του Ελευθέριου Δικαίου
Μία πρόσφατη είδηση που φυσικά δεν
απασχολεί ιδιαίτερα τα ελληνικά ΜΜΕ, είναι ότι στις 10.06.2011 ελήφθη,
κατά πλειοψηφία, απόφαση του γερμανικού Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου,
σχετικά με την υπό όρους έγκριση περαιτέρω οικονομικής βοήθειας της
Γερμανίας προς την Ελλάδα. Οι κυριότεροι όροι που θέτει η γερμανική
Βουλή προς την Ελλάδα, εξουσιοδοτώντας την Κυβέρνηση να ενεργήσει προς
αυτή την κατεύθυνση, είναι οι εξής:
1. Η συμμετοχή του ΔΝΤ στο δανεισμό της Ελλάδας.
2. Η συμμετοχή ιδιωτών πιστωτών στη
δανειακή στήριξη της χώρας (υπονοείται η συναίνεσή τους σε ενδεχόμενη
επιμήκυνση εξόφλησης του ελληνικού χρέους απέναντί τους)
3. Η παροχή εγγυήσεων από πλευρά της
Ελλάδας προς διασφάλιση των απαιτήσεων των δανειστών της. Σε αυτές
περιλαμβάνεται η διασφάλιση εφαρμογής ενός φιλόδοξου και υλοποιήσιμου
σε μικρό χρονικό διάστημα προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων. Το πρόγραμμα
αυτό οφείλει να υλοποιηθεί πάνω στη βάση των υποδείξεων της σχετικής
έκθεσης της Τρόικας.
4. Η επεξεργασία ενός νέου προγράμματος
προσαρμογής που θα περιλαμβάνει αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες
θα ενισχύσουν την αξιοπιστία της χώρας προς τους πιστωτές (υπονοείται το
ΜΠΔΣ) της.
5. Ορίζεται δε ότι η τακτική και
λεπτομερής εξέταση και ο έλεγχος υλοποίησης των σχετικών μέτρων πρέπει
να γίνεται από την Τρόικα, έτσι ώστε η επιτυχία του σχετικού
προγράμματος να είναι εγγυημένη μέσω κατάλληλων αναπροσαρμογών που θα
ελέγχει η Τρόικα.
6. Η Ελλάδα θα πρέπει να επιδείξει
ετοιμότητα, ώστε να δεχτεί τη βοήθεια διεθνών ειδικών. (Βλ. τη σχετική
κυβερνητική πρόταση ψηφίσματος που υπερψηφίστηκε από το γερμανικό
Κοινοβούλιο σε: Deutscher Bundestag, Drs. 17/6163, 10.06.2011, http://dipbt.bundestag.de/dip21/btd/17/061/1706163.pdf ).
Κατόπιν
αυτών, μόνο ως ειρωνία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η δήλωση του
υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας R. Brüderle, o oποίος υπογράμμισε ότι
«Η Ελλάδα είναι κυρίαρχο κράτος και όχι προτεκτοράτο». Επισήμανε βέβαια με νόημα ότι: «Όταν
ένα κράτος αναζητά επιβοηθητική υποστήριξη, εχεί ως υποκείμενο που
δέχεται αλληλεγγύη από τους εταίρους του, την υποχρέωση να κινητοποιηθεί
ενεργά ώστα να εξαλείψει τις αιτίες των προβλημάτων του.». ( Βλ.
τη σχετική συζήτηση του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου της Γερμανίας σε:
Vorläufiges Protokoll der 115. Sitzung vom 10. Juni 2011, 115. Sitzung,
Berlin, 10.06.2011, http://www.bundestag.de/dokumente/protokolle/vorlaeufig/17115.html ).
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει ο
αντίλογος ορισμένων μειοψηφούντων βουλευτών που ανήκουν στο κόμμα των
Φιλελευθέρων (FDP) και των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) που αντιτάχθηκαν
στη χορήγηση νέας οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα από τη Γερμανία,
υπό τους παραπάνω όρους. Oι βουλευτές αυτοί κατέθεσαν δηλώσεις με τις
θέσεις τους.
Οι βουλευτές του FDP έκαναν λόγο για
ασυνέπεια της πολιτικής ηγεσίας της Γερμανίας και αθέτηση των
υπεσχημένων στον Γερμανικό λαό, ότι δε θα προσέφεραν ξανά βοήθεια στην
Ελλάδα. Προειδοποίησαν δε για κατάρρευση της Ευρωζώνης, εφόσον
συνεχιστεί αυτή η τακτική. Επισημάνθηκε επίσης, ότι με την εν λόγω
πρακτική παραθεωρείται η ασθένεια του σύγχρονου οικονομικού συστήματος,
κατά την οποία το χρήμα και οι πιστώσεις δημιουργούνται από το τίποτα
(Βλ. F. Schäffler/S. Canel/J. Ackermann/N. Bracht-Bendt, Εrklärung zu
2. Griechenland-Hilfe, 10.06.2011, http://www.frank-schaeffler.de/bundestag/initiativen/1635 ).
Από την άλλη πλευρά, βουλευτές του
χριστιανοδημοκρατικού κόμματος CDU/CSU, προτείνουν την αναδιάρθρωση
του ελληνικού χρέους ως τη μόνη ρεαλιστική λύση εξόδου από την κρίση
(Βλ. K.-P. Willsch/M. Kolbe/V. Bellmann/A. Funk/P. Gauweiler/C. Hirte,
Erklärung zur Abstimmung über weitere Griechland-Hilfen, 10.06.2011, http://www.manfred-kolbe.de/lokal_1_1_99_Erklaerung-zur-Abstimmung-ueber-weitere-Griechland-Hilfen.html).
Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι η Ελλάδα
έχει στην πραγματικότητα πτωχεύσει, απλώς εμφανίζει πλασματική
ρευστότητα μέσω του δανεισμού της από τα κράτη-μέλη της ΕΕ και το ΔΝΤ.
Καμία χώρα στον κόσμο δεν κατόρθωσε με τακτικές αναδανεισμού να
απαλλαγεί από τόσο διογκωμένα χρέη. Σημειώνεται δε, ότι η Ελλάδα έχει
μειωμένη ανταγωνιστική ικανότητα λόγω του ότι δεν είναι εξαγωγική χώρα,
γεγονός που δεν μπορεί να μεταβληθεί μέσα σε λίγα μόνο χρόνια, όπως
αποδεικνύεται από την εμπειρία ανοικοδόμησης της Ανατολικής Γερμανίας.
Υπογραμμίζουν επίσης, ότι η διεθνής
εμπειρία δείχνει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας δεν
μπορεί να εντατικοποιηθούν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Τα έως τώρα
στοιχεία δείχνουν, ότι η ακολουθούμενη στρατηγική, που στοχεύει στο να
δοθεί χρόνος ώστε να κινητοποιηθούν οι αναπτυξιακές δυνάμεις της
Ελλάδας, έχει αποτύχει.
Για τους παραπάνω λόγους απομένει ως
μοναδική εναλλακτική η αναδιάρθρωση χρέους της χώρας με περικοπές στις
απαιτήσεις των πιστωτών (haircut), έτσι ώστε να μειωθεί τουλάχιστον κατά
50% το χρέος της χώρας. Το προβλεπόμενο ενδεχόμενο επιμήκυνσης του
χρόνου αποπληρωμής του χρέους της χώρας με αναλογική συμμετοχή πιστωτών
ιδιωτικού δικαίου δεν αρκεί, διότι δεν μεταβάλλει στην ουσία το μέγεθος
του δημόσιου χρέους.
Επομένως, είναι προτιμότερο οι ιδιώτες
πιστωτές της χώρας, οι οποίοι εν μέρει εισπράττουν πολύ υψηλούς τόκους
από το ελληνικό κράτος, να μειώσουν τις απαιτήσεις τους, αναλαμβάνοντας
να συμβάλλουν στη οικονομική εξυγίανση της Ελλάδας, έτσι ώστε να μη
φορτώνονται όλα τα οικονομικά βάρη στους Ευρωπαίους φορολογούμενους και
στις μελλοντικές γενιές. Οι βουλευτές τονίζουν, ότι μόνο ένα τέτοιο βήμα
παρέχει στην Ελλάδα την ευκαιρία για μία νέα αρχή.
Θεωρούν δε ως συνειδητοί Ευρωπαίοι
πολίτες, ότι η έως τώρα ακολουθούμενη στρατηγική απειλεί να διασπάσει
την Ευρώπη. Αναφέρουν μάλιστα ότι η ύψωση σημαιών της ΕΕ με αγκυλωτούς
σταυρούς απο διαδηλωτές, οι συγκρίσεις με τη γερμανική κατοχή του Β΄
Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και η συχνή δημοσίευση άρθρων στο γερμανικό
τύπο που κάνουν λόγο δήθεν για “τεμπέληδες Νοτιοευρωπαίους”,
επιβεβαιώνουν την παραπάνω ανησυχία. Υποστηρίζεται ακόμη, ότι η ιδέα που
αφορά στην ίδρυση ενός είδους οργανισμού «Διαχείρισης της ελληνικής
δημόσιας περιουσίας» για τα προβλεπόμενα κέρδη από τις σχεδιαζόμενες
ιδιωτικοποιήσεις ύψους 50 δισ. ευρώ, θα βάθαινε ακόμη περισσότερο την
κρίση στην Ελλάδα, αν οι Βορειοευρωπαίοι αποκτούσαν τη δημόσια περιουσία
της Ελλάδας σε τιμές ευκαιρίας.
Οι Γερμανοί βουλευτές καταλήγουν στο
συμπέρασμα, ότι “όποιος θελει πραγματικά την Ευρώπη, πρέπει να
πραγματοποιήσει μια γνήσια αναδιάρθρωση χρέους προς το συμφέρον της
Ελλάδας και της Ευρώπης”.
Μία θέση που αρνείται να υιοθετήσει η
ελληνική κυβέρνηση, εξυπηρετώντας σκοτεινά συμφέροντα και δίχως έως τώρα
να έχει εξηγήσει επαρκώς το γιατί, προβάλλεται τουλάχιστον από
αντιδρώντες βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού της Γερμανίας.
Η προσπάθεια να μεταβληθεί η χώρα
(επίσημα πλέον) σε διεθνές προτεκτοράτο αλλότριων συμφερόντων
κορυφώνεται με την προώθηση και εφαρμογή των παραπάνω όρων, που διόλου
τυχαία συμπεριλαμβάνονται στο “Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής
Στρατηγικής 2012-2015-ΜΠΔΣ”. (09.06.2011 ημερομ. κατάθεσης του σχετικού
νομοσχεδίου, προσβάσιμο σε: http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/c8827c35-4399-4fbb-8ea6-aebdc768f4f7/snmeso.pdf ).
Αν ο ελληνικός λαός και προ πάντων οι
Έλληνες εκλεγμένοι βουλευτές θέλουν να συναινέσουν σε αυτήν την
προσπάθεια, παριστάνοντας ότι δεν αντιλαμβάνονται τις εκκλήσεις των
Γερμανών ομολόγων τους (και όχι μόνο), τότε θα πρέπει να είναι
πανέτοιμοι και να αντιμετωπίσουν στο άμεσο μέλλον και τις συνέπειες των
πράξεων και παραλείψεών τους.
κανένα σχόλιο