Όταν η “Open Governance” συναντά την “Open Society”



του
Ελευθέριου Δικαίου
Στις 04.04.2011 ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου υποδέχτηκε  στο γραφείο του στην ελληνική  Βουλη  έναν από τους μεγαλύτερους κερδοσκόπους της σύγχρονης εποχής,
τον Τζορτζ Σόρος, (Βλ. σύνoπτικά για τη δράση του κου Σόρος: http://www.diplomaticobserver.com/news_read.asp?id=1187 , http://www.stock-investment-made-easy.com/george-soros.html). Προς το τέλος της συνάντησης παρέστη μάλιστα και ο υπουργός οικονομικών.
Η συνάντηση αυτή δεν ξαφνιάζει ιδιαίτερα, αφού ο πρωθυπουργός, όπως φαίνεται,  έχει ανεπίσημα συναντήσει τον Τζ. Σόρος  και στο παρελθόν (βλ. http://www.ardin.gr/node/3114 ) και μάλιστα σε μια πολύ κρίσιμη καμπή για το ελληνικό κράτος, λίγες εβδομάδες πριν την υπογραφή του “Μνημονίου” και της “Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης”.  Ομοίως και σημαντικοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι έχουν συναντηθεί με κερδοσκοπiκούς παράγοντες  (βλ. http://www.topontiki.gr/articles/view/5129).
Όπως μας πληροφορεί ο ελληνικός τύπος (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_04/04/2011_ 386319), μετά τη συνάντηση δεν υπήρξαν δηλώσεις ή ανακοινώσεις.  Θα μπορούσε να εικάσει κάποιος, ότι το περιεχόμενο της συζήτησης ήταν προσωπικού χαρακτηρα, οπότε δεν αφορά τον ελληνικό λαό. Αν όμως αυτό ισχύει, τότε δε δικαιολογείται το γεγονός, ότι η συνάντηση έγινε επίσημα στο πρωθυπουργικό γραφείο της Βουλής και όχι σε ιδιωτικό χώρο.

Ασφαλώς, ο πρωθυπουργός της χώρας έχει δικαίωμα να συναντά, όποιον επιθυμεί, δεν πρέπει όμως να παραθεωρεί την πολιτική ιδιότητα, που φέρει στο όνομα του ελληνικού λαού, με ό,τι αυτό  σημαίνει και συνεπάγεται για τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες του.
Μπροστά σε αυτό το παράταιρο σκηνικό ο μέσος πολίτης διερωτάται τα εξής:
1. Γιατί ο Έλληνας πρωθυπουργός δέχεται να συνομιλεί – και μάλιστα με επισημότητα – με  “διαπρεπείς” διεθνείς κερδοσκόπους, οι οποίοι είναι γνωστό, ότι εκμεταλλευόμενοι τις οικονομικές συγκυρίες κερδοσκοπούν σε βάρος της Ελλάδας και άλλων χωρών,  τζογάροντας στη δυστυχία του λαού; Έτσι , έχουν αποκομίσει τέραστια ποσά κερδών, εκτοξεύοντας παράλληλα τα χρέη των κρατών-μεταπρατών ,που επιλέγουν να λεηλατήσουν, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα…
2. Γιατί δε γνωστοποιείται λεπτομερώς το ακριβές περιεχόμενο της εν λόγω συνομιλίας από τους αρμόδιους ;
3. Πώς άραγε νιώθει και γενικότερα πώς αντιδρά, ο Έλληνας βουλευτής είτε της κυβέρνησης είτε της αντιπολίτευσης, ως δημοκρατικά  (θεωρητικά τουλάχιστον) εκλεγμένος αντιπρόσωπος του ελληνικού λαού, όταν, υπό τις παρούσες συνθήκες,  παράγοντες της διεθνούς κερδοσκοπίας, όπως ο Τζ. Σόρος, που σημειωτέον δεν έχει καμία επίσημη πολιτική ιδιότητα και δεν αντιπροσωπεύει κανέναν επίσημο πολιτικό φορέα, επισκέπτεται με περισσή άνεση το πρωθυπουργικό γραφείο στη Βουλή;
(Το ερώτημα είναι προφανώς ρητορικό, διότι στα σύγχρονα πολιτικά πράγματα έχουν συμβεί “σημεία και τέρατα” και δεν ίδρωσαν τα ώτα σχεδὀν κανένα υπεύθυνου. Ελάχιστοι είναι οι βουλευτές και γενικότερα οι παράγοντες της πολιτικής ζωής που έχουν καταγγείλει έμπρακτα και με συνέπεια καταστάσεις και γεγονότα που προσβάλλουν τον πυρήνα της δημοκρατίας).
4. Μήπως η εν λόγω συνάντηση, σε συνδυασμό με το προσκήνιο και παρασκήνιο που τη συνοδεύει, αποτελεί μία ακόμη σαφή έκφανση σήψης, εάν όχι ένδειξη κατάλυσης, της ελληνικής  δημοκρατίας;
Πέραν τούτων πάντως, λίγη αιδώς -έστω και για τα προσχήματα-, αλλά και στοιχειώδης αυτογνωσία, δεδομένης και της δυσχερούς κατάστασης, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν…

κανένα σχόλιο

Leave a Reply