Ύστερα
από το καταστροφικό για την οικονομία καλοκαίρι του 2015 αποδείχτηκε ότι το
βασικότερο επιχείρημα για την πανηγυρική εκλογή της σημερινής Κυβέρνησης δεν
ήταν τόσο η ικανότητα ή μη για "λύσεις", όσο η επιλογή να διατηρηθούν στην
εξουσία νέα πρόσωπα και νέα κόμματα που θα αντικαταστήσουν το «παλιό»
κατεστημένο που ευθύνεται για την οικονομική δυσκολία της χώρας.
Κεντρικό
σύνθημα που κυριάρχησε ήταν το «ξεμπερδεύουμε με το παλιό», το οποίο μάλιστα
είχε μεγάλη απήχηση στον κόσμο, γιατί πάντα οι κρίσεις και οι αποτυχίες φέρνουν
στο νου του καθενός την ανάγκη «ανανέωσης». Τι ακριβώς πίστεψαν τα προηγούμενα
κόμματα της ΝΔ και του Πασοκ.;; Πίστεψαν ότι ο κόσμος θα έδινε ευκαιρία για να
λύσουν το πρόβλημα, αυτοί που το δημιούργησαν..;;;
Ο
ΣΥΡΙΖΑ επένδυσε στο «νέο» πρόσωπο του κ. Τσίπρα και στα νέα στελέχη του κόμματός
του όχι τόσο για λύσεις, αφού η χώρα οδηγείται (σωστά) από την ΕΕ, αλλά ως τιμωρία
των πολιτικών που έφεραν την κρίση στην χώρα. Ή μήπως η «κρίση» ήλθε από μόνη της..;;
Κεντρικός
υπεύθυνος για την οικονομική κατρακύλα της χώρας ήταν ο κ. Καραμανλής, ο οποίος
θεώρησε ότι έκανε χάρη στους Έλληνες που «ασχολήθηκε» με την διακυβέρνηση της χώρας
και αποχώρησε «κουρασμένος»… παραδίδοντας την χώρα στον «ξεκούραστο» Γ.
Παπανδρέου… Ξεκούραστος για να μοιράσει λεφτά φυσικά, μην γνωρίζοντας (!!!) το
σοβαρό πρόβλημα ελλείμματος της χώρας, το οποίο «ανακάλυψε» αργότερα... ξαφνικά
και όλως αναπάντεχα…
Αυτό
που δεν υπολόγισαν τα κόμματα της ΝΔ και του Πασοκ είναι ότι είναι άλλο πράγμα
μία περαστική οικονομική κρίση και άλλο πράγμα μία παρατεταμένη περίοδος
σκληρής λιτότητας. Όσο ο «κουρασμένος» κ. Καραμανλής και ο «ξαφνιασμένος» κ.
Παπανδρέου άργησαν να πάρουν μέτρα για το συμμάζεμα των ελλειμμάτων, τόσο τα
μέτρα που έπρεπε να ληφθούν γίνονταν όλο και πιο δυσβάσταχτα.
Ακόμα
περισσότερο, όσο ο κ. Παπανδρέου ασχολούνταν πώς θα ρίξει τον κ. Καραμανλή, και
όσο ο κ. Σαμαράς πώς θα ρίξει τον κ. Παπανδρέου σε μια σκληρή πάλη για κατάληψη
της εξουσίας, τόσο οι ελληνικές κυβερνήσεις που ανέλαβαν τα ινία της χώρας από
το 2008, έτος σοβαρής παγκόσμιας οικονομικής
κρίσης, και έως το 2012 (περίπου 5 χρόνια !!!) έπεσαν θύματα ξαφνικών εκλογών
που δεν τις άφησαν να ολοκληρώσουν το έργο τους…
Μόνο
στην Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο…. Σοβαρές κρίσεις που σε άλλες χώρες
θα οδηγούσαν σε ευρείες συναινέσεις μέχρι να περάσει η μπόρα, στην δική μας «ξεχωριστή»
πολιτική πραγματικότητα το ένα κόμμα έβριζε το άλλο και ο ένας πολιτικός
αρχηγός ξεσήκωνε τον κόσμο εναντίον του άλλου πολιτικού αρχηγού..., μέχρι που
και τα δύο μεγάλα κόμματα έπεσαν θύματα νέας ανολοκλήρωτης προσπάθειας
διακυβέρνησης λόγω της προεδρικής εκλογής στο τέλος του 2014.
Για
τον κ. Τσίπρα μπορεί να πει κανείς πολλά πράγματα, όμως δεν έκανε όμως τίποτα
καινούριο και τίποτα παραπάνω από αυτά που έκαναν οι προηγούμενοι πολιτικοί
αρχηγοί, ο ένας εναντίον του άλλου από το 2008 και μετά.
Δυστυχώς,
για μια ακόμα φορά ελλοχεύει ο κίνδυνος των πρόωρων εκλογών και για μια ακόμα
φορά κινδυνεύει η χώρα να μείνει με μία Κυβέρνηση με ανολοκλήρωτη θητεία
εν μέσω παρατεταμένης κρίσης. Ο ένας πολιτικός αρχηγός εξακολουθεί να υποσκάπτει τον άλλο και
το ένα κομματικό στέλεχος απαξιώνει το άλλο μετατρέποντας την Εκτελεστική
Εξουσία από πεδίο εφαρμογής λύσεων σε πεδίο εκπλήρωσης προσωπικών φιλοδοξιών.
Βεβαίως
έκανε λάθη ο κ. Τσίπρας, όπως έκαναν και οι προηγούμενοι από αυτόν. Είναι άλλο
πράγμα όμως τα λάθη ενός κόμματος και ενός πολιτικού αρχηγού και άλλο πράγμα η
πολιτειακή κρίση στην οποία θα οδηγηθεί η χώρα μετά από μία ακόμα Κυβέρνηση με
ανολοκλήρωτη θητεία, σε περίπτωση που προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές.
κανένα σχόλιο