Οι
ακραίες μορφές συμπεριφοράς δεν είναι γνώρισμα μόνο των ακραίων κομματικών
σχηματισμών, αλλά και των «ακραίων»-ριζοσπαστικοποιημένων ψηφοφόρων. Οι φωνές,
οι ύβρεις και η λασπολογία που ακούγονται μέσα στην Βουλή από τους εκπροσώπους της
άκρας αριστεράς και άκρας δεξιάς είναι ο καθρέπτης του τρόπου αντίδρασης και
συμπεριφοράς των ψηφοφόρων τους μέσα στην κοινωνία.
Πρόκειται
για σχέση αμφίδρομη κατά την οποία ριζοσπαστικοποιημένοι (κυρίως λόγω φτώχειας και ανέχειας) ψηφοφόροι ως «μήτρα» γεννούν τους ακραίους κομματικούς
σχηματισμούς μέσα στην Βουλή, οι δε ακραίοι σχηματισμοί προσπαθούν να συντηρήσουν
την οργή των πολιτών προκειμένου να κρατηθούν στην εξουσία.
Τα
ακραία κόμματα (όπως η Χ. Αυγή και ο ΣΥΡΙΖΑ) είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής
οργής και τα στελέχη τους γνωρίζουν ότι θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται στην
εξουσία μόνο αν συντηρήσουν την οργή αυτή.
Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα δεν
ενδιαφέρεται πραγματικά να βρει λύσεις στα προβλήματα της χώρας (προσέλκυση επενδύσεων,
πολιτική σταθερότητα κτλ) αλλά κάθε φορά βρίσκει και ένα νέο σπίρτο με φωτιά
για να αναζωπυρώσει την οργή του κόσμου.
Η
πρόσφατη επίθεση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στους δικαστές του ΣτΕ είναι ένα ακόμα
δείγμα του τρόπου με τον οποίο ο ακραίος κομματικός σχηματισμός που λέγεται
ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να γαντζωθεί στην εξουσία: με στείρα πόλωση, αναίτιες
φασαρίες, αόριστες ύβρεις και λασπολογία, έναντι ΟΛΩΝ: έναντι καναλιών,
πολιτικών αντιπάλων, πολιτών που διαφωνούν με αυτούς, επιχειρηματιών, Δικαστών κτλ.
Οι
θεσμοί της χώρας δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από ύβρεις και λασπολογία "κακομαθημένων παιδιών" με τις οποίες προσπαθούν να κρύψουν την αποτυχία τους να
φέρουν πραγματικές λύσεις για την χώρα.
Δυστυχώς όμως, μέχρι να βρεθεί κάποιος στον ΣΥΡΙΖΑ με παντελόνια και να παραδεχτεί
αντρίκεια την αποτυχία της παρούσας Κυβέρνησης να φέρει λύσεις (ζητώντας βοήθεια από άλλα κόμματα ή εκλογές), όχι μόνο οι Δικαστές,
αλλά και πολλοί άλλοι θα κατηγορηθούν με ύβρεις και λασπολογία, σε ένα περίεργο σπιράλ έντονων αντιπαραθέσεων, ξεκατινιάσματος και πολιτικής σαπουνόπερας.....
28 Οκτωβρίου 2016 στις 8:30 π.μ.
Ειδικά όσον αφορά τον νόμο Παππά κυριαρχεί ο εξής ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ: από την στιγμή που η αιτιολογία του περιορισμού των καναλιών σε 4 είναι η βιωσιμότητά τους, πώς είναι δυνατόν να είναι βιώσιμα τα 4 κανάλια που τελικά αδειοδοτήθηκαν με τα δεκάδες δις που υποχρεώθηκαν να καταβάλουν και θα χρωστούν στο διηνεκές…;; Στον ΣΥΡΙΖΑ αρμόζει η παράφραση μιας γνωστής παροιμίας: το γαρ πολύ της ΟΡΓΗΣ γεννά παραφροσύνη…
28 Οκτωβρίου 2016 στις 8:54 π.μ.
ΔΙΟΡΘΩΣΗ: αντί για "δεκάδες εκ. ευρώ" γράφτηκε εκ παραδρομής το "δεκάδες δις".