Το πραγματικό πρόσωπο του πολέμου.

Η ηρωϊκή θυσία της μικρής όμορφης κοπέλας από το Κουδριστάν Ceylan Ozalp, εκτός από παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας για την πατρίδα της, έδειξε στους απόλεμους λαούς της Δύσης (ανάμεσα σε αυτούς και εμάς) το πραγματικό νόημα του πολέμου. Μακριά από κινηματογραφικές πολεμικές συγκρούσεις με εντυπωσιακά σκηνοθετικά εφέ όπου ο «ήρωας», ή η ομάδα του, τραυματίζεται, ματώνει αλλά δεν πεθαίνει και κατατροπώνει τον «κακό», μακριά από επικές συγκρούσεις στην τηλεόραση όπου τα βλέμματα όλων μεταπηδούν από τα πατατάκια στον καναπέ στα αστραφτερά όπλα και τους πανηγυρισμούς του νικητή, η μικρή Κούρδισα μας δίδαξε με την θυσία της το πραγματικό πρόσωπο του πολέμου: ο πόλεμος είναι θάνατος και φρίκη.

Παρά το νεαρό της ηλικίας της, μόλις 19 ετών, από περιγραφές αυτών που την γνώριζαν, αλλά και από παλαιότερη συνέντευξη που έδωσε σε ανταποκριτή του BBC, έβλεπε κανείς στις φλέβες της την νεανική ορμή για δράση αναμεμειγμένη με πίστη σε υψηλά ιδεώδη και με μία κρυφή χαρά για την τιμή που της έλαχε να φορέσει την στρατιωτική στολή του φρουρού της πατρίδας της. Αν και μικρή κοπέλα διακατέχονταν από όλες τις αρετές που πρέπει να έχει ένας στρατιώτης: θάρρος, πίστη σε ιδανικά και αίσθηση της τιμής. Το μόνο ίσως που δεν γνώριζε, και τελικά έμαθε οδυνηρά, είναι ότι στον πόλεμο το θάρρος και η τιμή δοκιμάζονται σκληρά όταν ο αντίπαλος έχει υπέρτερες δυνάμεις και ισχυρότερο οπλισμό. Ποια η βοήθεια από το θάρρος και την τιμή όταν ο στρατιώτης οδηγείται στην σφαγή..;;

Ο πόλεμος δεν είναι παιχνίδι στο play station να περνάει κανείς πίστες και αν τελικά χάσει τις κάμποσες «ζωές» που έχει στο παιχνίδι ξαναπαίζει από την αρχή. Βεβαίως ακόμα και στα ηλεκτρονικά wargames, ακόμα και η παρακολούθηση επικών πολεμικών ταινιών (από ντοκυμαντέρ ή από τον κινηματογράφο) ακονίζουν την στρατηγική σκέψη και δίνουν μαθήματα τακτικών ελιγμών, δύναμης και αντοχής σε εκ του συστάδην συγκρούσεις. Δίνουν ακόμα και μαθήματα ιστορίας για το τι έπαθε ο «άλλος» ώστε να μην το πάθουμε εμείς στο μέλλον.  Ωστόσο, από την θεωρία στην πράξη τα πράγματα διαφέρουν πάρα πολύ και αυτό το γνώρισε πολύ καλά η μικρή Κούρδισσα με τον πλέον τραγικό τρόπο παρουσιάζοντάς το και σε εμάς. 

Το θάρρος, η ομορφιά και η ορμή της ηλικίας της ήλθαν αντιμέτωπα με τους ύψιστους κανόνες της  πολεμικής τέχνης που εφαρμόζουν οι τζιχαντιστές με τις εντολές και τις οδηγίες αυτών που τους εξόπλισαν και τους κατευθύνουν. Η μικρή Κούρδισσα γνώρισε το τι παθαίνει ένας στατικά αμυνόμενος στρατός που έχει αφήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στον αντίπαλο. Γνώρισε το τι παθαίνει ο αμυνόμενος όταν δεν εξασφαλίζει γραμμές ανεφοδιασμού και διαφυγής σε ώρα ανάγκης και αφήνεται να περικυκλωθεί. Γνώρισε ότι εκτός από το θάρρος χρειάζεται και ισχυρός οπλισμός για να ανταπεξέλθει ο αμυνόμενος στο έργο του, ιδιαίτερα όταν ο αντίπαλος έχει την δυνατότητα να ανανεώνει τον εξοπλισμό του ενώ στον αμυνόμενο τελειώνουν τα πυρομαχικά.

Ακόμα περισσότερο το μικρό κορίτσι γνώρισε ότι στον πόλεμο ο εχθρός δεν είναι πάντα αυτός που φαίνεται και πως την μία στιγμή αντιμετωπίζεις πεινασμένους ρακένδυτους με καλάσνικωφ που πολεμάνε για οικονομικό όφελος, την επόμενη στιγμή φανατικούς μουσουλμάνους που θέλουν να πεθάνουν επειδή πιστεύουν ότι θα πάνε στον «παράδεισο», και την αμέσως επόμενη τακτικό στρατό μαυροντυμένων πολεμιστών με βαρύ οπλισμό, που «ξαφνικά» βρήκε τεθωρακισμένα και όλμους. Αυτό συμβαίνει όταν ο πόλεμος συνδέεται με την γεωπολιτική και τα παιχνίδια των Μεγάλων Δυνάμεων. Αυτό είναι η γεωπολιτική: δεν ξέρεις ποιον πολεμάς, ούτε τις δυνατότητές του και όταν πια μάθεις είναι αργά.

Κανείς δεν ξέρει τι αισθάνθηκε η μικρή κοπέλα όταν είδε τους κανόνες της πολεμικής τέχνης και γεωπολιτικής να υπερνικούν το νεανικό θάρρος της και την παιδική αυτοπεποίθηση στο ντουφέκι της. Είναι τραγικό για τον οποιονδήποτε να βρεθεί στο σημείο εκείνο όπου κάθε ελπίδα είναι χαμένη και ο πόλεμος αποδεικνύεται ότι δεν είναι απλά «τέχνη» ή «γεωπολιτικό παίγνιο», αλλά μια σκέτη φρίκη, ένα τρελοκομείο όπου η ανθρώπινη ζωή ταπεινώνεται και εξευτελίζεται πριν κομματιαστεί από τις οβίδες του αντιπάλου. Ο πόλεμος εκτός από τέχνη ή παιχνίδι γεωπολιτικής είναι πάνω από όλα θάνατος και φρίκη και η Ceylan απλά φύλαξε μία τελευταία σφαίρα για τον εαυτό της για να γλιτώσει από αυτήν. Αλίμονο σε αυτούς που ζουν την φρίκη αυτή, σε αυτούς που ανοίγουν της πύλες της, αλλά και σε όσους δεν προετοιμάζονται για να την αντιμετωπίσουν. Η μεταμόρφωση του πεινασμένου ρακένδυτου αντάρτη πρώτα σε θρησκευτικά φανατισμένο πολεμιστή και μετά σε εκπαιδευμένο στρατιώτη του τακτικού στρατού θα πρέπει να απασχολήσει και την χώρα μας για διάφορους λόγους...