ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ: Μια Αθήνα δίχως οχήματα και πεζούς στους 42 βαθμούς!

«Μεταφέρεσαι» σε πόλεις της Αφρικής ή του Περσικού κόλπου, όπου τέτοιες ημέρες αποτελούν καθημερινότητα

Του Αλέκου Λιδωρίκη

Μου θύμισε την περιγραφή φίλου μηχανικού που εργάζεται στην Ντόχα, στο Περσικό κόλπο, την πρωτεύουσα του Κατάρ, που προετοιμάζεται πυρετωδώς για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 2022: «Ο ήλιος μέρα μεσημέρι χάνεται, κρύβεται κάτω από τη σκόνη, η ζέστη είναι αφόρητη, τα μάτια στεγνώνουν και τσούζουν, η αναπνοή γίνεται δύσκολη. Μόλις πίνεις νερό «εξανεμίζεται» από το σώμα σου. Μόνο δυνατοί οργανισμοί το αντέχουν για πολύ».

Δεν βρισκόμαστε όμως στην Ντόχα, αλλά στο κέντρο της Αθήνας! Μεσημέρι Κυριακής 19 Ιουνίου 2016, μια από τις πιο ζεστές και αποπνικτικές μέρες των τελευταίων ετών. Η αφρικανική σκόνη μαζί με την ατμοσφαιρική ρύπανση, κρύβουν τον ήλιο, η θερμοκρασία έχει σκαρφαλώσει υπό σκιά στους 42 βαθμούς και σε «μεταφέρουν» πραγματικά σε άλλες πόλεις της Αφρικής ή του Περσικού κόλπου, όπου τέτοιες ημέρες αποτελούν καθημερινότητα.

Οι κάτοικοι όμως της πρωτεύουσας, έχοντας ενημερωθεί εγκαίρως από τα δελτία καιρού, φρόντισαν να μη ζήσουν τη μοναδική αυτή εμπειρία, καθώς στη συντριπτική τους πλειονότητα κατέκλυσαν όλες τις παραλίες που βρίσκονται στην αθηναϊκή ριβιέρα, παραμένοντας σε αυτές ακόμη και μετά την δύση του ηλίου.

Για όλους αυτούς ο φωτογραφικός φακός μεταφέρει εικόνες από μια Αθήνα που ήταν ίσως η πιο άδεια των τελευταίων ετών, ακόμη περισσότερο και από τις παραδοσιακές αργίες του 15 Αύγουστου ή του Πάσχα.

Στη διάρκεια της διαδρομής μας, που κράτησε περισσότερο από δύο ώρες, μετρήσαμε χωρίς υπερβολή λιγότερους από 50 ανθρώπους να βαδίζουν στην πόλη, κάτι που πραγματικά δεν έχουμε ξαναζήσει!

Όλοι οι κεντρικοί δρόμοι άδειοι. Στην Ακαδημίας στις στάσεις λεωφορείων ελάχιστοι, μπροστά στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων ακόμη και οι μετανάστες που συχνάζουν δίπλα στο παρκάκι δεν ήταν εκεί. Απουσιάζουν ακόμη και μερικά από τα αγάλματα, καθώς έχουν κλαπεί ή έχουν μεταφερθεί προληπτικά από τον Δήμο Αθηναίων για να μην κλαπούν!

Ευτυχώς το άγαλμα του εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά, σε μια στάση στοχασμού, έργο του Φαληρέα, παραμένει ακόμη στη θέση του.

Στην Πανεπιστημίου, μπροστά στο κεντρικό κτίριο του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου μερικοί τουρίστες βγάζουν φωτογραφίες, ενώ οι υπεραιωνόβιες ελιές που μεταφυτεύτηκαν πριν μερικούς μήνες μπροστά από το κτίριο παραμένουν εκεί, άθικτες. Μια ακόμη πολύ ευχάριστη έκπληξη.

Στην πλατεία Κοτζιά αντικρίζουμε το Δημαρχείο, χωρίς απολύτως κανένα όχημα, μηχανάκι ή ποδήλατο, δίχως καν περαστικό μπροστά του! Ιστορική φωτογραφία του έρημου Δημαρχείου να καλύπτεται από την αφρικανική σκόνη.

Απέναντι τα τρία κτίρια της Εθνικής Τράπεζας, τα δύο παλαιά με τη δική τους μακρόχρονη ιστορία και το ένα σύγχρονο που δένει αρμονικά με την πλατεία.

Ακόμη και στο Μοναστηράκι, όπου η κίνηση δεν σταματά ποτέ, περπατούν ελάχιστοι σε αριθμό τουρίστες, περισσότερο οι άστεγοι που αναζητούν τροφή.

Λίγο πιο κάτω στην Αθηνάς, δύο τουρίστριες από την μακρινή Ασία βγάζουν πολλές σέλφι φωτογραφίες μπροστά στην μικρή αλλά ιστορική εκκλησία της Αγίας Κυριακής.

Πλησιάζοντας στο Σύνταγμα περνάμε από την οδό Νίκης, την είσοδο του υπουργείου Οικονομικών. Ένα μηχανάκι ξεχασμένο μπροστά. Θυμόμαστε τις ατελείωτες ώρες που ως οικονομικοί συντάκτες έχουμε περάσει, καθημερινές, Σαββατοκύριακα, αργίες, μέρα και νύχτα, μέχρι τα ξημερώματα, καλύπτοντας τις ατελείωτες −κρίσιμες πάντα− διαπραγματεύσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων από το 2010 μέχρι σήμερα με τους δανειστές, που κάποια στιγμή μεταφέρθηκαν από τον 6ο όροφο του Υπουργείου σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών.

Στην Ερμού κυκλοφορούν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού τουρίστες, στην Καπνικαρέα μια μόνο κοπέλα κάθετα να ξαποστάσει.

Το βράδυ ανεβαίνουμε στον Λυκαβηττό. Νεαροί κυρίως κάτοικοι της πόλης έχουν ανέβει για να πάρουν μια ανάσα δροσιάς και ένα ζευγάρι αγναντεύει την Αθήνα σχεδιάζοντας το πρόγραμμα του καλοκαιριού που θα περάσει χωρίς να το καταλάβουμε!