε κάνεις τους νόμους για να τα μοιράσεις.

Όσο λογικοφανής και να φαίνεται ο ανωτέρω προβληματισμός (ο σωτήρας υπεράνω των νόμων), καταλήγει σε ένα σοβαρό άτοπο: το πώς θα απέλθει ο σωτήρας από την εξουσία, την οποία πήρε απολυταρχικά (με εκβιασμό). Και αυτό, γιατί η μεγαλύτερη σπουδαιότητα του Δημοκρατικού πολιτεύματος είναι, ότι η Δημοκρατική ανάδειξη της Κυβέρνησης στην εξουσία (δηλ. με λαϊκή εντολή) διασφαλίζει την επίσης δημοκρατική αποχώρησή της από την εξουσία. Και κατά λογική συνέχεια, ένας Πρωθυπουργός που ανέβηκε στην εξουσία με εκλογές, μπορεί να αποχωρήσει μόνο με εκλογές, ενώ ένας που ανέβηκε με εκβιασμό, μπορεί να πέσει από την εξουσία πάλι με εκβιασμό. Προφανώς από κάποιον που θα θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο «σωτήρα» από τον προηγούμενο…και θα έχει βρει τρόπο να μοιράζει καρβέλια ψωμί στον κόσμο. 

Όσο λοιπόν ο κ. Παπαδήμος έχει πίσω του έχει τις πλάτες των Γαλλογερμανών, οι οποίοι μας προμηθεύουν αγαθά και ευρώ, ο κ. Παπαδήμος θεωρείται σωτήρας, και είναι σίγουρο ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της θητείας της παρούσας Βουλής το 2013… Τι θα γίνει όμως όταν οι Γαλλογερμανοί αποσύρουν την εύνοιά τους από τον κ. Παπαδήμο; Τι θα γίνει όταν οι Γαλλογερμανοί αποφασίσουν να μας στείλουν έναν επίσημο Γερμανό σωτήρα-τοποτηρητή..;; Τι θα γίνει πάλι όταν οι Γαλλογερμανοί αποφασίσουν να θεσμοθετήσουν στην Ελλάδα μισθούς Ινδίας προκειμένου να ανταγωνιστούν την οικονομική υπερδύναμη Κίνα…;;;  Παρουσιάζονται σοβαρά αδιέξοδα.

Επίλογος

Η κατάρα της Ελλάδας δεν ήταν η δήθεν διαφθορά και η δήθεν τεμπελιά του Έλληνα. Ήταν ο διχασμός τους σε δεξιούς και αριστερούς. Αυτός ο βαθύς και φανατικά έντονος διχασμός ήταν η ρίζα του δικομματισμού στην Ελλάδα: οι δύο στρατοί συγκρούονταν μεταξύ τους (από το 1974 και μετά) με τις ναυαρχίδες τους, την ΝΔ (ναυαρχίδα της Δεξιάς) και το ΠΑΣΟΚ (ναυαρχίδα της αριστεράς). Ο δε απλός πολίτης είχε τόσο πολύ επηρεαστεί από ανύπαρκτες απειλές ένθεν κακείθεν, ώστε επέμενε να ψηφίζει τα δύο κόμματα, για να μην ανεβούν οι φασίστες ή οι προδότες στην εξουσία…Ο υποψήφιος που υποστήριζαν μπορεί να μην ήταν καλός, αλλά ο αντίπαλος ήταν χειρότερος…

Το αποτέλεσμα αυτής της διαμάχης (πέραν της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος) ήταν ότι, επειδή για δεκαετίες οι ίδιοι και οι ίδιοι έβγαιναν συνέχεια στην εξουσία, έμειναν απέξω πλήθος από άλλα στελέχη (άλλων κομμάτων) τα οποία θα μπορούσαν να αποκτήσουν εμπειρία με την Δημόσια διοίκηση, και πρόσβαση στο κοινό. Γι’ αυτό και σήμερα είμαστε καταδικασμένοι να ανεχτούμε το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο για την σωτηρία μας, γιατί οποιαδήποτε νέα επιλογή εγκυμονεί στην συνείδηση του απλού πολίτη, κινδύνους για λάθη απειρίας και ασταθείς ακροβατισμούς.

Άλλωστε, με την λογική του ουρανοκατέβατου σωτήρα ο λαός δεν θα έχει προβληματισμούς για τον ποιον θα επιλέξει για Πρωθυπουργό, γιατί πλέον θα του έρχεται πακέτο. Η ζημιά που μπορεί να πάθουν οι δανειστές μας από μία ελληνική παύση πληρωμών, είναι (ακόμα και τώρα) πολύ μεγάλη για να μας αφήσουν (από εδώ και στο εξής) να επιλέγουμε όποιον Πρωθυπουργό θέλουμε, οποιουσδήποτε λεονταρισμούς και αν κάνουν ορισμένα κόμματα της «Συγκυβέρνησης». Ο κ. Παπαδήμος θα μείνει ως το 2013, ενώ οποιεσδήποτε εκλογές δεν θα γίνουν αν οι δανειστές μας δεν σιγουρευτούν ότι θα βγει Πρωθυπουργός ο κ. Παπαδήμος ή κάποιος όμοιός του.

Ας αρκεστούμε τουλάχιστον στον πολιτικό κανιβαλισμό με θύμα τον κ. Παπαδνρέου από το υπάρχον πολιτικό σύστημα, που τον έχει μεταβάλει σε ένα πολιτικό θήραμα, το οποίο, όποιος το αποτελειώσει θα κερδίσει την εκτίμηση του κόσμου. Η ΝΔ κραυγάζει ότι αυτή έριξε τον Παπανδρέου, το ΛΑΟΣ το ίδιο, επίσης πολλοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ υπερηφανεύονται στις επαρχίες τους ότι αυτοί έριξαν τον "κακό" Παπανδρέου, ενώ άλλοι πρώην υπουργοί του κ. Παπανδρέου του ασκούν (σωστά, έστω και καθυστερημένα) αφοπλιστική κριτική. Το πολιτικό μας σύστημα, αφού πλέον είναι δύσκολο να ανανεωθεί, τουλάχιστον ας κάνει αυτοκάθαρση.