Πριν την προσέγγιση του κατά πόσο πρέπει ή
όχι να επεκταθεί το σύμφωνο συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια, προηγείται η
προσέγγιση και διερεύνηση του τι είναι τελικά η ομοφυλοφιλία.
Το δε ζήτημα που πρέπει να ξεκαθαριστεί
δεν έχει να κάνει με το αν η ομοφυλοφιλία είναι γενικά και αόριστα κάτι το
φυσιολογικό ή κάτι το ανώμαλο (ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει) αλλά το αν
η ομοφυλοφιλία υποδεικνύει κάποιο «τρίτο» φύλο ή είναι ένας απλός σεξουαλικός
ερεθισμός, ανάμεσα σε άλλους ερεθισμούς, βίτσια κτλ.
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι
καθοριστική γιατί η πολιτεία πρέπει να προστατεύει την ιδιωτική ζωή του
καθενός, όμως δεν μπορεί να αναγορεύσει σε «θεσμό» (με την επέκταση του συμφώνου
συμβίωσης του ν. 3719/2008) απλές σεξουαλικές προτιμήσεις και ερεθισμούς. Μόνο
αν αποδειχθεί ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί και υποδεικνύει ένα συγκεκριμένο
ανθρώπινο φύλο με ξεχωριστά χαρακτηριστικά και ιδιαιτερότητες, μπορεί να
αξιωθεί η δημιουργία νέου «θεσμού».
Η μέχρι σήμερα παρέμβαση της πολιτείας με
την αναγόρευση σε «θεσμό» της έγγαμης σχέσης των ετερόφυλων (ΑΚ 1350, 1386 κτλ),
οφείλεται στο γεγονός ότι το φύλο του άνδρα και το φύλο της γυναίκας είναι
επαρκώς προσδιορισμένα, άρα η πολιτεία ξέρει με τι έχει να κάνει, και η εν λόγω
σχέση τους ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια ενός απλού σεξουαλικού ερεθισμού.
Στην σχέση των ετερόφυλων κυριαρχεί η
φυσική ένωση με βάση την ανατομική διαμόρφωση των σωμάτων των δύο φύλων με
αποκορύφωμα την τεκνοποιία. Επομένως, η πολιτεία έχει σαφές πεδίο να παρέμβει
και να αναγορεύσει σε θεσμό την έγγαμη συμβίωση των ετερόφυλων, με σκοπό την
προστασία του ίδιου του ζευγαριού και κυρίως των δικαιωμάτων των τέκνων που θα
γεννηθούν από την ένωσή τους.
Αντιθέτως στις σχέσεις μεταξύ ομοφύλων
ούτε ζήτημα προστασίας τέκνων που θα γεννηθούν τίθεται, που θα αναγκάσει την
πολιτεία να παρέμβει, ούτε έχει εξακριβωθεί κάποιο συγκεκριμένο «τρίτο» φύλο με
παγιωμένα χαρακτηριστικά.
Είναι προφανές ότι ένας άντρας που τον
φωνάζουν με γυναικείο όνομα ή που συμπεριφέρεται σαν γυναίκα δεν ανήκει στο
αντρικό φύλο, ούτε και στο γυναικείο (εκτός και κάνει εγχείριση), αλλά σε
τρίτο φύλο. Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά αυτού του «φύλου», το οποίο
αξιώνει την αναγνώρισή του σε «θεσμό»;
Για κάτι τέτοιο είναι απαραίτητη η
συνδρομή της ιατρικής κοινότητας, η οποία θα πρέπει με επιστημονικά στοιχεία να
αποσαφηνίσει αυτά τα δεδομένα και να τα παρουσιάσει στην πολιτεία ώστε αυτή να
ξέρει με τι έχει να κάνει.
Και αυτό γιατί σε περίπτωση που η
ομοφυλοφιλία θεωρηθεί ως ένας απλός σεξουαλικός ερεθισμός-προτίμηση, και η πολιτεία
δημιουργήσει ξεχωριστό «θεσμό» γι’ αυτό τον ερεθισμό, τότε θα πρέπει να
αναγορεύσει σε θεσμούς πλήθος από άλλους σεξουαλικούς ερεθισμούς όπως η
πολυγαμία και η παιδοφιλία.
Το γεγονός ότι ένας άνδρας δηλώνει ότι
έλκεται και τρέφει αισθήματα για άλλο άνδρα, δεν αναιρεί το γεγονός ότι και
ένας ενήλικας άνδρας μπορεί να δηλώνει ότι έλκεται και έχει αισθήματα για μία
επτάχρονη κοπελίτσα, ή δεκάχρονο αγοράκι ή έλκεται και έχει αισθήματα για καμία
δεκαριά ενήλικες γυναίκες.
Αν η πολιτεία οδηγηθεί στην επέκταση του
συμφώνου συμβίωσης στους ομοφυλόφιλους, δημιουργώντας τον «θεσμό» του γάμου σε
αυτούς με επέκταση του συμφώνου συμβίωσης, τότε με μαθηματική ακρίβεια θα
υποχρεωθεί να επεκτείνει το σύμφωνο συμβίωσης και για όλους όσους «δηλώνουν»
ότι «έχουν αισθήματα και έλκονται» από οποιονδήποτε και οτιδήποτε.
Επομένως, για επέκταση του θεσμού του
γάμου/συμφώνου συμβίωσης και στους ομοφυλόφιλους απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο καθορισμός του ως
ένα «τρίτο» φύλο με συγκεκριμένα στοιχεία και χαρακτηριστικά. Δεν αρκούν ούτε
«δηλώσεις», ούτε απλές σεξουαλικές προτιμήσεις, αν φυσικά δεν θέλουμε να
ανοίξει ο ασκός του Αιόλου…
κανένα σχόλιο