Η σχιζοφρένεια συνεχίζεται. Επί 2 περίπου χρόνια παρακολουθούσαμε άφωνοι έναν Πρωθυπουργό να μας βουλιάζει στην ύφεση και τον διεθνή διασυρμό, προκειμένου να μας «σώσει» από την χρεοκοπία, για να φτάσουμε τις τελευταίες μέρες να βλέπουμε αμήχανοι έναν νέο Πρωθυπουργό να προσπαθεί να μας σώσει από τον προηγούμενο. Για σωτήρα από προβλήματα είχαμε ακούσει, αλλά για σωτήρα από σωτήρα ποτέ... Αποτελεί μία ελληνική πατέντα ψυχιατρικών διαστάσεων.
Είναι τελικά τόσο τυχερή η Ελλάδα που βρίθει από σωτήρες, ή έχουμε να κάνουμε με ένα τεχνητό θολό τοπίο συγκάλυψης αμαρτιών και συνενοχής σε προδιαγεγραμμένη πορεία; Τι εννοούμε όταν λέμε θολό τοπίο; Κανείς δεν κατάλαβε γιατί παραιτήθηκε ο κ. Παπανδρέου. Αν (υποτίθεται) παραιτήθηκε γιατί έγινε αναξιόπιστος έναντι των Ευρωπαίων λόγω της πρότασης δημοψηφίσματος, τότε γιατί επιμένει ακόμα και σήμερα στην ορθότητα της πρότασής του; Αν (υποτίθεται πάλι) ο κ. Παπαδήμος είναι ο σωτήρας μας από τον κ. Παπανδρέου, τότε γιατί θεωρεί τον εαυτό του συνεχιστή του Παπανδρέου στο έργο του; Αν (υποτίθεται) σήμερα έχουμε μία νέα Κυβέρνηση «συνεργασίας», τότε γιατί πάλι βλέπουμε Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με μπλε και τυρκουάζ κόκκους;
Όμως μερικές φορές, τα πιο δύσκολα ερωτήματα έχουν τις πιο απλές απαντήσεις. Το τοπίο σήμερα είναι θολό γιατί για μια ακόμα φορά οι πολιτικοί μας ταγοί κρύφτηκαν πίσω από παραθυράκια του Συντάγματος, της οικονομίας και της ΕΕ, προκειμένου να μας κρύψουν την πραγματικότητα: Είμαστε ένα αποικιακό κρατίδιο που από την δημιουργία του (1832) εξαρτάται άμεσα από ξένες προστάτιδες Δυνάμεις, οι οποίες το ελέγχουν, το διαφεντεύουν και τελικά αποφασίζουν με την ανάταση του αντίχειρα Ρωμαίου Αυτοκράτορα αν θα φάει, αν θα κάνει εκλογές και αν θα αναπνεύσει.
Μόνο που αυτή την φορά οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν μας έστειλαν τεθωρακισμένα άρματα, αλλά οικονομικούς δολοφόνους να μοιράζουν μίζες για κατάρτιση επαχθών και καταχρηστικών συμβάσεων με το Δημόσιο, που θα το οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια σε χρεοκοπία-ξεπούλημα, λόγω διόγκωσης του χρέους.
Ποια η αντίδραση των πολιτικών μας ταγών σε όλα αυτά; Ο κ. Καραμανλής (γνωστός και ως ο μουγκός πρωθυπουργός) το 2009 δραπέτευσε νύχτα και ακόμα τρέχει. Ο κ. Παπανδρέου (μανιοκαταθλιπτικός κατά πρόσφατες αποκαλύψεις του κ. Σαρκοζί) επί δύο χρόνια προσπάθησε να μας πείσει ότι η δουλεία είναι «ευτυχία για τον τόπο» και τέλος ο κ. Παπαδήμος (ο ψυχρόαιμος τεχνοκράτης) προσπαθεί να μας δείξει με ψυχρή λογική, ότι καλύτερα δούλοι παρά νεκροί από την πείνα.
Και όμως αυτοί οι 3 Πρωθυπουργοί, όσο και να φαίνεται περίεργο, εκπροσωπούν την ελληνική κοινωνία. Η αφωνία (Καραμανλής), η κατάθλιψη (Παπανδρέου) και η ψυχρότητα (Παπαδήμος) αποτελούν την ενστικτώδη αντίδραση ενός μέσου ανθρώπου απέναντι στην βία που του ασκούν. Αφωνία λόγω του σοκ του αιφνιδιασμού, θλίψη από τον πόνο και τελικά ψυχρότητα που επιβάλει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Δράστης της βίας είναι οι Μεγάλες Προστάτιδες Δυνάμεις, που για μία ακόμα φορά μας καλούν να τους εξοφλήσουμε το ξεθωριασμένο από τον χρόνο γραμμάτιο της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου, με δικύβευμα τις πλουτοπαραγωγικές πηγές μας.
Δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον κ. Παπανδρέου για προδοσία, αν δεν κατηγορήσει ταυτόχρονα και τον κ. Καραμανλή που του παρέδωσε την εξουσία. Δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον κ. Παπαδήμο για έλλειψη συνταγματικής νομιμότητας, γιατί (αν αφαιρέσει κανείς την «θεατρική χορογραφία» της 11 Νοεμβρίου) πάλι Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έχουμε. Δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς το πολιτικό μας σύστημα, αν προηγουμένως δεν σηκώσει κεφάλι απέναντι στις Ξένες Προστάτιδες Δυνάμεις.
Όσο για τον δύσμοιρο ελληνικό λαό, μετά τις ίδιες ψυχολογικές διακυμάνσεις με τους πολιτικούς ταγούς του (αφωνία από το σοκ, κατάθλιψη από τα επώδυνα μέτρα και ψυχρότητα τύπου «ο σώζων εαυτόν σωθείτω») έφτασε από την μία να ψάχνει τι να φορέσει στον αξιοπρεπή χορό του Ζαλόγγου, και από την άλλη να αναρωτιέται γιατί πολέμησε τον Χίτλερ. Έφτασε στην σχιζοφρένεια.
3 Δεκεμβρίου 2011 στις 4:41 μ.μ.
Η ωμή παρέμβαση των Ευρωπαίων στο πολιτικό μας σύστημα, με την απαγόρευση να κάνουμε εκλογές για να διώξουμε τους άχρηστους (αλλιώς δεν θα μας δώσουν την 6η δόση, δηλ. φαί), αποτελεί την ταφόπλακα στην Δημοκρατία μας.
Τόσο καιρό είχαμε πιστέψει, ότι το πολίτευμά μας (που δίνει την δυνατότητα διαμαρτυρίας στην αδικημένο και την δυνατότητα παραίτησης-αντικατάστασης του άχρηστου) θα μας έσωζε. Και πράγματι έτσι ήταν. Ο λαός ξεσηκώθηκε από την ωμή παραβίαση των συνταγματικών δικαιωμάτων του και απαίτησε εκλογές-κάθαρση από τις παρασκηνιακές δράσεις και την ύποπτη άρνηση διαπραγμάτευσης του κ. Παπανδρέου.
Αν γίνονταν εκλογές (που θα γίνονταν ΣΙΓΟΥΡΑ και άμεσα), το ΠΑΣΟΚ θα καταβαραθρώνονταν από τα πολιτικά εγκλήματα του κ. Παπανδρέου, ο κ. Παπανδρέου θα οδηγούνταν σε λογοδοσία, το ΛΑΟΣ θα τιμωρούνταν παραδειγματικά για τις κωλοτούμπες του και τα κόμματα που πολέμησαν το μνημόνιο (δεξιά ή αριστερά) θα έβγαιναν πολύ ενισχυμένα, για να κάνουν διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους ως εταίρος προς εταίρο και να θέσουν κόκκινες γραμμές για τις στοιχειώδεις συνθήκες επιβίωσης του λαού.
Αντί αυτού όμως, με την ωμή παρέμβαση των Ευρωπαίων έγινε το εξής:
1) Ο κ. Παπανδρέου βρήκε τρόπο διαφυγής χωρίς να έχει υποστεί τον εξευτελισμό ιστορικών χαμηλών ποσοστών σε εκλογές. Και μάλιστα, αναδιοργανώνεται σε νέες μορφές εξαπάτησης του λαού παριστάνοντας τον "αντιμνημονιακό".
2) Το ΠΑΣΟΚ συμπαρέσυρε στην φθορά του την ΝΔ, η οποία φαίνεται πλέον ως η πρόθυμη υποστηρικτής του μνημονίου ως αναγκαίου κακού για την χώρα. Απίστευτος εξευτελισμός.
3) Το ΛΑΟΣ συνεχίζει τις κωλοτούμπες και ως Κυβέρνηση. Δεν αρκούσε ως αντιπολίτευση.
4) Η αριστερά φθείρεται σε ισχυρές "ενδοαριστερές" συγκρούσεις ευρωαριστερών και αντιευρωπαϊστών.
Και τελικά οι εκλογές, όταν και αν γίνουν, θα βγάλουν ένα αποτέλεσμα τραβεστί, όπου ο λύκος θα κάνει το πρόβατο. Οι Ευρωπαίοι με την εν λόγω ωμή παρέμβασή τους κατέστρεψαν την Δημοκρατία μας.
Μας απέδειξαν για μία ακόμα φορά, ότι γι' αυτούς δεν είμαστε τίποτα παραπάων από μία ελεγχόμενη αποικία.
5 Δεκεμβρίου 2011 στις 10:32 μ.μ.
Απαραίτητη επισήμανση για την κατανόηση του όλου προβλήματος είναι η έννοια- τακτική της ευρωπαϊκής και αμερικανικής αποικιοκρατίας. Το πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα είναι η ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ που εφαρμόζουν ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ στρατιωτικά ισχυρές χώρες-έθνη και όχι το οικονομικό σύστημα του καπιταλισμού.
Αποικιοκρατία εφάρμοσε και η Σοβιετική Ένωση (σοσιαλιστικό οικονομικό σύστημα) σε πλήθος από χώρες, από την Ουγγαρία έως το Αφγανιστάν. η ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ δεν γνωρίζει οικονομικά συστήματα.