Όταν τα δύο καθεστώτα, εθνικοσοσιαλισμός – κομμουνισμός συνεργάζονται αρμονικά, τότε παράγονται αβίαστα, σίγουρα, “ευεργετικά” αποτελέσματα για την ανθρωπότητα: ήτοι γενοκτονία πληθυσμών, και δη αμάχων, παιδιών, ηλικιωμένων, γυναικών, διανοουμένων.
Αυτά τα ιστορικά ντοκουμέντα που παρατίθενται για την Πολωνία, είναι λίαν ενδεικτικά για τον τρόπο που τα δύο καθεστώτα αντιλαμβάνονται την αξία του ανθρώπου, την αξία της ζωής, την έννοια της ελευθερίας, την ελεύθερη και απρόσκοπτη διακίνηση των ιδεών.
|
Γράφει
ο Μιχάλης Γρηγορόπουλος
Τα δύο ολοκληρωτικά κράτη-θανάσιμοι αντίπαλοι του Β' Π.Π., η Ναζιστική Γερμανία και η Σοβιετική Ένωση, αρχικά ήταν σύμμαχοι και υπήρξαν οι βασικοί αίτιοι της έναρξης της παγκόσμιας σύρραξης. Οι δύο φοβερές μυστικές αστυνομίες τους, η Γκεστάπο και η NKVD αντίστοιχα, συνεργάστηκαν στενά στην εξόντωση των κοινών τους αντιπάλων.
Η συνεργασία μεταξύ Gestapo και NKVD είχε ως αποτέλεσμα την διοργάνωση μιας σειράς διασκέψεων των δύο υπηρεσιών, μεταξύ του τέλους του 1939 και των αρχών του 1940, με σκοπό την από κοινού αντιμετώπιση του «προβλήματος» της Πολωνίας. Οι δύο κορυφαίοι ηγέτες των τρομερών αστυνομιών, ο Χάινριχ Χίμλερ και ο Λαβρέντι Μπέρια, είχαν αναλάβει την κοινή αποστολή από τις αντίστοιχες ηγεσίες τους να οργανώσουν την κατοχή του πολωνικού έθνους και να καταπολεμήσουν την αναμενόμενη πολωνική αντίσταση, η οποία στο μέλλον θα αποδεικνύετο λίαν ενοχλητική και για τις δύο κατοχικές δυνάμεις.
Μυστικές αστυνομίες Gestapo
Πριν προχωρήσουμε στις διασκέψεις, θα περιγράψουμε επιγραμματικά τι ήταν η Gestapo και η NKVD. "Gestapo" σήμαινε Μυστική Κρατική Αστυνομία (Geheime Staatspolizei). Η υπηρεσία έλαβε την τελική της μορφή στις 20 Απριλίου 1934, οπότε και αρχηγός της ορίστηκε ο Χίμλερ. Επειδή ονομάστηκε και αρχηγός όλης της Γερμανικής Αστυνομίας, ο Χίμλερ όρισε ως επικεφαλής της Gestapo τον Ράινχαρτ. Η Gestapo ενσωματώθηκε με την Kripo (Kriminalpolizei=αστυνομία κοινού εγκλήματος) εντός της SiPo (Sichenrheitspolizei=Αστυνομία Ασφαλείας) και θεωρείτο συμπληρωματικός οργανισμός της Sicherheitsdienst/ SD (Υπηρεσία Ασφαλείας των SS).
Η Gestapo είχε την δικαιοδοσία να ερευνά υποθέσεις προδοσίας, κατασκοπείας, δολιοφθορών και εγκληματικών επιθέσεων εναντίον του Ναζιστικού κόμματος και της Γερμανίας. Ο νόμος που καθόριζε τις δικαιοδοσίες της Gestapo ψηφίστηκε το 1936 και έδινε «λευκή κάρτα» στην υπηρεσία να επιχειρεί χωρίς καμία δικαστική επιστασία.
Στις 27 Σεπτεμβρίου 1939, όλες οι υπηρεσίες ασφαλείας και αστυνόμευσης της ναζιστικής Γερμανίας, πλην της Orpo (της απλής ένστολης αστυνομίας), ενσωματώθηκαν στο Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ (RSHA) με επικεφαλής τον Χάινριχ. Η Gestapo έγινε το Τμήμα 4 (Amt IV) και ο Μύλερ τοποθετήθηκε αρχηγός της με προϊστάμενό του τον Ράινχαρτ. Μετά την δολοφονία του Ράινχαρτ το 1942, την θέση του ανέλαβε ο Χίμλερ, αλλά το 1943 αντικαταστάθηκε από τον Έρνστ Κάλτενμπρούνερ, ο οποίος παρέμεινε ως το τέλος του πολέμου. Ο Άντολφ Άιχμαν ήταν υφιστάμενος του Μύλερ και επικεφαλής του Τμήματος 4/Τομέας Β4, που ασχολείτο με τους Εβραίους.
Η οργάνωση της Gestapo περιλάμβανε:
Τμήμα Α (Πολιτικοί Αντίπαλοι)
- Κομμουνιστές (Α1)
- Αντι-σαμποτάζ (Α2)
- Αντιδραστικοί και Φιλελεύθεροι (A3)
- Δολοφονίες (Α4)
Τμήμα Β (Σέκτες και Εκκλησίες)
- Καθολικοί (Β1)
- Προτεστάντες(Β2)
- Ελευθεροτέκτονες(Β3)
- Εβραίοι (Β4)
Τμήμα Γ (Διοίκηση και Κομματικές Υποθέσεις)
Το κεντρικό γραφείο διοίκησης της Gestapo, υπεύθυνο για φακέλους όλου του προσωπικού, περιλαμβανομένων και των αξιωματούχων.
Τμήμα Ε (Αντικατασκοπεία)
- Εντός του Ράιχ (Ε1)
- Διαμόρφωση Πολιτικής (Ε2)
- Στην Δύση (Ε3)
- Στην Σκανδιναβία (Ε4)
- Στην Ανατολή (Ε5)
- Στον Νότο (Ε6)
NKVD
Το Λαϊκό Κομισαριάτο Εσωτερικών Υποθέσεων (Ναρόντνι Κομισαριάτ Βνουτρένικχ Ντελ/ NKVD) ήταν η δημόσια αλλά και μυστική αστυνομία της Σοβιετικής Ένωσης που επέβαλε την κομμουνιστική εξουσία την περίοδο του Στάλιν. Διεξήγαγε μαζικές 
εκτελέσεις χωρίς δίκη, διεύθυνε το σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης (Γκουλάγκ) και τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, κατέστειλε αντεπαναστατικά, εθνικά και άλλα κινήματα, οργάνωνε μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών, φρουρούσε τα σύνορα, διεξήγαγε κατασκοπεία και πολιτικές δολοφονίες στο εξωτερικό, οργάνωνε κομμουνιστική προπαγάνδα σε ξένα κράτη και γενικά επέβαλε την σταλινική πολιτική στα κομμουνιστικά κινήματα σε άλλες χώρες.
εκτελέσεις χωρίς δίκη, διεύθυνε το σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης (Γκουλάγκ) και τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, κατέστειλε αντεπαναστατικά, εθνικά και άλλα κινήματα, οργάνωνε μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών, φρουρούσε τα σύνορα, διεξήγαγε κατασκοπεία και πολιτικές δολοφονίες στο εξωτερικό, οργάνωνε κομμουνιστική προπαγάνδα σε ξένα κράτη και γενικά επέβαλε την σταλινική πολιτική στα κομμουνιστικά κινήματα σε άλλες χώρες.
Η NKVD διαδέχθηκε το MVD, το Υπουργείο Εσωτερικών Υποθέσεων του Τσάρου, και αρχικά είχε ανάλογες αρμοδιότητες. Επειδή δεν μπορούσε να εκτελεί και χρέη μυστικής αστυνομίας, ιδρύθηκε η Τσεκά με επικεφαλής τον Φέλιξ Ντερζίνσκι, η οποία ανέλαβε την καταδίωξη και δολοφονία των αντε- παναστατικών στοιχείων. Το 1922 η Τσεκά αναδιοργανώθηκε και ονομάστηκε Κρατικό Πολιτικό Διευθυντήριο (GPU) που ανήκε στην NKVD της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, που το 1923 μετονομάστηκε σε Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ).
Στην συνέχεια το GPU μετονομάστηκε σε OGPU (Μεικτό Κρατικό Πολιτικό Διευθυντήριο) υπό τον έλεγχο του Συμβουλίου των Λαϊκών Κομισάριων της ΕΣΣΔ. Η NKVD διατήρησε τον έλεγχο της πολιτοφυλακής. Το 1934, η NKVD μετετράπη σε μια δύναμη ασφαλείας που συνένωνε όλες τις επιμέρους υπηρεσίες ασφαλείας, με αποτέλεσμα το OGPU να υπαχθεί σε αυτήν ως Κύριο Διευθυντήριο Κρατικής Ασφαλείας (GUGB). Το 1936 η NKVD απέκτησε τον έλεγχο όλων των επιμέρους πολιτικών αστυνομιών στην ΕΣΣΔ.
Μεταξύ 1934 και 1939, η NKVD άλλαξε τρεις φορές οργανωτική δομή. Το 1941 οι Ειδικές Ομάδες της NKVD που ήταν υπεύθυνες για στρατιωτική αντικατασκοπεία, κατέστησαν οργανικά τμήματα του Στρατού και του Ναυτικού (RKKA, RKKF).To GUGB χωρίστηκε από την NKVD και μετονομάστηκε σε Λαϊκό Κομισαριάτο Κρατικής Ασφαλείας (NKGB). Μετά την γερμανική εισβολή, η NKVD και το NKGB ξαναενώθηκαν τον Ιούλιο του 1941. Οι Ειδικές Ομάδες το 1942 επανήλθαν στην NKVD για να ξαναφύγουν το 1943 και να γίνουν ομάδες δολοφονιών SMERCH (Smert' Shpionam «Θάνατος στους Κατασκόπους»), Η NKVD ξαναχωρίστηκε από το NKGB.
Πρώτη διάσκεψη
Η ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου 1939, ενώ η ΕΣΣΔ την 17η του ιδίου μηνός. Το αποτέλεσμα ήταν η διπλή κατοχή της Πολωνίας. Η πρώτη διάσκεψη Gestapo-NKVD έλαβε χώρα στις 27 Σεπτεμβρίου 1939 στο Μπρζεσκ ναντ Μπούγκιεμ, ενώ ακόμα μερικές μονάδες του Πολωνικού Στρατού συνέχιζαν να μάχονται. Αν και ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για αυτήν την συνάντηση, η ουσία της ήταν ότι οι δύο σύμμαχοι διερεύνησαν μεθόδους και στρατηγικές που θα ήταν χρήσιμες, όταν θα ξεκινούσε η αναμενόμενη πολωνική αντίσταση.
Δεύτερη διάσκεψη
Η δεύτερη διάσκεψη Gestapo-NKVD έλαβε χώρα στο τέλος του Νοεμβρίου του 1939, πιθανώς στο Πρέζμεμισλ, μια πόλη της οποίας την κατοχή μοιράζονταν Γερμανοί και Ρώσοι μέχρι τον Ιούνιο του 1941. Μερικοί ιστορικοί ωστόσο ισχυρίζονται ότι αυτή έγινε στο Άβιβ τον Δεκέμβριο. Όπως και να έχει, εκτός από τις συνομιλίες σχετικά με τους τρόπους καταπολέμησης της πολωνικής αντίστασης, οι Σοβιετικοί και οι Γερμανοί συζήτησαν και τους τρόπους ανταλλαγής Πολωνών αιχμαλώτων. Επίσης, άρχισαν οι πρώτες συνομιλίες για την κατοχή της Πολωνίας.
Τρίτη διάσκεψη
Η τρίτη συνάντηση μεταξύ Gestapo και NKVD έγινε στο Ζακόπανε, με τις εργασίες της να ξεκινούν στις 20 Φεβρουάριου 1940, στην βίλα «Πανταντέους» η οποία βρίσκεται στον δρόμο από το Ζκόπανε προς το Μπιάλκα Τατρζάνσκα. Την γερμανική πλευρά εκπροσωπούσε ο Άντολφ Άιχμαν και ένας αξιωματούχος ονόματι Ζίμερμαν, ο οποίος αργότερα έγινε αρχηγός της Περιοχής Ράντομ της Γενικής Κυβέρνησης (το μεγαλύτερο κομμάτι εδάφους της Πολωνίας, που ήταν ενσωματωμένο στο Γ' Ράιχ και διοικείτο από τοπική κυβέρνηση).
Η σοβιετική αντιπροσωπεία επικεφαλής είχε τον Γκριγκόρι Λίτβινοφ και - μεταξύ άλλων - την Ρίτα Ζίμερμαν (διευθύντρια ενός ορυχείου χρυσού στην Κολύμα) καθώς και έναν άνδρα ονόματι Άιχμανς, εμπνευστή ενός τρόπου εκτέλεσης με σφαίρα στο σβέρκο. Δεν μπορεί κανείς να μην προσέξει την παράξενη ομοιότητα των ονομάτων Γερμανών και Σοβιετικών αντιπροσώπων. Ζίμερμαν και Ζίμερμαν, Άιχμαν και Άιχμανς.
Μερικά από τα αποτελέσματα της διάσκεψης ήταν τρεις εκστρατείες εξόντωσης της πολωνικής διανόησης και στρατιωτικής κάστας. Το πρώτο ήταν το σχέδιο AB-Aktion (Ausserordentliche Befriedungsaktion = Εξαιρετική Επιχείρηση Ειρήνευσης). Επρόκειτο για μια ναζιστική εκστρατεία που σκοπό είχε να εξοντώσει τους διανοούμενους του πολωνικού λαού! Στην ουσία ήταν μια προληπτική εκστρατεία καταστολής μιας πιθανής πολωνικής επανάστασης, που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την επίθεση της Γερμανίας στην Γαλλία, ενώ ταυτόχρονα έθετε και τις βάσεις για την «γερμανοποίηση» των πολωνικών εδαφών.
Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1940 περισσότεροι από 30.000 Πολωνοί συνελήφθηκαν από τους Γερμανούς στον γερμανικό τομέα κατοχής της Πολωνίας. Περίπου 7.000 καθηγητές, δάσκαλοι και ιερείς (που κατηγορήθηκαν ως ύποπτοι για «εγκληματικές» ενέργειες), αφού βασανίστηκαν στις φυλακές Πάβιακ στην Βαρσοβία, εκτελέστηκαν σε διάφορες τοποθεσίες του Δάσους Παλμίρι. Πριν από αυτούς, άλλοι 60.000 Πολωνοί αριστοκράτες, αθλητές, δικαστές, πολιτικοί και συνδικαλιστές είχαν εκτελεστεί στα πλαίσια της Επιχείρησης "Intelligenzaktion" από το φθινόπωρο του 1939 έως την άνοιξη του 1940.
Μια παρόμοια επιχείρηση, η «Sonderaktion Krakau», ξεπήδησε επίσης από την τρίτη διάσκεψη με την σύμφωνη γνώμη της ΕΣΣΔ και της NKVD. Σκοπός της ήταν η εξόντωση των καθηγητών και των ακαδημαϊκών του Πανεπιστημίου Τζαγκιλόνιαν (Uniwersytet Jagiellohski) στην Κρακοβία καθώς και άλλων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων στην ίδια περιοχή. Εκατόν ογδόντα τέσσερις καθηγητές συνελήφθησαν σε μια αίθουσα του πανεπιστημίου, αφού είχαν κληθεί από τον αρχηγό της Gestapo στην Κρακοβία, Μπρούνο Μύλερ, για να τους μιλήσει δήθεν για τα γερμανικά σχέδια σχετικά με την πολωνική ανώτατη παιδεία.
Επειδή οι φυλακές της Gestapo στην Πολωνία δεν μπορούσαν να δεχθούν τόσο μεγάλο αριθμό κρατουμένων, οι καθηγητές στάλθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Σάσεχάουζεν και του Νταχάου. Μετά από διαμαρτυρίες του Μουσολίνι και του Βατικανού, απελευθερώθηκαν οι άνω των 40 ετών, αλλά τουλάχιστον 12 πέθαναν από τις κακουχίες μέχρι το 1941, οπότε και οι υπόλοιποι αφέθηκαν ελεύθεροι. Αυτοί ως αντίδραση ίδρυσαν ένα «υπόγειο πανεπιστήμιο», που απέκτησε 800 φοιτητές μεταξύ των οποίων ήταν και ο μελλοντικός Πάπας Ιωάννης-Παύλος Β'.
Το σοβιετικό «αποτέλεσμα» της τρίτης διάσκεψης NKVD-Gestapo ήταν η γνωστή «Σφαγή του Δάσους του Κατύν» το διάστημα Απριλίου-Μαΐου 1940. Η επιχείρηση εξόντωσης είχε προταθεί από τον αρχηγό της NKVD, Λαυρέντη Μπέρια, στις 5 Μαρτίου 1940. Το έγγραφο υπεγράφη από το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης, περιλαμβανομένου και του Ιωσήφ Στάλιν.
Ο αριθμός των θυμάτων υπολογίζεται σε 22.000 με 21.768, από τους οποίους 8.000 ήταν Πολωνοί αξιωματικοί που συνελήφθησαν στην σοβιετική εισβολή του 1939, 6.000 ήταν αστυνομικοί και οι υπόλοιποι διανοούμενοι ή επιφανείς πολίτες και αστοί. Οι εκτελέσεις των αξιωματικών έγιναν στο Δάσος του Κατύν πλησίον του Σμόλενσκ, στο στρατόπεδο αιχμαλώτων Κοζέλσκ. Οι υπόλοιπες έγιναν στα στρατόπεδα Στάρομπελσκ και Οστασκόφ, στο αρχηγείο της NKVD στο Σμόλενσκ και στις φυλακές του Καλίνιν, της Μόσχας και άλλων σοβιετικών πόλεων. Εκτελέσεις έγιναν και στην Λευκορωσία και την Δυτική Ουκρανία. Η Ρωσία παραδέχθηκε ότι η NKVD διεξήγαγε την εκστρατεία εξόντωσης των Πολωνών και συγκεκριμένα την Σφαγή του Κατύν μόλις το 1990! Μέχρι τότε κατηγορούσε την ναζιστική Γερμανία.
Τέταρτη διάσκεψη
Η τέταρτη και τελευταία συνάντηση Gestapo-NKVD έγινε στην Κρακοβία τον Μάρτιο του 1940. Σύμφωνα με τον Πολωνό στρατηγό Ταντέους Μπορ-Κομορόβσκι, διοικητή του αντιστασιακού κινήματος ‘’Armia Kraijova", μια ειδική αντιπροσωπεία της NKVD μετέβη στην Κρακοβία για να συζητήσει με την Gestapo πώς να ενεργήσει εναντίον της πολωνικής αντίστασης. Οι συνομιλίες διήρκεσαν εβδομάδες.
Η «συμμαχική» NKVD
Η συνεργασία Gestapo-NKVD συνεχίστηκε μέχρι την εισβολή της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ τον Ιούνιο του 1941. Στην συνέχεια οι δύο υπηρεσίες επιδόθηκαν στην αλληλοεξόντωση. Η πολωνική αντίσταση, ωστόσο, συνέχισε να αποτελεί στόχο των δύο υπηρεσιών, παρά το γεγονός ότι η μια εξ' αυτών, η NKVD, ήταν πλέον «συμμαχική». Η Μόσχα εξακολουθούσε να θεωρεί εχθρική την πολωνική αντίσταση, εκτός βέβαια από την πολύ μικρότερη αλλά ελεγχόμενη από τα όργανά της κομμουνιστική αντίσταση.
Το καλοκαίρι του 1944 η πολωνική αντίσταση άρχισε να θέτει σε εφαρμογή την «Επιχείρηση θύελλα» για μια πανεθνική εξέγερση κατά των γερμανικών δυνάμεων κατοχής. Οι πιο γνωστές περιπτώσεις του σχεδίου ήταν η Επιχείρηση «Όστρα Μπράμα» («Πύλη την Αυγή»), και οι εξεγέρσεις του Λβοφ και της Βαρσοβίας. Στην πρώτη περίπτωση, 12.500 μαχητές του Armia Krajowa κατέλαβαν στις 14 Ιουλίου της πόλης Βίλνιους. Την επομένη, μόλις εισήλθε και ο Σοβιετικός Στρατός, μονάδες της NKVD άρχισαν να συλλαμβάνουν Πολωνούς αντάρτες. Στις 16 του μηνός, το αρχηγείο του 3ου Λευκορωσικού Μετώπου προσκάλεσε Πολωνούς αξιωματικούς σε συνάντηση και μόλις εμφανίστηκαν τους συνέλαβαν οι Σοβιετικοί.
Στις 23 Ιουλίου άρχισε η εξέγερση του Λβόφ και στις 27 η πόλη ήταν ελεύθερη από γερμανικά στρατεύματα. Μόλις όμως εισήλθαν στην πόλη τα σοβιετικά στρατεύματα, επαναλήφθηκε στο σκηνικό του Βίλνιους, με τους Πολωνούς πατριώτες να φυλακίζονται από την NKVD.
Τον Αύγουστο του 1944, καθώς οι σοβιετικές δυνάμεις πλησίαζαν την Βαρσοβία, η εξόριστη στο Λονδίνο πολωνική κυβέρνηση κάλεσε την πολωνική αντίσταση σε εξέγερση. Ο Armia Krajowa ξεκίνησε αυτό που θα έμενε στην Ιστορία ως η «Εξέγερση της Βαρσοβίας». Ο Κόκκινος Στρατός σταμάτησε με διαταγή της Μόσχας 20 χλμ. μακριά από την Βαρσοβία, αφήνοντας αβοήθητους τους Πολωνούς απέναντι στην γερμανική θηριωδία. Ο ίδιος ο Στάλιν χαρακτήρισε την εξέγερση «εγκληματική περιπέτεια», ενώ οι Σύμμαχοι δεν μπορούσαν πέραν μερικών ρίψεων οπλισμού να προσφέρουν καμία βοήθεια.
Μετά από 63 ημέρες άγριων μαχών σώμα με σώμα, μεγάλο μέρος της Βαρσοβίας κείτετο σε ερείπια, ανάμεσα στα οποία υπήρχαν 150.000 νεκροί πολίτες. Άλλοι 90.000 στάλθηκαν σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και όλα αυτά υπό το βλέμμα των σοβιετικών στρατευμάτων, καθώς ο Στάλιν άφηνε τους Γερμανούς να κάνουν την δουλειά του (εξόντωση της εθνικής πολωνικής αντίστασης), αφήνοντας ανέπαφο το κομμουνιστικό αντιστασιακό κίνημα.
Μετά το τέλος του πολέμου 16 ηγέτες της πολωνικής αντίστασης μεταφέρθηκαν στην Μόσχα, όπου δικάστηκαν με τις κατηγορίες για συνεργασία με τους Ναζί και ότι σχεδίαζαν συμμαχία με την Γερμανία! Ακριβώς δηλαδή αυτό που είχε κάνει η σοβιετική ηγεσία το 1939-1941 εναντίον της Πολωνίας.
ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΜΑΧΕΣ» ΤΕΥΧΟΣ 11 ΣΕΠΤ-ΟΚΤΩΒ 2012
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com
Σχετικά με τον συντάκτη της ανάρτησης:
Η ιστοσελίδα μας δημιουργήθηκε το 2008.Δείτε τους συντελεστές και την ταυτότητα της προσπάθειας. Επικοινωνήστε μαζί μας εδώ .
κανένα σχόλιο