Το
βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα τα λεγόμενα φιλελεύθερα κόμματα στην
χώρα δεν είναι οι ηγεσίες τους, αλλά το γεγονός ότι οι ιδέες και οι αξίες της λεγόμενης
φιλελεύθερης οικονομίας τα τελευταία χρόνια του μνημονίου δυσφημίστηκαν στα μάτια του απλού κόσμου και μάλιστα
σε επίπεδο διασυρμού.
Βασικός
υπεύθυνος γι’ αυτό τον διασυρμό υπήρξε ο τέως πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς,
ο οποίος εξέθεσε το κόμμα του και τις αξίες της κεντροδεξιάς (φιλελευθερισμός)
στα πολύ σκληρά μέτρα του μνημονίου.
Χαρακτηριστικά
παραδείγματα για αυτή την δυσφήμιση ήταν πολλά.
1. Ενώ
η λαίλαπα του psi το
2012 σάρωσε τα ιδιωτικά κεφάλαια στην χώρα, στο τέλος προστατεύτηκαν (σωστά) οι
Τράπεζες με νέα ανακεφαλαιοποίηση, αλλά έμειναν απροστάτευτοι και στην τύχη τους
οι μικροομολογιούχοι.
2. Αντί
να γίνουν προσπάθειες για αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής
οικονομίας πρωτίστως με ένα πολυετές σταθερό φορολογικό σύστημα, οι προσπάθειες
για ανταγωνιστικότητα ξεκίνησαν και περιορίστηκαν στην μείωση του κατώτατου
μισθού των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
3. Αντί
οι απολύσεις των Δημοσίων υπαλλήλων που έγιναν από την Κυβέρνηση Σαμαρά να
συνδεθούν με ένα οργανωμένο σχέδιο συρρίκνωσης του Δημόσιου τομέα, προκειμένου
να πριμοδοτηθεί ο ιδιωτικός τομέας στα πλαίσια μιας φιλελεύθερης οικονομίας, οι
απολύσεις που έγιναν συνδέθηκαν με επιταγές από τις Βρυξέλλες, δίνοντας την
εικόνα ενός κράτους υποταγμένου σε ξένα κέντρα αποφάσεων.
4. Η
Κυβέρνηση Σαμαρά που ποινικοποίησε τις οφειλές στο Δημόσιο για το ποσό των
5.000 ευρώ +, είναι η ίδια Κυβέρνηση που με νόμο απάλλαξε τις διοικήσεις των
Τραπεζών από ύποπτες πρακτικές με θαλασσοδάνεια κτλ.
5. Την στιγμή που ο απλός νοικοκύρης (που
επένδυσε τις αποταμιεύσεις μιας ζωής σε ένα ακίνητο) πλήρωνε ενοίκιο για το
σπίτι του με τον ΕΝΦΙΑ, κάποιοι κρατούσαν στα συρτάρια στικάκια με λίστες με αφορολόγητες
καταθέσεις.
Φυσικά,
όλα τα παραπάνω μέτρα αποτελούσαν σπασμωδικές κινήσεις μιας Κυβέρνησης
προκειμένου να αποφευχθεί η άτακτη χρεοκοπία της χώρας και η έξοδος από το ευρώ
και την ΕΕ. Όμως σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να επωμισθεί αυτά τα μέτρα και
αυτές τις πρακτικές μια φιλελεύθερη παράταξη, η οποία εκπροσωπεί την
φιλελεύθερη οικονομία στην χώρα.
Η
σκληρότητα, βαναυσότητα και εν πολλοίς αδικία των παραπάνω μέτρων έπρεπε να μοιραστεί
σε όλα τα κόμματα της Βουλής, μέσω μίας Οικουμενικής Κυβέρνησης σωτηρίας και
όχι κατά κύριο λόγο σε ένα μόνο κόμμα όπως η ΝΔ.
Ο Α.
Σαμαράς στην αγωνιώδη του προσπάθεια να γίνει Πρωθυπουργός και να ικανοποιήσει
προσωπικές του φιλοδοξίες, κατάφερε να συνδέσει τις αξίες του φιλελευθερισμού
που εκπροσωπούσε ένα κόμμα όπως η ΝΔ, με μνημονιακά μέτρα και πρακτικές κατά τα
οποία τα μεγάλα ψάρια επιβίωσαν της κρίσης και καταστράφηκαν τα μικρά.
Βεβαίως,
η ανάγκη για άμεση λήψη των παραπάνω μέτρων μπορεί να υπήρξε (ιδίως λόγω έλλειψης
εναλλακτικής λύσης από την τότε αντιπολίτευση των «ζουρνάδων» και των «κλαρίνων»),
όμως είναι άλλο πράγμα να εφαρμόζονται αυτά τα σκληρά και άδικα μέτρα από
πολλούς μαζί για την σωτηρία της χώρας, και άλλο πράγμα να εφαρμόζονται κατά
κύριο λόγο από φιλελεύθερους πολιτικούς.
Με
αυτό τον τρόπο ο φιλελευθερισμός δυσφημίστηκε στα μάτια του κόσμου και θα
απαιτηθούν μεγάλες προσπάθειες, αν όχι και μεγάλο χρονικό διάστημα, για να
αποκατασταθεί η φήμη του εν λόγω οικονομικού συστήματος στα μάτια του απλού
πολίτη.
κανένα σχόλιο