
The Baiji Refinery.

by Thierry Meyssan

For the Atlanticist press, the Islamic State in Iraq and the Levant (ISIL). which has just invaded the north and west of Iraq. is a group of jihadists led by their faith, the Koran in one hand and a Kalashnikov in the other. For those who have suffered their abuses, including in Syria, it is a private army of mercenaries, composed from the four corners of the Earth and managed by American, French and Saudi officers - dividing the region to allow easier control by the colonial powers.

If one conceives of members of the ISIL as armed believers, we cannot imagine dark material interests behind their attack. But if we admit that these thugs are manipulating religion to give the illusion that Allah blesses their crimes, we must be more attentive.
While shedding crocodile tears for the thousands of Iraqi victims of this offensive, the Atlanticist press decries the consequences of this new conflict for oil prices. Within days, the barrel rose to $115, that is to say the level of September 2013. Markets were concerned about the fight for the Baiji refinery near Tikrit. In reality, this refinery produces only for local consumption, which could quickly run out of fuel and electricity. Rising oil prices is not due to the interruption of Iraqi production, but the disruption of deliveries. It will thus not last as markets are in surplus.


In brown: The Zone Invaded by the ISIL (As-Safir map)

Saudi Arabia has announced that it will significantly increase its production to compensate for the reduced supply due to the marketing ban by ISIL. But experts are skeptical and point out that the kingdom has never produced more than 10 million barrels per day.
The Atlanticist press, which denies the sponsorship of NATO, learnedly explained that the ISIL suddenly became rich by conquering oil wells. This was already the case in northern Syria, but it had not noticed. The western press had tried to deal with fighting between the al-Nosra Front and the Islamic Emirate as a rivalry exacerbated by the "regime", while they sought to monopolize the oil wells.
However, a question arises to which the Atlanticist media and the Gulf is still has no answer: how can these terrorists sell oil on the international market so monitored by Washington? In March, the Libyan Benghazi separatists had failed to sell the oil that they had seized. The U.S. Navy intercepted the tanker Morning Glory and had returned it to Libya. [1]
If the Frente al-Nosra and the ISIL are able to sell oil on the international market, they are authorized by Washington and are linked to storefront oil companies.
Chance has it that the annual world congress of the oil companies was held from June 15 to 19 in Moscow. We thought there would be talk of Ukraine, but there the issues were Iraq and Syria. It was learned that the oil stolen by the Frente al-Nosra in Syria is sold by Exxon-Mobil (the Rockefeller firm that rules Qatar), while that of ISIL is operated by Aramco (USA / Saudi Arabia ). Note in passing that during the Libyan conflict, NATO authorized Qatar (that is to say, Exxon-Mobil) to sell oil from the " territories liberated by al-Qaeda”.
We can therefore read the current fighting, as all those of the twentieth century in the Middle East, as a war between oil companies. [2] The fact that the ISIL is financed by Aramco is enough to explain why Saudi Arabia claims to be able to compensate for the decline in Iraqi production: the kingdom would just put its stamp on the stolen barrels to legalize them.

The ISIL breakthrough allows it to control the two main pipelines: the one exiting toward Banias to supply Syria while the other transporting crude to the Turkish port of Ceyhan. The Islamic Emirate has interrupted the first, causing additional power outages in Syria, but strangely, it allows the second to function.
This is because this pipeline is used by the local pro-Israel Kurdistan government to export the oil it just stole from Kirkuk. However, as I explained last week [3], the ISIL attack is coordinated with Kurdistan to cut Iraq into three smaller states, according to the map reshaping "the Greater Middle East" established by US Staff in 2001, that the U.S. military failed to win in 2003, but Senator Joe Biden had adopted by Congress in 2007. [4]
Kurdistan has begun its oil exports from Kirkuk via the ISIL-controlled pipeline. Within days, it was able to load two tankers at Ceyhan, chartered by Palmali Shipping & Agency JSC, the company of billionaire Turkish-Azeri Mubariz Gurbanoğlu. However, after the al-Maliki government, which has not been overthrown by Washington, issued a note denouncing this theft, none of the companies usually working in Kurdistan (Chevron, Hess, Total) dared to buy this oil. Failing to find a buyer, Kurdistan has declared its readiness to sell its cargo at half price at $ 57.5 per barrel, while continuing its traffic. Two other tankers are being loaded, always with the blessing of the ISIL. The fact that traffic continues in the absence of a market shows that Kurdistan and the ISIL are convinced that they will succeed in finding a buyer, indicating they have the same state supports: Israel and Saudi Arabia.
The possible division of Iraq into three will not fail to reshuffle the oil cards. In the face of the ISIL breakthrough, all oil companies have reduced their staff. Some more than others: this is the case of BP, Royal Deutsch Shell (which employs Sheikh Moaz al-Khatib, the geologist former president of the Syrian National Coalition), Türkiye Petrolleri Anonim Ortaklığı (TPAO) and Chinese companies (PetroChina, Sinopec and CNOOC).
So the losers are the British, the Turks, and especially the Chinese, who were by far Iraq’s largest customer. The winners are the U.S., Israel and Saudi Arabia.
The stakes are thus unrelated to a fight for the "true Islam."

Thierry Meyssan

Translation
Roger Lagassé

Source
Al-Watan (Syria)

[1] “Pentagon orders take over of "Morning Glory" in Mediterranean Sea”, Voltaire Network, 17 March 2014.

[2] « Irak, les pages d’histoire effacées » (Iraq, the pages of history erased), par Manlio Dinucci, Traduction Marie-Ange Patrizio, Il Manifesto, Réseau Voltaire, 18 juin 2014.

[3] “Washington Relaunches its Iraq Partition Project”, by Thierry Meyssan, Translation Roger Lagassé, Voltaire Network, 19 June 2014.

[4] « La balkanisation de l’Irak » (The Balkanization of Iraq), par Manlio Dinucci, Traduction Marie-Ange Patrizio, Il Manifesto, Réseau Voltaire, 17 juin 2014.

Aναδημοσίευση: VOLTAIRENET.ORG

-------------------------

Τζιχαντισμός και πετρελαϊκή βιομηχανία

του Τιερί Μεϊσάν

Ενώ τα Δυτικά ΜΜΕ απεικονίζουν το Ισλαμικό Εμιράτο στο Ιράκ και το Λεβάντε (ΙΚΙΛ) ως ομάδα τζιχαντιστών που απαγγέλουν το Κοράνι, το τελευταίο ξεκίνησε τον πόλεμο του πετρελαίου στο Ιράκ. Με τη βοήθεια του Ισραήλ, το ΙΚΙΛ διέκοψε την τροφοδότηση της Συρίας και εξάσφαλίσε τη κλοπή του πετρελαίου του Κιρκούκ από την τοπική κυβέρνηση του Κουρδιστάν. Η πώληση του θα εξασφαλιστεί από την Aramco, η οποία θα συγκαλύψει αυτή τη διακίνηση σαν να είναι μια αύξηση της «Σαουδικής» παραγωγής.


Το διυλιστήριο του Μπαϊτζι (Baiji).

Για το δυτικό Τύπο, το Ισλαμικό Εμιράτο στο Ιράκ και το Λεβάντε (ΙΚΙΛ) που εισέβαλε πρόσφατα στα βόρεια και δυτικά του Ιράκ είναι μια ομάδα Τζιχαντιστών που κινούνται από τη πίστη τους, με το Κοράνι στο ένα χέρι και ένα Καλάσνικοφ στο άλλο.
Για εκείνους που έχουν υποστεί τις βιαιότητες τους, μεταξύ άλλων η Συρία, είναι ένα ιδιωτικό στρατό μισθοφόρων, που έχουν έρθει από τις τέσσερις γωνιές του κόσμου και που στελεχώνεται από Αμερικανούς, Γάλλους και Σαουδάραβες αξιωματικούς και που διαιρεί τη περιοχή με σκοπό τον καλύτερο έλεγχο από τις αποικιοκρατικές δυνάμεις.

Εάν πιστεύουμε ότι τα μέλη του ΙΚΙΛ είναι ένοπλοι πιστοί, δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι πίσω από τη επίθεση τους κρύβονται σκοτεινά υλικά συμφέροντα.
Αλλά αν δεχθούμε ότι πρόκειται για κακοποιούς που χειραγωγούν τη θρησκεία για να δώσουν την ψευδαίσθηση ότι ο Αλλάχ ευλογεί τα εγκλήματά τους, τότε πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί.
Ενώ ρίχνει κροκοδείλια δάκρια για τις χιλιάδες ιρακινά θύματα αυτής της επίθεσης, ο δυτικός Τύπος συγκινείται για τις συνέπειες αυτής της νέας σύγκρουσης στις τιμές του πετρελαίου. Μέσα σε λίγες μέρες, το βαρέλι ανήλθε σε 115 δολάρια, δηλαδή στο επίπεδο του Σεπτεμβρίου 2013. Οι αγορές ανησύχησαν για τις μάχες στο διυλιστήριο του Μπαϊτζι, κοντά στο Τικρίτ. Στην πραγματικότητα, αυτό το διυλιστήριο παράγει μόνο για τη κάλυψη της τοπικής κατανάλωσης, η οποία θα μπορούσε να μείνει γρήγορα από καύσιμα και ηλεκτρική ενέργεια. Η άνοδος των τιμών του πετρελαίου δεν οφείλεται στη διακοπή της ιρακινής παραγωγής, αλλά στη διατάραξη των παραδόσεων. Δεν θα διαρκέσει, οι αγορές είναι πλεονασματικές.


Σε χρώμα καφέ: Η ζώνη όπου εισέβαλε το ΙΚΙΛ (χάρτης As-Safir)

Η Σαουδική Αραβία ανακοίνωσε ότι θα αυξήσει σημαντικά την παραγωγή της για να αντισταθμίσει τη μειωμένη προσφορά λόγω της απαγόρευσης εμπορίας από το ΙΚΙΛ. Αλλά οι εμπειρογνώμονες είναι επιφυλακτικοί και επισημάνουν ότι το βασίλειο δεν έχει παράγει ποτέ πολύ περισσότερα από 10 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα.
Ο δυτικός τύπος, ο οποίος αρνείται την χορηγία του ΝΑΤΟ, εξηγεί με σοφό τρόπο ότι το ΙΚΙΛ έγινε ξαφνικά πλούσιο από την κατάκτηση των πετρελαιοπηγών. Αυτό ήδη συνέβαινε στη Βόρεια Συρία, αλλά κανείς δεν το είχε παρατηρήσει. Είχε προσπαθήσει να χαρακτηρίσει τις μάχες μεταξύ του Μετώπου αλ-Nόσρα και του Ισλαμικού Εμιράτου ως αντιπαλότητα που επιδεινώνεται από το «καθεστώς», ενώ αυτοί προσπαθούσαν να αρπάξουν τις πετρελαιοπηγές.
Ωστόσο, ένα ερώτημα τίθεται στο οποίο δεν απαντά ακόμη ο δυτικός τύπος και του Κόλπου: πώς μπορούν οι τρομοκράτες να πωλούν το πετρέλαιο στη διεθνή αγορά, η οποία τόσο παρακολουθείται από την Ουάσιγκτον;
Τον Μάρτιο, οι Λίβυοι αυτονομιστές της Βεγγάζης είχαν αποτύχει να πουλήσουν το πετρέλαιο που είχαν κατασχέσει. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ είχε αναχαιτίσει το δεξαμενόπλοιο Morning Glory και το είχε φέρει πίσω στη Λιβύη [1].
Εάν το Μέτωπο αλ-Nόσρα και το ΙΚΙΛ είναι σε θέση να πωλούν το πετρέλαιο στη διεθνή αγορά, αυτό σημαίνει ότι τους το επιτρέπει η Ουάσιγκτον και ότι συνδέονται με γνωστές εταιρείες πετρελαίου της αγοράς.
Κατά τύχη, το ετήσιο παγκόσμιο συνέδριο των πετρελαϊκών εταιρειών πραγματοποιήθηκε από τις 15 Ιουνίου έως τις 19 στη Μόσχα. Αναμενόταν να μιλάνε εκεί για την Ουκρανία, αλλά έγινε λόγος για το Ιράκ και τη Συρία. Και έτσι μάθαμε ότι το πετρέλαιο που κλέβεται από το Μέτωπο Αλ-Νόσρα στη Συρία πωλείται από την Exxon-Mobil (η εταιρεία των Ροκφέλερ που βασιλεύει στο Κατάρ), ενώ εκείνο του ΙΚΙΛ εκμεταλλεύεται από την Aramco (ΗΠΑ / Σαουδική Αραβία).
Με την ευκαιρία, θυμίζουμε ότι κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης της Λιβύης, το ΝΑΤΟ είχε επιτρέψει στο Κατάρ (δηλαδή στην Exxon-Mobil) να πουλήσει το πετρέλαιο των «απελευθερωμένων περιοχών» από την Αλ-Κάιντα.
Ως εκ τούτου, μπορούμε να ερμηνεύσουμε τις σημερινές μάχες - καθώς και όλες εκείνες του εικοστού αιώνα στη Μέση Ανατολή- ως έναν ακόμη πόλεμο μεταξύ των εταιρειών πετρελαίου [2].
Το γεγονός ότι το ΙΚΙΛ χρηματοδοτείται από την Aramco φτάνει για να εξηγήσει γιατί η Σαουδική Αραβία ισχυρίζεται ότι είναι σε θέση να αντισταθμίσει τη μείωση της παραγωγής πετρελαίου του Ιράκ: το βασίλειο θα βάλει μόνο τη σφραγίδα του στα κλεμμένα βαρέλια για να τα νομιμοποιήσει.

Η ανακατάληψη του ΙΚΙΛ του επιτρέπει να ελέγχει τους δύο κύριους αγωγούς: ο ένας πηγαίνει προς το Μπανιάς και τροφοδοτεί τη Συρία, ενώ ο άλλος μεταφέρει αργό πετρέλαιο στο τουρκικό λιμάνι του Τσεϊχάν. Το Ισλαμικό Εμιράτο έχει διακόψει το πρώτο, προκαλώντας πρόσθετες διακοπές ρεύματος στη Συρία, αλλά περίεργα, αφήνει τον δεύτερο να λειτουργήσει.
Ο λόγος είναι ότι ο αγωγός αυτός χρησιμοποιείται από την τοπική προ-ισραηλινή κυβέρνηση του Κουρδιστάν για να εξάγει το πετρέλαιο που μόλις άρχισε να κλέβει στο Κιρκούκ.
Ωστόσο, όπως το εξηγούσα την περασμένη εβδομάδα [3], η επίθεση του ΙΚΙΛ είναι συντονισμένη με αυτή του Κουρδιστάν για να κοπεί το Ιράκ σε τρία μικρά κράτη, σύμφωνα με το χάρτη της αναμόρφωσης «της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής» που σχεδιάστηκε το 2001από το Γενικό Επιτελείο των ΗΠΑ, τον οποίον ο στρατός των ΗΠΑ δεν κατάφερε να επιβάλλει το 2003, αλλά τον οποίον ο γερουσιαστής Τζο Μπάιντεν κατάφερε να εγκριθεί από το Κογκρέσο το 2007 [4].
Το Κουρδιστάν άρχισε την εξαγωγή πετρελαίου του Κιρκούκ μέσω του ελεγχόμενου από το ΙΚΙΛ αγωγού. Μέσα σε λίγες μέρες, ήταν σε θέση να φορτώσει δύο δεξαμενόπλοια στο λιμάνι του Τσεϊχάν, ναυλωμένα από τη Palmali Shipping & Agency JSC, την εταιρεία του Τουρκοαζέρι δισεκατομμυριούχου Mubariz Gurbanoğlu.
Ωστόσο, αφού η κυβέρνηση αλ Μαλίκι -η οποία δεν έχει ανατραπεί ακόμη από την Ουάσιγκτον- εξέδωσε νότα καταγγέλλοντας αυτή τη κλοπή, καμία από τις εταιρείες που συνήθως εργάζονται στο Κουρδιστάν (Chevron, Hess, Total) δεν τόλμησε να αγοράσει αυτό το πετρέλαιο .
Αδυνατώντας να βρει αγοραστή, το Κουρδιστάν δήλωσε έτοιμο να πουλήσει το φορτίο του στη μισή τιμή στα 57,5 δολάρια το βαρέλι, ενώ συνεχίζει την διακίνηση του.
Δύο άλλα δεξαμενόπλοια φορτώνονται τώρα, πάντοτε με την ευλογία του ΙΚΙΛ.
Το γεγονός ότι η διακίνηση συνεχίζεται με την απουσία αγοραστή δείχνει ότι το Κουρδιστάν και το ΙΚΙΛ πιστεύουν ότι θα πετύχουν να πωλήσουν, και επομένως ότι αυτή η διακίνηση στηρίζεται από τα ίδια κράτη: από το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία.
Η πιθανή διαίρεση του Ιράκ στα τρία θα προκαλέσει το ανακάτεμα της πετρελαϊκής τράπουλας.
Ενώπιον της επίθεσης του ΙΚΙΛ, όλες οι εταιρείες πετρελαίου έχουν μειώσει το προσωπικό τους. Κάποιες πολύ περισσότερο από τις άλλες: αυτή είναι η περίπτωση της BP, της Royal Deutsch Shell (οι οποίες απασχολούν τον Sheikh Moaz al-Khatib, τον γεωλόγο πρώην πρόεδρο του Συριακού Εθνικού Συνασπισμού), της Türkiye Petrolleri Anonim Ortaklığı (TPAO) και των κινεζικών εταιρειών (PetroChina, Sinopec και CNOOC).
Οι χαμένοι είναι οι Βρετανοί, Τούρκοι και ιδιαίτερα οι Κινέζοι, οι οποίοι ήταν μακράν οι μεγαλύτεροι πελάτες του Ιράκ.
Οι νικητές είναι οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία.
Τα διακυβεύματα λοιπόν, δεν έχουν καμία σχέση με έναν πόλεμο για το «Αληθινό Ισλάμ».

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν

Πηγή
ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ (Ελλάδα)